Dag 7

Hoera! Ik ben weer uit isolatie! Gisteren was ik een volle dag klachtenvrij dus dat betekent dat ik vandaag weer in het gewone leven mag deelnemen. Ik hoef niet meer in de wannabe studentenkamer van 10 vierkante meter alles te doen, niet meer met een mondkapje door de gezamenlijke ruimte schuifelen als er niemand is, ik kan gewoon iets uit de koelkast pakken en een kop koffie maken. Heerlijk!

De isolatie is me niet tegengevallen, maar ik besef dat we gelukkig moeten zijn met de ruimte die we hebben. We hebben een extra kamer over die we als isolatieruimte kunnen inrichten. Zo kan de rest van het gezin doorgaan met hun leven. Als we dat niet hebben, dan wordt het allemaal erg complex. Ik kan me voorstellen dat je er dan voor kiest om als heel gezin een periode in isolatie/quarantaine te gaan om er zo maar vanaf te zijn.

Gisteren heb ik ook voor het eerst weer wat langer gewerkt. Vooral veel inhaalwerk, mails, overleggen via Slack. Komend weekend ga ik zeker weer eens lekker naar buiten. Even een wandeling maken, misschien wat hardlopen. En ik ga de isolatiekamer opruimen, schoonmaken en klaarmaken om een werkkamer van te maken. De afgelopen 2 jaar heb ik op onze slaapkamer gewerkt. Gelukkig met een kamerscherm en video-apps die een blurry background maken. Maar het is onhandig. Als Helena eerder naar bed wil kan ik niet doorwerken op een groot scherm. Het voelt als een oneigenlijk gebruik van de ruimte. Wat ik deze week meemaakte in de isolatiekamer is dat het veel rustiger voelde om daar te werken, om te weten dat niet iemand ineens kan binnenkomen om zich om te kleden, om was te pakken of iets anders te doen. De kamer is een toegewezen werkkamer. Dat geeft toch een rustiger gevoel blijkt nu. Dat is een voordeel van de isolatie, dat zoiets er uit komt.

Nu eerst zelf verse koffie zetten en de dag tegemoet treden!