Hoe goed zorg jij voor je digitale publicaties, of het nu foto’s, blogposts of tweets zijn?
Ik had vanavond bij Blogpraat een korte discussie met Kitty Kilian over de problemen met cloudservices, ofwel alle diensten die iets met Internet doen. In mijn optiek zijn clouddiensten niets meer dan standaard internetopslag en -verbindingen. Maar het zette me aan het denken over een ander onderwerp: De digitale vergankelijkheid.
Al jaren horen we de waarschuwingen dat je niet zomaar alles online moet zetten. Want “Google herinnert alles” en “Facebook slaat alles op” dus ben alsjeblieft voorzichtig met wat je deelt en publiceert. Maar na 10 jaar publiceren ben ik er inmiddels achter dat het wat genuanceerder ligt. Veel blogposts van me uit het verleden zijn zeker nog wel online terug te vinden, maar dan zul je heel goed en gericht moeten zoeken. Google spuwt niet zomaar alles uit wat ik ooit online heb geschreven. Sterker nog, je moet de zoekmachine wel de juiste zoekwoorden geven om datgene te vinden wat je nodig hebt. En dat is niet altijd even makkelijk.
Digitale vergankelijkheid dus. Ik kwam er voor het eerst echt mee in aanraking toen ik met Bloghelden bezig was. In mijn zoektocht naar oude blogposts en het opnieuw construeren van verhalen uit het verleden merkte ik dat een hoop gewoonweg niet meer bestaat. Des te meer reden voor mij om Bloghelden te schrijven. Om die artefacten uit het verleden opnieuw op een rij te zetten en op te slaan in de hoop dat ze langer bewaard blijven. Veel blogs houden op te bestaan. Zijn digitale roadkill in de bermen van het web. Niemand kijkt er meer naar om, inclusief de Google spiders. Blogs veranderen van blogsysteem waardoor oude links niet meer werken en je erg creatief moet zoeken in blogzoekmachines om dat oude verhaal weer terug te vinden. Blogs verdwijnen fysiek van het web. Dan is na een paar jaar echt alles verdwenen. Als een boek wat langzaam vergaat in de boekenkast onder de invloed van zon en lucht. Zo vergaan blogposts eveneens, onder invloed van digitale nalatigheid en linkrot.
Maar het gaat verder. Weet jij nog wat de eerste single was die je kocht? (Bij mij Wunderbar van Tenpole Tudor) Of voor de jongeren onder ons, je eerste CD? Waarschijnlijk weet je dat wel. Dat is toch een monumentaal moment in je jeugd, voor het eerst je eigen muzieksmaak kenbaar maken door het kopen van een schijfje.
Wat was je eerste MP3 die je downloadde? Welke app kocht je als eerste voor je mobiele telefoon? Het eerste nummer wat je op Spotify hoorde? Welk boek op je Kindle of ereader las je als eerste?
Het lijkt alsof digitale cultuur nog een minder effect op ons geheugen heeft dan de analoge cultuur. Misschien is dit een overgangsperiode. Van het analoge naar het strikt digitale. Niet waarin we analoog vergeten maar waarin we digitaal niet meer zullen vergeten.
Digitale vergankelijkheid is niet iets om lichtzinnig op te vatten. Het kan geen kwaad om je herinneringen digitaal op te slaan, maar zorg er net zo goed en zorgvuldig voor als je boekenkast of je foto-albums.
(Foto: Brenda Gottsabend)
