In 2007 vond de eerste Twitter borrel plaats in Nederland. Zo’n beetje heel Twitterend Nederland, 50 man/vrouw, was in Amsterdam om kennis te maken en elkaar IRL te zien. Een paar aanwezigen hadden de iPhone bij zich, die toen nét op de markt was. Over laten komen uit de Verenigde Staten, kostte een vermogen maar het was bijzonder. Het was héél bijzonder. Op foto’s zie je groepen mensen verwonderd over een zwarte telefoon staan. Helaas was ik zelf niet bij die borrel, maar een paar maanden later was ik op de burelen van VPRO Digitaal. Erwin Blom zwaaide er nog de scepter en hij was één van die personen met een iPhone. Na de bijeenkomst liep ik even bij hem langs want ik moest die iPhone met eigen ogen zien. Erwin liet me zien hoe het swipen werkte, een paar apps en ik mocht er zelf even wat mee spelen. Ik was om. Ik moest en zou een smartphone hebben. Een iPhone natuurlijk. Dat effect heeft de iPhone op veel mensen gehad. Het had iets heel bijzonders, iets heel magisch. Je kunt je dat nu bijna niet meer voorstellen, zo gewoon is de smartphone in het straatbeeld geworden. Of het nu een iPhone of Android is, of een ander systeem. We kijken niet meer snel op van een nieuw model telefoon. De magie lijkt er een beetje af.
Mijn dag begon vandaag met een taxiritje van Amsterdam CS naar het Westergas terrein voor The Next Web Conference. Die taxirit was trouwens via Über, daar vertel ik een volgende keer nog over. Nu wil ik het hebben over de opmerkingen die ik vandaag hoorde en het gedrag wat ik observeerde. De taxichauffeur vertelde me enthousiast dat hij net een andere passagier bij de conferentie had afgezet. Wat die andere passagier bijzonder maakte en zijn enthousiasme verklaarde was de bril van de passagier. Een Google Glass. De taxichauffeur was zichtbaar onder de indruk van de bril, hij had een foto van de passagier gemaakt. Hij liet de foto zien op zijn iPhone en mijn vermoeden was juist. Het was natuurlijk Robert Scoble. Het postervoorbeeld van de enthousiaste techno-utopist die elke nieuwe dienst en service tot het extreme probeert en verkoopt aan wie het maar wil horen. De chauffeur vertelde dat hij de bril even op had gezet en een route uitzocht. Niet terwijl hij reed natuurlijk.
Ik heb Robert Scoble niet gezien tijdens TNW, maar ik zag op Twitter veel verhalen en tweets voorbij komen van mensen die de Glass hebben gezien en even mochten opzetten. Onderweg naar huis las ik een blogpost van Frans Reitsma over de Glass Glimlach en ik begreep wat hij bedoelde. Op Instagram zag ik foto’s van vrienden met de Google Glass op. Met die glimlach.
Wat een gamechanger. Kan niet wachten tot '14 #googleglass @ Westergasterras http://t.co/b23Vftk81Q
— Erwin van der Zande (@evdz) April 25, 2013
Me wearing Google #Glass. I look like a total NERD. #tnw2013 http://t.co/voqk2uah2L
— Marjolijn Kamphuis (@Marjolijn) April 25, 2013
Ok Glass, OKGO. http://t.co/IeL7qDy3rX
— Johan Voets (@johanvoets) April 25, 2013
In 2007 was het Apple die voor de magie en de glimlach zorgde met de iPhone. En en passant veranderde ze het telecomlandschap, startte de mobiele revolutie en gaven ons een nieuwe woordenschat en nieuwe sociale conventies rondom mobiel bellen.
Gebaseerd op de ervaringen die ik vandaag op een afstandje zag ben ik overtuigd dat 2014 Google voor een nieuwe glimlach en magie gaat zorgen. Ik weet nog niet wat het gaat brengen in sociaal gedrag, in nieuwe woorden, in een nieuwe economie. Maar dat dit voor een nieuwe revolutie gaat zorgen, dát is zeker.
Ik kan niet wáchten.
