Volgende week woensdag gaat Silvia Hartman via Google Docs live aan haar nieuwe boek werken.
“On Wednesday, 12th September at 9am the author will let her social network followers know that the first session is about to begin. By using the Google Docs cloud-based office suite, the author will start with a blank document and begin to write. Fans will be provided with a public-accessible web page to see the book being written before their eyes. This represents a completely new level of interaction between readers and their author and was made possible by the advanced collaboration tools built into Google’s software.” (ᔥ persbericht)
De kijkers hebben tevens de mogelijkheid om in de kantlijn opmerkingen te geven over het geschrevene.
Ik weet het niet.
Stel je voor dat je in een restaurant zit en je constant bij de kok over zijn schouder meekijkt die het gerecht maakt. Of bij een band die in de studio een nieuw album opneemt. Een regisseur op een filmset. Je wilt als artiest niet de hijgerige adem van je publiek in je nek hebben. Want hoe ga je met die kritiek om? Bij het schrijven van een “foute” zin. Bij het al typend denken wat je gaat schrijven? Bij het schrappen? Ineens roepen tien meekijkers “Nee! Niet weggooien!” Moet je daar naar luisteren? Of blijf je trouw aan je eigen inspiratie en kunde om maak je je eigen beslissingen?
Ik moet er niet aan denken dat tijdens het schrijven van mijn blogposts of ebook hoofdstukken constant potentiële lezers meekijken. Zeker niet live. Zo nu en dan wat weggeven en laten zien kan wel. Maar niet tijdens het live maken van een tekst.
Ik ben benieuwd naar de uitkomst van het experiment!
