open-web

De afgelopen tijd heb ik meer geschreven over het IndieWeb, zowel hier als bij Numrush. Nu ben ik nog steeds op zoek naar een echt pakkende en passende omschrijving van deze community of movement. Ik neig steeds naar “Het internet zoals het was vóór Facebook, Google en Twitter”.
Op de IndieWeb wiki is heel veel informatie te vinden over het gedachtengoed, de manieren waarop en waarom iets IndieWeb is en ik kom er nieuwe termen tegen. Ik wil er nu drie uitlichten, de acroniemen POSSE, PESOS en PESETAS. Vooral om mijn eigen gedachten er bij te krijgen en te ordenen, het zelf vast te leggen en natuurlijk met jullie te delen.

POSSE

De eerste term staat voor Publish on your Own Site, Syndicate Elsewhere. Het gaat er hier om dat je allereerst publiceert op je eigen domein, al noem ik het liever je moederschip, waarna je kopieën publiceert op andere sites, die vaak als silo’s opereren, denk aan de muur die rondom Facebook staat. Waarbij je weer automatisch teruglinkt naar je eigen site. (Bron: Wiki)

Voorbeelden: Je publiceert een blogpost op je eigen site en deze wordt automatisch doorgeplaatst op het grotere netwerk van Medium. Of je plaatst tweets op je eigen site (serieus) en deze worden vervolgens op Twitter geplaatst. Je kunt zelfs je Facebook posts eerst op je eigen site posten en ze vervolgens automatisch op Facebook plaatsen.

Voordelen

Het belangrijkste voordeel van deze benadering is dat al je beslommeringen en bespiegelingen die je online deelt, primair op je eigen site bestaan. Vervolgens worden ze op andere netwerken gedeeld. Wat op zich een voordeel kan zijn als een van de sites zou wegvallen. Dan heb je in elk geval nog je eigen geschreven gedachten op je eigen domein.

Beperkingen

Maar tegelijk vraag ik me af, waarom zou ik ál mijn tweets en Facebook posts nog zelf willen hebben? Nu is mijn Twitter archief publiek benaderbaar op mijn eigen domein, maar eerlijk gezegd is het meer ruis dan de juiste signalen. Er zit veel nonsens tussen, tijdelijke gedachten die alleen op dat moment relevant zijn en verder weinig toegevoegde waarde hebben voor de toekomst.
Dan bedenk ik me nog eens, als ik mijn tweets eerst op mijn eigen site zet, hoe zit het dan met de mogelijke gesprekken die er uit voortvloeien? Als iemand antwoord en ik antwoord weer, doe ik dat ook op mijn eigen site? De IndieWeb wiki is hier niet heel duidelijk in…

PESOS

De tweede term staat voor Publish Elsewhere, Syndicate to your Own Site. Dit is dus wat ik al doe met mijn tweets. Ik heb op mijn eigen site een archief van al mijn tweets die ik ooit heb gepost. Eigenlijk is het een automatisch archief maken onder eigen beheer van iets wat je bij een andere partij hebt gecreëerd. Dit zijn voornamelijk sociale netwerken, microblogservices maar denk ook aan Instagram. Met onze Triggi app kun je automatisch een kopie van je Instagram foto op Google Drive zetten. Daarmee is het al iets meer in je eigen bezit. Je zou met wat programmeerkennis de Instagram foto op je eigen NAS of server kunnen kopiëren.

Voordelen

Een groot voordeel is dat je gedachten en conversaties in hun natuurlijk omgeving zijn gemaakt en gepubliceerd. Een tweet plaatsen via de Twitter site is beter geoptimaliseerd voor hun eigen service dan het op je eigen server doen. Hetzelfde geldt voor Facebook. Tevens omzeil je hiermee mogelijke beperkingen in het geautomatiseerd posten via je eigen site op een sociaal netwerk.

Beperkingen

Als ik mijn Twitter archief als voorbeeld neem, ik ben hier in de handen van twee diensten waar ik weinig tot geen invloed op heb: Het originele script wat dit mogelijk maakt en de Twitter API. Met name de laatste, daar zal ik vrij weinig in de melk te brokkelen hebben. De eerste is een vrij toegankelijk script waardoor ik de mogelijkheid heb om er zelf wijzigingen in aan te brengen. Dat is iets anders dan de kennis…
Daarnaast is de kwaliteit van de content die je binnenhaalt wisselend. Zo hebben veel links in mijn Twitter archief niet meer de originele URL structuur maar hebben ze het ingekorte formaat van Twitter zelf (t.co). Mocht dat ooit ter ziele gaan, dan zijn in één klap al deze links onbruikbaar geworden.

