Terwijl de bekende introtune speelt lees ik de namen van de acteurs op het scherm. Bij andere series zie je vaak welk gezicht bij welke naam hoort. Wel zo handig, dan kun je bij de koffie-automaat over de acteur praten in plaats van de rol die hij of zij speelt. En het geeft vertrouwen als je de naam in een bericht over een nieuwe serie of film ziet. “Oh dat is die ene uit die serie!”
Terwijl de bekende introtune speelt vraag ik me af waarom ik bij deze serie geen gezichten bij de namen zie. Als ik wil weten wie achter welke naam van welke familie zit moet ik naar een van de vele fansites, -wiki’s of -fora. Daar staat tot in detail beschreven wie welke rol heeft en wie famiie is van wie in deze complexe serie. Door de hoge kwaliteit van de serie en de intense manier van verhalen vertellen heb ik wel een band met sommige personages in de serie. Al heb ik soms moeite om te onthouden en onderscheiden wie ook weer wie is.
Terwijl de aftiteling afdraait zit ik in shock voor de TV. Een paar minuten eerder zijn een aantal van de favoriete personages letterlijk uit de serie geschreven. Door ze op bloedige wijze af te slachten. Zoals in het eerste seizoen van de serie hét hoofdpersoon onverwacht werd onthoofd. Ik probeer me voor te stellen hoe en of dit zou kunnen gebeuren in vroegere series. Ik kan me eigenlijk geen vergelijkbare (populaire) serie voorstellen uit het verleden waar zulke enorme plotwendingen in spelen.
Aan de andere kant…
Het is een TV serie. Kom op zeg. Als ik de verhalen lees moeten de boeken van Game of Thrones nog heftiger zijn. En kom op zeg. We hoeven er niet enorm dramatisch over te doen zoals op Twitter gebeurt. Gelukkig zijn er voldoende mensen die de draak steken met alles wat in de laatste episode gebeurde. Zoals het Twitter-account Redweddingtears, genoemd naar de gebeurtenissen tijdens de bruiloft in het derde seizoen. Plotwendingen maken vrienden en vijanden. En dat is goed.
Het duurde een tijdje voor ik echt fan werd van de serie Lost. Dat was een tijdje “een bijzondere serie” om elke week naar te kijken. Tot het moment dat er een licht aan ging in “The hatch” tegen het einde van het eerste seizoen. En zo werd ik echt in het verhaal gezogen. Met alle details, vreemde plotwendingen en bijzondere momenten.
Game of Thrones is al net zo’n fraai staaltje verhalen vertellen, vertaald van boek naar het scherm. Ik heb de boeken niet gelezen en gezien mijn leestempo zal dat voorlopig niet gebeuren. Ik moest bij Game of Thrones net zo goed in het verhaal komen. Met deze episode is dat definitief wel gebeurt. De schokkende plotwending op de bruiloft maakt duidelijk dat niemand in het verhaal van George R.R. Martin immuun is om het alle afleveringen vol te houden.
Met plotwendingen maak je vrienden en vijanden. Dat zie je nu op Twitter gebeuren. Je maakt vrienden voor het leven en er zijn mensen die zich afkeren van je. Dat is niet erg. Het kan je alleen maar sterker maken, want je houdt de vrienden over die met je meegaan in je plotwendingen en je bizarre verhaallijnen.
Plotwendingen kun je overal gebruiken. In TV series, films, blogs, bedrijfsstrategie.
