Goedemorgen! Euh…nou ja…middag dus. Tijd voor een nieuwe Teanotes op deze website. En van de 47.000.000 websites die er in 2009 bij is gekomen op dat al zo enorm volle internet met 234.000.000 websites. U bent hier met zijn 1.730.000.000-en dus niet duwen om vooraan te komen alstublieft. Al zijn er “maar” “418.029.796 van u uit Europa, dus dat valt dan wel weer mee. Inderdaad, dit is nu zo’n weblog, waar er ondertussen 126.000.000 wereldwijd van zijn. Ik vermoed dat er in Nederland zo rond de 1.000.000 zijn. Gut, ik heb afgelopen week een lijst gemaakt van de eerste 20 weblogs in Nederland. Tijden veranderen.
Wat een cijfers nietwaar? Ze komen van het Royal Pingdom (nee maar WAT een coole naam) die een jaaroverzicht van 2009 hebben gemaakt. Er wordt in de comments nog wel een interessante vraag gesteld: Als er 1,4 biljoen emailgebruikers zijn en 1,73 biljoen internetgebruikers….Waar zijn dan die 3 miljoen internetgebruikers zonder email?
Hoe was de week verder? Schrijven! Schrijven! En o ja, Schrijven! Maar ik had afgelopen week ook een aantal afspraken staan die weer interessant waren. Zo heb ik bij Orangevalley weer eens verder gepraat over de samenwerking rondom Lifehacking, ben ik samen met Indira weer eens bij onze cursisten van de Telegraaf Media groep langsgeweest om hun eindopdracht te bespreken, zijn we ook op pad geweest voor wat new business en heb ik een leuk gsprek gehad met de organisatie van Freelance Factory over mijn deelname aan n van hun borrels over een tijdje. Tel daarbij op dat ik ook nog bezig ben met een bureaupitch voor n van mijn opdrachtgevers en je snapt, het was een hectisch weekje.
Maar er was n moment dat ik even helemaal terug in de tijd was. Ik liep afgelopen donderdag naar huis over de Oude Gracht en ik kwam langs Da Capo, een platenzaak in de traditionele zin van het woord. Een platenzaak zoals je in High Fidelity zag. Geen gelikte ingang met de nieuwste DVD’s, games en CD’s uitgestald, geen optimale looproute door de schone winkel met wanden vol bubbelgum-pop en Hollywood blockbusters. Met personeel achter de toonbank wat koud van school komt en het verschil niet weet tussen Ilse de Lange en Anouk. Da Capo is een bijzondere platenzaak. De etalage laat al direct zien in welke hoek van het muzikale spectrum de platenzaak zit. Een aankondiging voor een garagerock-festival, een paar LP’s uit de jaren 60 en 70 en wat magazines. De deur klemt een beetje, zal vast komen door alle stickers die er in de loop der jaren op zijn geplakt. Als je binnenkomt ruik je meteen de muffe oude geur van punkzines die opgestapeld op een plankje liggen. Maar je ruikt nog iets. De onmiskenbare geur van vinyl. Je moet je een weg banen door de smalle gangetjes die de enorme bakken met muziekgeschiedenis scheiden. Natuurlijk staan de CD’s bij de deur, maar verwacht er niet iets van Beyonc tegen te komen. Garagerock, punkrock, mod, speedrock, rock and roll, alternative, het is er allemaal te vinden. Hoe obscuurder, hoe eerder de kans dat Da Capo het heeft of in elk geval kent. Achterin de zaak staan rijen met singles, LP’s, special vinyl editions, maar ook bootlegs. Zowel op CD als vinyl. De eigenaar van de zaak is bijna niet te zien achter de toonbank, die ook verscholen gaat achter bakken met CD’s en dozen met onuitgepakte DIY zines en singles. Da Capo heeft ook een enorme verzameling literatuur uit de vroege jongerencultuur zoals The Beat Generation, Provo en het Existentialisme.
Het probleem wat me overviel toen ik daar rondliep was: “waar ben ik naar op zoek?” Ik had geen idee. Ik keek wat rond bij de bands die mij als eerste te binnen schoten, maar de CD’s en de bootlegs die er lagen had ik al. Ik wist het gewoon even niet. Bladerend door de bakken, kijken of er iets herkenbaars tussen zit. Twijfelend bij de magazines. Zal ik wat oude Maximum Rock’n Roll’s kopen? Ik heb al zo’n enorme stapel aan tijdschriften liggen…
Da Capo is een prachtige platenzaak, zo n die je niet wilt zien verdwijnen in de vaart der volkeren. Waar je uren kan ronddwalen op zoek naar…ja..naar wat eigenlijk? Herinneringen uit je jeugd en nieuwe muziek die vaak onder de radar blijft? Geen vals gevoel van nostalgie, maar wel het niet mogen vergeten van muziekgeschiedenis.
Daarom gaan we deze zondag inluiden met een fraai stukje muziekgeschiedenis. The Knack met My Sharona!
