oostloper

“Dat nemen ze je niet meer af, pik!” aldus mijn kapper afgelopen week. Met ongeloof en later bewondering luisterde hij naar mijn plan voor het komende weekend. Hij had niet gedacht dat ik zo’n twee tot drie keer per week hier mee bezig ben. Dat ik een half jaar geleden een bewuste keuze maakte voor de tweede helft van mijn leven. Hij vroeg zich af wat er dan zo lastig aan is dat je een blessure kunt krijgen. Uiteindelijk keek hij me aan, bijna als een vader die trots naar zijn zoon kijkt en zei hij die woorden.

C25K programma

Zo had ik er zelfs niet eens naar gekeken. Inderdaad. Deze tijd nemen ze me niet meer af. Sinds begin september ben ik langzaam aan het opbouwen, stapje voor stapje. Het begon met een bezoek aan Runnersworld in Utrecht. Want die tip las ik overal, zorg dat je goede schoenen hebt! Vanaf dat moment begon ik heel langzaam met lopen. Mijn eerste trainingsschema was een online programma genaamd Couch To 5K, van een bankhanger naar het rennen van 5 kilometer. In 9 weken zou ik het voor elkaar hebben. De vaart zit er goed in bij dat programma, en al snel merkte ik dat het voor een compleet onervaren renner als ik veel te snel ging. In oktober liep ik langs de Utrechtse grachten, nabij sterrenwacht Sonnenborgh, toen ik een knak voelde in mijn linkerkuit. Ik strompelde naar huis, niet meer in staat om nog normaal te lopen. Een dag later bij de fysiotherapeut werd duidelijk dat ik veel te hard van stapel was gelopen. Een scheurtje in mijn achillespees. Een veel voorkomende blessure bij beginnende lopers waar één goede remedie voor is: rusten en langzaam weer opbouwen.

Het langzaam opbouwen transformeerde naar een tegenslag waar ik me echt uit moest knokken en praten. Ik baalde er enorm van dat ik nu al geblesseerd was. Wie mij kent weet dat ik een behoorlijk stevige lichaamsbouw heb. Zeg maar gerust overgewicht. Ik ben al jaren te zwaar door een zittend beroep, vrijwel geen beweging en een verkeerd eet- en leefpatroon. Door zonder enige professionele kennis gewoon te gaan rennen, dat is natuurlijk vragen om problemen. De bijbehorende C25K Reddit groep is enorm motiverend, maar tegelijkertijd bracht het me op het verkeerde spoor. Door in een te korte tijd te snel te willen, daar houdt dit lichaam niet zo van. En dat liet het merken op die oktober ochtend.

Opnieuw

Al snel ging ik met Anne-Marie van FysioDomstad aan de slag om weer in het ritme te komen. Ze gaf me een schema waar ik me echt een slak voelde in vergelijking tot het C25K programma. Maar ik moest het nu eenmaal heel rustig opbouwen. Wandelen, rustig lopen in intervals. Maar wat me echt tegen zou gaan staan, de krachtoefeningen die ik rondom het lopen moet doen. Squats, dips, allerlei oefeningen die je bootcamp-groepjes in het park zie doen. Ik heb daar echt een hekel aan, maar mijn lichaam moet sterker worden dus ik moest er aan geloven. Inmiddels waren we in de wintermaanden beland en ik besloot het buiten lopen te pauzeren. De Basic-Fit sportschool zit om de hoek dus ineens liep ik drie keer per week op een loopband, onderwijl kijkend naar Discovery Channel of de Olympische Spelen. Maar het grootste deel van de tijd concentreerde ik me op het verbeteren van mijn looptechniek en de oefeningen voor mijn core. Sinds een paar weken loop ik weer gewoon buiten en het is weer heerlijk! Het lopen op de loopband heeft me meer gevoel gegeven waar ik op moet letten en mijn uithoudingsvermogen is zienderogen vooruit gegaan. Maar ik hou van het idee dat hardlopen één van de goedkoopste sporten is, trek je schoenen aan en de buitenwereld is je sportschool!

Playlist

Inmiddels wist ik dat ik ergens naar toe moest werken. Gewoon beter worden in lopen en meer uithoudingsvermogen is leuk, maar het is leuker om een doel voor ogen te hebben. In januari kwam dat doel al in zicht, de Utrecht Science Park Run. Dit is van origine een marathon, uiteraard is dat nog onhaalbaar voor me. Maar ze hebben een 5 kilometer loop over bekend gebied, de Uithof en Amelisweerd. Hier heb ik al veel gelopen en dat voelt dus lekker vertrouwd. Samen met Anne-Marie hebben we naar deze afstand toe gewerkt met oefeningen en intervals. Morgen is het eerste tastbare bewijs dat ik werk maak van die belofte die ik mezelf deed in september. Om gezonder te zijn. Een betere balans te hebben. De tweede helft van mijn leven zou ik mezelf een hardloper mogen noemen. Ik ga morgen echt niet voor een snelle tijd. Mijn doel is om voor mezelf te bewijzen dat ik dit kan. Ik heb stiekem de route al eens gelopen en ik weet dat ik het kan. Maar morgen is het officieel. Morgen om 9:45 uur zet ik de “Heyho let’s go” playlist aan en loop ik in mijn eigen tempo ergens rechts achterin een enorme groep lopers. Zelfs de nummers van de playlist lopen in een voor mij prettig tempo en opvolging. Vanavond leg ik alle spullen klaar, check ik alles drie keer. Morgen ben ik waarschijnlijk veel te vroeg wakker. Een ontbijtje en op de fiets naar de Uithof. Op mijn gemak warmlopen en stretchen. Genieten van de ochtend en van deze nieuwe stap in mijn leven. Maar wat er ook gebeurt, ik heb morgen ná die run een biertje verdient.

Ik ben klaar voor een nieuwe start.