Op het moment dat het tweede vliegtuig zich in het World Trade Center boorde, zat ik in een kleine bibliotheek in Kanab, Utah. Tijdens onze roadtrip door het westen van de Verenigde Staten mailde mijn vriendin en ik om de dag naar vrienden en familie om ze op de hoogte te houden van onze avonturen. Eigenlijk was dat best vreemd. Ik had immers sinds 2000 een blog. Maar ik wist dat niet iedereen mijn blog volgde en ik vond het niet zo nodig om er onze reisverhalen te publiceren. Terwijl we drie dagen eerder nog met Evan Williams bier zaten te drinken in een kleine kroeg in San Francisco. Vlak naast zijn kantoor, waar hij dag en nacht zat te klussen aan zijn site Blogger. We praatten die avond over wat een doorbraak voor bloggen zou kunnen zijn. Wisten wij veel wat er later die week zou gebeuren…
Terwijl we ons vergaapten aan de schoonheid van de Grand Canyon hadden we nog niet in de gaten wat er exact was gebeurd, Mobiele telefoons met internettoegang bestonden niet in 2001. Andere bezoekers hadden net zo min een idee wat er gaande was in New York. Als ik de video terugzie van die dag, dan hoor en zie je mensen pret hebben, je ziet een groep een verjaardag vieren, een familie staat het uitzicht te bewonderen. Terwijl rechtsonder in de hoek die datum staat, 11 september 2001.
Toen we die avond terugreden naar ons hostel en de TV aanzetten, beseften we wat er gaande was. Een dag later stonden we langs de kant van de weg bij een telefooncel om te bellen met mijn jarige oma. De familie luisterde mee hoe ik vertelde dat we naast de eindeloze herhalingen op TV en de eindeloos herhalende vlaggen aan de huizen en openbare gebouwen, eigenlijk niet zo veel meekregen van de aanslag.
Ik schrijf dit uit mijn herinnering. Het zijn gebeurtenissen die ik nooit meer zal vergeten. Maar ik heb er geen tastbaar bewijs meer van, in de vorm van blogposts. De emails uit die periode, misschien staan ze ergens op een harddisk die op zolder ligt. Op mijn oude blog staan een paar verwijzingen naar de bewuste dagen maar ik heb er niet veel over geschreven.
Hoe is dat nu? Ik schrijf nog steeds niet veel over de thuisquarantaine, hoe ik probeer werk en gezin te combineren. Zo nu en dan een tweet, een Instagram Story, maar weinig op mijn eigen blog. Eerlijk gezegd, het komt er gewoon niet van. Misschien leg ik de lat weer te hoog. Maak ik het mezelf weer te moeilijk om van elke blogpost een doorwrocht analytisch stuk te moeten maken. Terwijl dat nergens voor nodig is. Een korte update kan al voldoende zijn. Een observatie, een link naar een boeiend artikel wat ik las. Misschien is het niet voldoende voor de lezers. Maar het is wel voldoende voor Frank in 2035, die nog eens door zijn blogarchief bladert en terugdenkt aan deze periode.
Daarom ben ik blij met het idee van Ben Werdmüller, hij bouwt een platform waar je elke dag een vraag krijgt die je op je eigen manier kunt beantwoorden. Waarmee je wat kunt reflecteren op de situatie. Of juist even niet aan de situatie denkt. Ik ben benieuwd wat hij volgende week lanceert. Ik zit er klaar voor. Lees er meer over in het artikel van de week.
Vanaf nu zal elke nieuwsbrief ook op mijn blog terug zijn te vinden. Omdat deze wekelijkse herhaling zeker de moeite waard is om over 10 jaar terug te worden gevonden op mijn eigen moederschip.
Blog on!
[tweet https://twitter.com/benwerd/status/1246894315684548608]
Check in elk geval dit artikel! ?
Recording life on the ground — werd.io
I’m more and more convinced that we all need to tell this story. The story of this global pandemic can’t be left to them to tell. It also can’t be left to the rich and powerful, or to brands. It needs to be a shared patchwork that we all contribute to.
Meer toffe links ?
?️ Een persoonlijk verhaal waarom persoonlijke verhalen op het web nu meer dan ooit nodig zijn. “Give me the internet of 2012 but give it to me in 2020.”
? Uit de categorie “waarom was dit er nog niet?”, de Blog Club. Like a book club, but for blogs.
?️ Ondernemer Arjen Noorbergen heeft zijn eigen kijk op de Corona Tracking Apps: “het Corona-virus is een ernstigte inbreuk op mijn persoonlijke levenssfeer en mijn persoonlijke vrijheid.”
?️♂️ Een trip down memory lane met Tedium, over de zegetocht en val van blogzoekmachine Technorati (h/t Elja!)
Dit was de OPEN nieuwsbrief weer voor deze week. Heb je tips, verbeteringen of opbouwende kritiek? Stuur me een bericht, ik lees alles! En als altijd, een gedeelde nieuwsbrief is een blije nieuwsbrief.
? Wil je meer nieuwsbrieven? Op https://thanksforsubscribing.app vind je een groeiende verzameling mooie titels uit binnen- en buitenland.
