Tijdelijke werkplek vanochtend, de Social Impact Factory (@sifutrecht) tegenover TiVre in hartje Utrecht. Mooie plek!
.
#coworking #workanywhere #triggi #digitalnomadlife #socialimpact #utrecht #designinterior
Punkrock Publishing
Vandaag las ik dit veel gedeelde artikel van Mike Monteiro over de teloorgang van Twitter. Of in elk geval, zijn perceptie van de teloorgang van Twitter. Welnu, het gaat me nu niet over Twitter en of ze over een jaar niet meer bestaan.
Soms zijn er artikelen waar een paragraaf je kan raken. Of een zin. Een woord. Dat gebeurde bij mij met het artikel van Monteiro. Hij beschrijft het internet eind jaren ‘90.
“It felt like punk rock for publishing on a global scale.”
Dave Winer is één van mijn helden. Ik heb dat wel eens vaker geschreven, inclusief de bijzin dat ik zijn software niet altijd begrijp en heel vaak on-af vind. Maar Dave als longtime blogger, mede-bedenker van RSS en podcasting is de facto een held voor me. Hij schreef vrijdag op zijn blog
“I knew when I saw the web that’s what I had been born to do. Just because people want to use Facebook doesn’t change that simple fact.”
Ik schreef het zelf al in Bloghelden (nu open source!)
Bloggen is Pushbutton Publishing.
Een paar maanden terug ontdekte ik de service Micro.blog. “a timeline and publishing platform for the open web”. Niet gratis. Je komt er niet zomaar op. Je moet een uitnodiging krijgen en dan ook nog eens betalen om het te kunnen gebruiken. Een typisch gevalletje Indieweb denken. Je betaalt zodat jij en je data niet het product zullen worden. Jij bent in controle en jouw content kan alle kanten op. Het heet ook wel de POSSE approach: Publish On your own Site, Syndicate Elsewhere.
Ik wacht nog geduldig op de uitnodiging van maker Manton Reece terwijl ik met plezier naar zijn dagelijkse 5 minuten podcast luister waarin hij kort vertelt over de vorderingen en issues waar hij tegenaan loopt.
Van Mastodon naar Twitterbots naar een overview van goede Nederlandse blogs. Ik blijf altijd van die zijprojecten starten om ze later door tijdgebrek weer vaarwel te zeggen. Of in hibernation mode te zetten. Bloggen is iets wat ik al jaren doe en waarschijnlijk zal blijven doen. Soms met pauzes, soms weer in overdrive. Op een eigen domein, in mijn eigen tempo. Zonder contentkalenders, thema’s en op-social-webinars-geleerde anekdotische succestrucs. Maar gewoon, omdat ik het wil wanneer ik het wil op de manier die ik wil.
Punkrock publishing dus.
Foto credits: Andere held Glen E Friedman.
Finn approves de ijsjes…
Finn approves de ijsjes van @iksmeltvoorjou!
IJsjes in het zonnetje…
IJsjes in het zonnetje op de #culturelezondag.
Mastodon leeft toch nog?
True… ik laat me niet veel meer horen op en over Mastodon. Maar toch kijk ik er minimaal twee keer per week wat er zoal wordt gedeeld en besproken op een van de grootste instanties, Mastodon.social.
Wil je weten hoe het ook weer zat met Mastodon, check dan in elk geval dit artikel van mij of deze uitleg op Numrush. Meer over Mastodon vind je vanaf de homepage van dit blog.
Ik zie zojuist dat er een nieuwe release van de serversoftware is. Met diverse verbeteringen die vooral een technisch meer stabiel en completer product maken. Ik begrijp het hele principe rondom die protocollen (zoals ActivityPub) nog niet helemaal dus ik duik daar niet te diep in. Waar ik wél blij van werd is dat dit nu mogelijk is:
Yep. Je kunt nu toots embedden op je eigen website. Net als tweets en andere sociale “eenheden” zijn te delen en te verspreiden via artikelen en blogs, kan dat nu ook met toots. Dát vind ik echt te gek want zo kunnen Mastodon-gebruikers hun eigen berichten of andere interessante berichten op een veel makkelijker manier delen buiten Mastodon. Plus deze embed-mogelijkheid opent weer nieuwe mogelijkheden voor bijvoorbeeld plugin-makers van WordPress software om dit makkelijk mogelijk te maken in hun programmatuur.
Ik heb Mastodon nog steeds niet afgeschreven, maar ben er eerlijk gezegd niet actief meer. Hopelijk verandert dat over tijd weer…
Threads versus posts
Het viel me al een tijdje op dat er steeds meer threads op Twitter verschijnen. Een Twitter thread is een serie tweets die iemand post door steeds op zijn (of haar) vorige tweet te reageren. Daarbij nummert hij zijn tweets en geeft aan het einde aan dat de thread voorbij is. Zie dit voorbeeld van een politiek geladen thread en hier een voorbeeld hoe Dan Hon een verhaal maakt in tweets.
