Digging the digital

Ik ben compleet naar de klote. Zo, die is eruit. Zojuist wakker geworden met een tong van leer en een bataljon hamerende kabouters in me kop. Kom ik beneden, ligt mijn complete CD-collectie in random volgorde op de grond (ah, ik heb dus nog muziek gedraaid), kleren liggen op plekken waar ze niet horen (waar ben ik in slaap gevallen?) en in de keuken is een ravage (ik heb dus nog een colaatje gedronken). Het mooiste moment was toch wel toen ik de PC aanzette. He…ik heb nog gelogd gisteren…”poepdozerschijterstjin”? Wat is dat nou weer? Stokje? Jan gebeld? Geen idee…zometeen maar eens gaan rondbellen over het hoe & tevens ook wat van gisteren. En Bob terugmailen. Want ik ben het er niet mee eens! En dan dat stokje eens bekijken. En dan waarschijnlijk weer slapen.

niets is erger dan je eigen weblog aan de pleuris schijtschijpersteijn zien, dus. dan weet je dat

heb net n stokje in de schot geworpen gekregen. poe he.

Rammend, beukend, meeslepend. Harder dan hard. Pearl Jam doet dat. toevallig

Ja okeeeee Punkster moeilijk doen, voortaan niet meer bellen met onzin verhalen over in het cafe zitten terwijl je thuis bent. Ik nu moe, hoofdpijn, zonder reden de pc aangezet en ga nu pissig weer op de bank liggen. Tot later, met bier. Oh ja, met bier of had ik dat al gezegd? Vanavond gaan we even serieus praten en dat ga ik weer vergeten, ik heb het nu al naar mijn zin =)

De quote van de dag is nu al gemaakt. Uit monde van Didier Red:”Ik heb aan Jan moeten uitleggen dat hij toch echt in de Spock is geweest”. U krijgt al wel een idee hoe hard het gisteren is gegaan….Over een uurtje gaan we weer door. Met megafoon, bier en een optocht. You do the math.