Het verlies van digitale herinneringen
We hebben nu te maken met het Realtime Web, een web van data wat de hele dag om ons heen hangt en voor steeds meer mensen de dagelijkse beslommeringen opslaat, indexeert en indien gewenst deelt. Ik hou van die ontwikkelingen, ben er graag mee bezig en bekijk waar de mogelijkheden liggen. Maar tegelijkertijd graaf ik de afgelopen maanden in het verleden van een deel van het Nederlandse internet en dan stemt het me toch wat somber dat niet alles bewaard blijft. Je kunt je afvragen, is het noodzakelijk dat de vluchtige schrijfoefeningen van duizenden Nederlanders op hun weblog of Hyves bewaard blijven voor het nageslacht? Wie zit daar nu op te wachten? Als samenleving zitten we wellicht niet op individuele weblogs te wachten uit het verleden. Maar heb jij ook niet naar vakantiekiekjes van je ouders en grootouders gekeken? En daar een gevoel van verwantschap bij gevoeld? Een gevoel van die tijd, dat moment er bij gekregen? Je buren zullen weinig bij die foto’s hebben maar voor jou is het de wereld. Net als die oude liefdesbrieven van je ouders of de schriften waarin ze je eerste jaren bijhielden. Daarom moet het web bewaard blijven. Voor de individuele beleving en herinnering in de toekomst.
Maar ook op een metaniveau kan historisch inzicht van belang zijn. Hoe ontwikkelt taal zich in de digitale ruimte, hoe ontwikkelt de nationale beeldspraak, waar zijn digitale verbanden, brandpunten en knooppunten te vinden van historische gebeurtenissen? Door steeds slimmere algoritmes los te laten op grote hoeveelheden data kunnen onverwachte verbanden worden gelegd. Is het niet nu, dan zeker wel in de toekomst.
De Koninklijke Bibliotheek heeft recent besloten om 10.000 Nederlandse sites te gaan archiveren, een nobel initiatief wat ik toejuich! Maar lees ook eens dit verhaal van Jeffrey Zeldman eens over postmortem hosting, vergeet daarbij ook niet de zeer inzichtelijke en aanvullende reacties over het verlies van waardevolle webcontent en wat er aan te doen is.
Wat ga jij doen om je online schrijfsels te bewaren voor toekomstige generaties?