Ik zit de afgelopen tijd

Ik zit de afgelopen tijd een behoorlijk interessant boek te lezen: Gonzo Marketing, van Christopher Locke. Locke is ook een van de schrijvers van het boek “The Cluetrain Manifesto“, waarin 95 stellingen over de nieuwe marktplaatsen op internet worden geponeerd. Een van de stellingen is de ondertitel van deze weblog: “Hyperlinks subvert hierarchy”. Lees dat boek als je de kans krijgt. Het is moeite waard! Je kunt het hier GRATIS en VOOR NIKS downloaden Gonzo Marketing gaat verder waar Cluetrain is gestopt. in Gonzo gaat Locke op zijn eigen onnavolgbare wijze tekeer tegen alles wat maar riekt naar business as usual en best practices. Ik zit het geinteresseerd te lezen, maar het boek vervalt voornamelijk in veel voorbeelden die een beetje als los zand aan elkaar hangen. Maar ik had het wel het idee dat Locke dingen vertelde, en bedoelde, waar ik me zeer in kan vinden. (Lees ook Reading Gonzo – Engaged, een weblog, gemaakt door een lezer van het boek!) Ik kreeg zojuist de schrik om mijn hart toen ik op pagina 179 de volgende zinsnede las over zijn definitie van Gonzo Marketing of zoals hij het iets daarvoor al noemde, Micromarketing: “As used in this book, “micromarkets” are not hash-browned or refried databases. Neither are they individuals, so -called “markets of one”. Instead, they’re genuinely lections of people, communities joined by shared interests. And (this part is probably important too) they’re groups you actually belong to, that you interact with-not by punching buttons and entering zipcodes, but by exposing something real about who you are. This kind of interaction applies to everyone who wishes to be a part of the community. Even businesses. Companies that want to relate to these communities as markets, must first become active participants” Op dat moment wist ik dat ik altijd al gelijk had. Ik heb namelijk in 1995 een eindscriptie geschreven op de Hogeschool van Utrecht (toen nog Hogeschool voor Economie en Management ofzoiets) genaamd “Scenemarketing: een onderzoek in het nieuwe marketingdenken”. In opdracht van Kees Klomp van (toen) FHV/BBDO heb ik mij verdiept in een toen nieuwe term genaamd Scenemarketing. Bovenstaande link is nog van een oude provider, maar schijnt nog steeds te werken. Het is een dramatisch staaltje usability design, ik moet in mijn oude floppydozen even de originele scriptie opduikelen. Die zal dan integraal te downloaden zijn vanaf deze site voor geinteresseerden. Op de website van de HvU is niks te vinden in de mediatheek over mijn scriptie (sufferds) Een paar zinsneden uit die scriptie: “De achterliggende gedachten bij scenemarketing komen overeen met de Interfusietheorie: 1. Creëer een zinvolle relatie met de consument via tweewegcommunicatie; 2. Deze relatie is gebaseerd op gelijkwaardige thema’s en betekenissen; 3. De doelgroep bestaat niet meer. In één individu bevinden zich meerdere consumenten; 4. Individuen vormen zelf groepen rondom thema’s en gemeenschappelijke wereldbeelden, hieruit vormen zij hun eigen wereldbeeld” “Scenemarketing is dan ook zeer doelgerichte communicatie naar een kleine groep jongeren met de elementen authenticiteit, zingeving en tastbaarheid in het achterhoofd.” (Over monitoring als onderzoekstechniek):”In dit stadium gaat men integreren in de bestaande netwerken en scenes. Hier begint een leerproces om zich zo in de groepdynamiek te integreren, dat ook op een informele wijze informatie uitgewiseld wordt. […]Concreet betekent dit dat marketeers niet meer als toeschouwer naar de buitenwereld moeten kijken, maar daadwerkelijk zelf integreren in de buitenwereld.” Veel van de dingen die ik toen schreef zijn nu hopeloos verouderd, maar de gedachte waarmee de scriptie destijds is geschreven is een juiste gebleken. Mensen laten zich echt niet meer in doelgroepjes en demografische vakjes vangen. Zeker niet op Internet. Mensen zijn onvoorspelbaar, gaan links als je rechts zegt en laten zich al helemaal niet de wet voorschrijven door je gelikte commerce site. Geef je merk een stem, en praat met de mensen. Misschien overleef je het dan. Misschien moet ik toch weer wat gaan doen met die scriptie en de ideeen van toen (en nu). Mee eens? Laat maar weten…