Threadfluencers
Sinds het politieke klimaat wereldwijd hooggespannen is, lijken de Twitter threads toe te nemen. Het is paradoxaal. We willen een heel verhaal vertellen, duidelijk een punt maken. Maar we gebruiken Twitter als medium. Wat je maximaal 140 karakters geeft per bericht. Dus je bent gedwongen om in een ander format te denken, vandaar de threads.
Politico schreef er al een uitgebreid artikel over. Volgens hen is de thread “urgent, galloping, personality-driven and—depending on your view of the topic—either tacky and misleading or damned persuasive.” Het artikel focust op de politieke inhoud van veel threads en noemt een aantal mini-stars in het genre zoals Sarah Kendzior en Eric Garland. Laatstgenoemde ben ik zelf gaan volgen na zijn enorme thread eind vorig jaar over de staat van de USA nadat Trump de verkiezingen won. Een sterk staaltje Twitter-literatuur
Nadelen van threads
Maar het leest niet makkelijk. Je scrollt je kwijt op je telefoon, er komen reacties en subreacties tussendoor (zelfs nieuwe threads van anderen) en soms moet je tweets een paar keer teruglezen om te volgen wat er wordt bedoeld. Ik begrijp niet waarom iemand kiest voor deze beperking als je een langer verhaal wilt vertellen. Met name als die thread met voorbedachte rade wordt gemaakt, wat steeds vaker het geval lijkt te zijn. Dat leek bij Garland niet het geval te zijn maar inmiddels is de Twitter thread een nieuw genre waar veel politieke pundits, journalisten en lolbroeken gebruik van maken.
Ik hou van Twitter. Maar ik begrijp niet waarom een schrijver niet gewoon een blogpost maakt van zijn thread. Het is prima om een thread op Twitter te plaatsen, het heeft zijn plek en zijn publiek. Het heeft zelfs zijn charme zo nu en dan. Maar als je klaar bent, zorg dan dat het een vaste plaats krijgt op het web. Threads zijn moeilijker vindbaar in zoekmachines. Door de reacties tussendoor kan het verwarrend werken. Niet iedereen wil iets op Twitter lezen. Als je veel moeite hebt gedaan om je punt te maken, waarom het dan niet op eveneens meer leesbaar ergens beschikbaar stellen?
Thread readers
Daar zijn nu twee oplossingen voor. Thread Reader en Spooler. Zie ze als een plakbandrol die alle tweets die bij elkaar horen als één lang verhaal teruggeven. Alsof er plakbandjes tussen de tweets zijn gezet.
In beide webapps plaats je een tweet en de app zorgt er voor dat je de complete thread op één pagina terug kunt lezen. Je kunt dat met je eigen threads doen maar natuurlijk ook met elke andere thread die je op Twitter ziet. Thread Reader heeft de eerste tweet nodig van de thread en deze mag niet ouder zijn dan 3200 tweets geleden. Ik denk een API beperking? Spooler heeft juist de laatste tweet nodig van de thread. Spooler lijkt langzamer te zijn om alles op te halen en weer te geven maar kan wel met oudere tweets om gaan. Zo zie je hier de volledige thread (Heb geduld met de weergave) uit december 2016 van eerder genoemde Eric Garland. Bij Thread Reader kon ik deze niet meer weergeven. Maar zie hier een voorbeeld wat Thread Reader kan doen. Verder kun je Thread Reader via Twitter bedienen door op de eerste tweet van een thread te antwoorden met “@tttthreads unroll” en je krijgt een bericht terug met de URL van de complete thread op één pagina. Handig!
Uiteraard heeft Twitter ook zijn eigen oplossing: Twitter Moments.
Twitter threads als nieuw genre, ik vind dat weer boeiend. Met name omdat er weer nieuwe initiatieven ontstaan zoals Thread Reader en Spooler. Of je kunt juist de andere kant op denken. Electric Pork van blog-godfather Dave Winer laat je een blogpost als Twitter thread uitsturen. En Dave Winer zou Dave Winer niet zijn als je er meteen RSS feed van krijgt…
Ik zie nog wel wat evoluties van dit nieuwe format. WordPress plugins, audio-versies (Anchor is al wel goed op weg) en natuurlijk de onvermijdelijke webcare-uitvoeringen en bedrijven die proberen het naar zich toe te trekken. We zullen zien. Tot die tijd blijf ik zowel threads op Twitter lezen en ze soms “unrollen” via Thread Reader om ze later te lezen.