Rituelen zijn goed voor de mens. Rituelen geven richting, rituelen geven vorm en rituelen geven vastigheid. Zonder rituelen en gewoonten zouden we knettergek worden. Moet je nagaan, als je bij elke actie moest nadenken óf je hem moest doen en hóe je hem moet doen. Je loopt dan de hele dag te piekeren of je het wel goed doet.
Blogrituelen zijn van die typische gewoonten die je langzaam maar zeker eigen maakt. Ze zijn voor iedereen verschillend en kunnen een verschillende uitwerking hebben. Bij Blogpraat is afgelopen maandag een rijk palet aan gewoonten en rituelen voorbij gekomen. Ik vraag me af wat mijn eigen rituelen zijn. Eigenlijk maakt het mij na al die jaren niet zo heel veel meer wáár ik schrijf. Maar het tijdstip doet er wel toe. Ik merk dat mijn beste momenten laat op de avond zijn of vroeg in de ochtend. Het huis is dan nog stil, mijn gedachten zijn nog niet perfect en vormen zich gaandeweg het schrijven.
Ik heb geen specifieke drankjes die ik er bij moet hebben. Ik heb geen specifieke muziek die ik er bij moet hebben. Ik heb geen specifiek lijstje die ik er bij moet hebben.
Dus mijn ritueel is dat ik geen ritueel heb?
In elk geval geen vaste volgorde van gebeurtenissen die er voor zorgt dat ik aan de slag ga. Meestal is het een kleine gebeurtenis, een halve post die ik zie in Evernote of nvALT of een ingeving op dat moment. Meteen opslaan en doorgaan met wat ik deed. En later een keer schrijven.
Ideale blogomgeving? Of schrijfomgeving? Als er maar stroom is voor mijn laptop. Het zal heiligschennis zijn voor de gevestigde schrijversorde, maar ik heb steeds minder met pen en papier. Ik hou van mooie notebooks, maar vind het zó zonde om er iets in te schrijven 🙂 Heb me wel eens voorgenomen om opnieuw te leren schrijven, schoonschrijven. Komt nog wel een keer. Maar geef me een laptop en ik begin te tikken. Ik hou van digitaal. I’m digging the digital. Verder moet er rust zijn in die ideale schrijfomgeving. Maar net genoeg chaos om voor verrassingen te zorgen. Dus geen hutje op de hei. Maar een relaxte hoek in een koffiebar in de stad of en inspirerende werkplek bij een bureau werkt prima. Laat me in elk geval observant zijn. Geen participant. Dus ik kijk graag rond, maar laat me wel met rust a.u.b. Het fly on the wall principe. Uit die observaties kunnen nieuwe ideeen komen.
Laptop, drankje, muziekje. Ik heb niet veel nodig om productief te zijn 🙂