PESETAS

Deze laatste term staat voor Publish Elsewhere, Syndicate Everything To A Silo. Je moet ze nageven, die IndieWebbers weten goede termen te bedenken. Wat hiermee wordt bedoeld is dat je iets publiceert op een site die redelijk besloten is, een silo. Denk aan Flickr of het privé-netwerk Path. Vervolgens kun je deze content exporteren en verzamelen op je Tumblr site. Wat weer een nieuwe silo is. Maar deze heeft het voordeel dat je één RSS-feed kunt gebruiken om alles weer op een eigen domein te plaatsen. Het lijkt op PESOS, maar er zit een stap tussen waar alle losse onderdelen van diverse silo’s wordt verzameld in één feed.

En nu? Wat moet je er mee?

Is het oude wijn in nieuwe zakken? Als ik de definities zo eens lees vraag ik me af wat er zo bijzonder aan de acroniemen en gedachtengangen is. En of het écht nodig is om er zo specifiek op in te gaan.
Ben je een digitale producent (tekst, foto, video, audio) dan kan ik me níet voorstellen dat je geen lokale offline backup van je materiaal hebt. Dat gezegd hebbende, als je online iets maakt, dan kun je nog zo goed je best doen om eigen archieven en kopieën te hebben maar deze moeten wel worden beheerd. Ik spreek uit ervaring. Mijn allereerste blog Punkey.com is niet meer online te vinden op het eigen domein. Nog wel via het Webarchive. Ik heb op een externe harde schijf de complete site staan. Maar de opbouw van de site is een keer gebroken door een enorme aanval van spam in de reacties. Dat betekent dat ik nog steeds een keer handmatig dat archief moet gaan repareren. Een saillant detail wat bovenstaande illustreert, op de IndieWeb Wiki staat een link naar de plaats waar het POSSE concept voor het eerst is beschreven. Helaas bestaat die pagina niet meer…
(update 18 november: Naar aanleiding van mijn opmerking is de Wiki inmiddels aangevuld met een link naar de pagina op het Webarchive. Duimpje omhoog!)

Het is een nobel streven om je complete digitale vingerafdruk in eigen beheer te hebben maar je moet je wel afvragen waar je dit voor doet. Is het echt noodzakelijk om elke tweet en Facebook post in eigen beheer te hebben? Elk snapshot wat je deelt via Instagram, Snapchat of een ander netwerk? Ik vraag het me af. Door álles te willen bewaren kan de verzameling waardevol worden, want hij is compleet. Maar is verzameling vooral een stapel losse notities met soms een goed inzicht? Of zou de verzameling meer waardevol zijn als hij al is gecureerd, door jezelf of een algoritme wat jouw achtergrond kent, je voorkeuren en je favorieten.

De #ownyourdata beweging is niet zinloos. Zeer zeker niet. Ik schrijf niet voor niets hier op mijn eigen domein. In een werkwijze die me relatief eenvoudig laat wisselen van servers, domeinen en services. Dat doe ik niet voor niets, ik ben door de jaren heen de eenvoud van een schrijfwijze als Markdown en een database-loos systeem gaan waarderen. Ik heb het gevoel dat ik veel meer controle en inzicht heb in wat ik publiceer en hoe dat gebeurt.
Maar ik heb niet de ambitie om hier een centraal distributiesysteem te maken voor al mijn gedachten en losse flodders. Als experiment zal ik wel eens wat opzetten, ik hou de deur expres op een kier. Ik ben echter wel gecharmeerd van het PESOS idee. Met name een “lokaal” archief, het staat op Google Drive, van mijn tweets vind ik prettig. Het is goed doorzoekbaar en het brengt soms leuke herinneringen terug.

Maar ik ben er nog niet helemaal uit. Ik moet het nog eens verder onderzoeken. Want ik heb het hier vooral over sociale netwerken. Maar wat te denken van je bookmarks die je misschien op Pinboard of een andere online dienst onderbrengt? Of recepten die je leuk vindt op Smulweb? Waarom zou je die niet allemaal onderbrengen op je eigen site, doorzoekbaar maken en delen met de rest van de wereld. Zodat je moederschip ook echt een thuishaven wordt.

Het IndieWeb voelt niet als iets nieuws voor me, maar toch kom ik steeds weer nieuwe invalshoeken tegen. Enorm fascinerend en ik ben er dus voorlopig nog niet over uitgeschreven…

Headerbeeld door Tantek Çelik, bedenker van de term POSSE. De eerste schets die het principe illustreert.