Het is soms schokkend om te lezen hoe de media nieuwe ontwikkelingen in de digitale wereld weet te brengen. Zo las ik vanochtend op Mediagazer de intrigerende headline “Facebook and Twitter’s new rival”. Dat trekt bij mij de aandacht, maar de doorklik was een lichte teleurstelling. De New York Times trekt vandaag een volle pagina uit om de geneugten van Tumblr te vieren. Vreemd. Want is Tumblr een concurrent voor Facebook en Twitter?
Volgens NYT wel. Aan de hand van Tumblr-evangelist worden ze meegenomen in quotes als:
“I saw it as an opportunity to talk to our audience in a new way,” he said. On Twitter, he said, “the main feedback comes mostly from retweeting,” or retransmitting an interesting message. On Tumblr, “the tone is a lot more conversational.”
Juist. Maar daar houdt het niet op. Jenna Wortham, met een aardige biografie, bejubelt de creatieve mogelijkheden van Tumblr zoals het uploaden van illustraties, video’s, audio en quotes. Op Tumblr kun je eveneens je eigen persoonlijkheid en identiteit creeëren, iets wat op Twitter en Facebook een stuk lastiger is.
En dan komt het pièce de resistance van Jenna:
Since Tumblr is currying favor among a young crowd, it could prove valuable for traditional companies and media outlets that are trying to build a relationship with that audience.
Om er nog een wetenschappelijk tintje aan te geven komt aan het einde van het artikel hoogleraar Communicatie James E. Katz aan het woord:
“Going back 20 years, publications like Rolling Stone didn’t interact with readers except for letters to the editor,” Mr. Katz said. “One of the realizations that cultural leaders and publishers have had is that there is a lot of expertise, wisdom and ideas in their readership.” […] The ability to respond online turns readers into co-creators, he said, which can give them a sense of ownership.
Ik heb nog boven het artikel gekeken of het geen advertorial is, maar het is een serieus artikel in de New York Times van vandaag. Ik vind het werkelijk van een beschamend niveau dat Jenna Wortham zo lovend mag schrijven over een dienst die we al sinds 17 december 1997 Weblogs noemen. Tumblr (en Posterous niet te vergeten!) is al sinds jaar en dag een prima weblogdienst die zichzelf profileert als micropublishing service. In juni 2007 schreef ik het artikel De Kracht van One Minute Media over de opkomst van deze diensten. In 2007 zagen we voor het eerst een lichte afvlakking van het aantal nieuwe blogs wat werd gestart. Met de komst van Twitter en het stijgende gebruik van sociale netwerken is dat niet meer dan logisch. De conversatie verschuift naar de plaats die het meest sociaal is. Toen er nog niet meer was dan weblogs, gebruikten we die. Door Twitter en Facebook verschoven bepaalde conversaties op natuurlijke weg van de weblogs en naar de andere diensten.
In het artikel schrijf ik:
“Tumblr-blogs zijn zoals bloggen volgens mij is bedoeld. Snelle, korte links, pointers, quotes en gevatte foto’’s zonder al te veel poespas. Geen reacties, geen trackback, geen archief, geen zoekfunctionaliteit.”
Inmiddels zijn zowel Tumblr als Posterous flink uitgebreid met mogelijkheid, een gewoonte die je bij alle sociale services ziet. Bloggers begonnen met eigen templates in HTML te updaten, later kwam Blogger met slechts een tekstvak en een Publish-knop. Eigenlijk zoals Twitter is begonnen en de micropublish diensten begonnen. Allemaal breiden ze uit. Blogs zijn volwaardige CMS-systemen geworden, Twitter experimenteert met het uploaden van multimedia en Tumblr/Posterous gaan meer richting volwaardige blogdiensten. De kracht van laatstgenoemde is de manier waarop je standaard je artikelen kunt maken. Via onder andere email en een handige bookmarklet die uitnodigt om quotes, video’s en andere content snel te delen. Ik gebruik Posterous voor mijn Inspiration Overload. Op deze blog deel ik interessante ontwikkelingen, quotes uit goede artikelen, nieuwe video’s en korte snippets van de digitale vooruitgang. Het is niet anders dan mijn eerste blogposts op Punkey.com 10 jaar geleden (oh nee! Ik ben mijn tienjarig jubileum vergeten!)
Het artikel van Jenna laat eens te meer zien dat veel journalisten en media-experts geen benul hebben van de korte geschiedenis van online publiceren, de feiten niet kennen en zich laten leiden door de waan van de dag en de hardst roepende in de rij. Maar goed dat er bloggers zijn om ze zo nu en dan terug te fluiten.
