Adformatie bericht er vandaag over, Nike heeft haar eigen wereld in Roblox. Dit populaire spelplatform krijgt meer en meer aandacht van merken. Opvallend is wat Nike doet om virtueel aan real life te verbinden
“Nike wil die doelgroep aansporen om meer te bewegen door ze spelletjes te laten doen op hun smartphone. De bewegings- en versnellingssensoren in een smartphone kunnen de activiteit van de gebruiker doorzetten naar Roblox. Zo kan de gebruiker in het echt bewegen om in Roblox verre sprongen te maken of te sprinten. Dit soort activiteiten kunnen voorkomen dat gamers lange tijd stil voor de computer zitten.”
Dat is nou een slimme manier om technologie in te zetten. Ik heb ook al even in Nikeland rond gelopen en ben onder de indruk van de grootte, de kwaliteit én de drukte in de wereld. Mooi!
Eerder gepost op mijn Oldschool Drummer blog
In reply to Nike in Roblox by Frank Meeuwsen
Bij al die metaverse berichtgeving van de laatste maanden moet ik telkens terugdenken aan Second Life (uit 2003, nog altijd bestaand én winstgevend, Roblox is zelf ook van 2005), waar ik toentertijd flink in ben gedoken. Ook daar zag je bedrijven (zoals Nike ook toen) er in springen. Voor persaandacht met name m.i.
Deze ronde ben ik extra sceptisch. Ruim twintig jaren rondwandelen in VR werelden heeft me weinig zicht gegeven op overtuigende use cases voor ‘full-immersion’ die nog altijd géén full-immersion is. Ondanks dat ik ook in VR met een headset op hoogtevrees krijg. Met Zuck’s avatar om een virtuele tafel zitten om op een virtuele laptop hetzelfde videocall gesprek te houden als achter mijn echte werkplek? Nein Danke. Waar zitten de nieuwe handelingsmogelijkheden? Niet in het nabouwen van je kantoor of sportschool denk ik. De argumenten zijn hetzelfde dit keer, de visuele en audio effecten 15 jaar geavanceerder, de genoemde use cases net zo onbevredigend als in 1993 toen het nog altijd bestaande Digital Space Traveler begon.
Repliceren wat al kan is m.i. niet voldoende, nieuwe handelingsmacht is nodig om te overtuigen. En ja daar begint het altijd mee, met repliceren, maar dat er mee beginnen hebben we 20 jaar geleden al gedaan, dus laten we het niet nog een keer doen en voortbouwen. Een bril die me afsluit van de wereld ten gunste van een gebrekkige replica is het niet.
AR lijkt me persoonlijk nog altijd veel krachtiger, met informatie-overlays over je omgeving in plaats van in een app in mijn broekzak, liefst aangestuurd door mijn eigen software agents. Dat voegt handelingsvermogen en informatie toe aan mijn fysieke omgeving terwijl ik daarin opereer. Ondanks de ongemakkelijk voyeuristische effecten die dat snel kan opleveren (kijk die gast daar aan de overkant is een wappie op Twitter!), daarom ook met eigen software agents, niet gecentraliseerde.