Ik had het even gemist, maar de briljante band Beatallica was tegen de juristen van Sony aangelopen omdat ze muziek van Metallica en de Beatles in een briljant nieuw jasje steken. Volgens de wolven bij Sony zou deze tweemansband uit Shitville, Milwaukee “unspecified damages” aan de band Metallica brengen en moeten ze dokken. Maar de reddende engel is nabij! Lars Ulrich, de drummer van Metallica heeft zijn hulp toegezegd en ‘volunteered to provide assistance with legal negotiations for Beatallica, and asked Metallica’s longtime attorney Peter Paterno to try and defuse the situation with Sony on behalf of the dudes from Milwaukee. And now Sony is indicating that it may agree to drop the case.” Ongelooflijk, een aantal jaar geleden stond Ulrich nog met dozen vol namen van Napster-gebruikers iedereen te sue-en die maar op zijn pad kwam. En nu? “this debate is about creative rights at the heart of rock and roll itself. Ulrich says he believes that cover bands, mash-ups, and the right to re-interpret art on the internet are things worth fighting for. “ Beatallica is nog offline, waarschijnlijk later deze week weer bereikbaar. BoingBoing heeft het hele verhaal. Zie ook het originele “Napster Bad” filmpje waarin Lars en James hun standpunt uitleggen. Soort van dan…
Lars Ulrich helpt Beatallica
door
Tsjonge jonge… Eerst zeiken als een klein kind omdat er mensen zijn die wel eens en liedje binnenslepen. Dan erachter komen dat er DJ’s zijn die hun nummers bij elkaar samplen, remixen, knippen, plakken en er iets volkomen nieuws (en waanzinnig creatiefs) mee maken, dan ontdekken dat die samplende DJ’s er geen ene klote aan verdienen en dan, na jaren van emmeren en mekkeren plotsklaps komen tot het besluit om deze remixers juist te helpen en te beschermen. Mensen, het is heel simpel: Andy Warhol maakte ooit een foeilelijk schilderij van de blikken tomatensoep van Campbell’s. Dat is een beschermd handelsmerk. Heeft daar ooit één haan naar gekraaid? Nee dus. Remixen, samplen, knippen, etc etc is gewoon een creatieve en artistieke her-interpretatie van bestaande kunst, zonder dat er ook maar een seconde gedacht wordt aan winstbejag. En gelukkig begint men daar zo zoetjes aan achter te komen. Lars Ulrich is dan tragisch genoeg als mosterd na de maaltijd nog steeds de eerste…