Ik heb soms het idee dat mij meer kennis en intelligentie wordt toegedicht dan de werkelijkheid heeft te bieden. Er zijn onderwerpen en kennisgebieden waar ik iets meer dan gemiddeld in ben geïnteresseerd maar ik kan me moeilijk een echte specialist op een gebied noemen. Het is goed om te weten dat je niet alles kunt weten.
Vandaag kwam eindelijk een einde aan een maand vol huiselijk gedoe. Ik heb er hier niet veel over verteld omdat ik er eerlijk gezegd niet zo’n zin in had om alles helemaal uit te leggen. Op 9 december hadden we een lekkage in onze aangebouwde keuken. Door een stevige hoosbui kwam er regenwater onder het dak in het keukenplafond. Dat veroorzaakte kortsluiting. Die weer zorgde voor een uitval van alle “lichte” electra in het hele huis. We hadden geen werkende stopcontacten en lichtpunten meer, van de bijkeuken tot de zolder. Door een fout aangelegde bedrading bij vorige bewoners zaten we nu ineens met de gebakken peren. Door het hele huis lag een netwerk van verlengsnoeren, haspels en stekkerdozen, zodat we zo goed en kwaad als mogelijk overal in elk geval licht hadden en wat werkende apparatuur. Gelukkig zaten wasmachine, droger en vaatwasser op andere groepen in de meterkast.
Vandaag konden electriciëns eindelijk het probleem oplossen. Na een paar uur hadden we weer “gewoon” stroom en hadden we verlichting in het toilet zonder een zaklamp te hoeven gebruiken. Terwijl ze bezig zijn om alles in orde te maken lees ik wat nieuwe blogposts, waaronder een verhaal van Colin Devroe’s “What I don’t know”.
Colin haalt hier een voorbeeld aan over een timmerman, die vindt dat “die computer lui” veel slimmer zijn dan hem (of haar). Maar dat is flauwekul. Programmeurs zijn niet slimmer, ze weten alleen andere dingen. Ik moest direct denken aan een gesprek wat ik met de electricien had een paar minuten er voor. Hij legde me uit hoe het stroom vanuit de meterkast verdeeld wordt door het hele huis en hoe er overbelasting en kortsluiting kan ontstaan. Ik heb nooit volledig begrepen hoe electriciteit werkt, ik ben altijd weer blij dat de rest van de straat nog gewoon verlichting heeft als ik weer eens een lamp heb aangesloten. Maar deze oudere Iraanse vakman legde me geduldig en duidelijk uit hoe het precies werkt.
Reverse engineer
En ergens schaam ik me er een beetje voor. De afgelopen jaren heb ik allerlei virtuele projecten gedaan. Van websites tot mobiele apps. Allerlei plannen om online meer verhalen te schrijven, uit te geven en te promoten, redacties opgezet om dat mogelijk te maken, ik heb online webinars gegeven en offline workshops. Een boek geschreven. Maar zoiets tastbaars als electriciteit om een huis weer terug de moderne tijd in te krijgen, daar heb ik moeite mee.
Zo zijn er veel meer zaken waar ik wel mee bezig ben, maar waar ik totaal geen diepe kennis van heb. Devroe noemt zichzelf “Reverse Engineer” en ik zou me prima in die rol kunnen vinden. Ik focus op wat ik moet weten voor het project waar ik op dat moment mee bezig ben. En wat ik moet doen om het af te ronden. Daarna probeer ik die kennis wat te optimaliseren en ga ik weer verder met het volgende. Maar een diepe kennis van een specifiek werkveld, zoals de electriciën? Dat heb ik niet.
Nieuwsgierig
Ik vind het ook niet erg. Tegelijkertijd ben ik blij en trots op wat ik wél kan en waar ik toe in staat ben om te leren. Ik gaf les aan de Hogeschool Utrecht. Dat was nog zo’n vaardigheid die ik gaandeweg heb moeten leren. Het gaf me de mogelijkheid om mijn studenten duidelijk te maken dat het veel meer gaat om de intrinsieke motivatie om steeds verder te leren, om meer te weten, om nieuwsgierig te zijn. Als je nieuwsgierig bent kom je mijlenver. Nieuwsgierigheid geeft je eveneens het inzicht dat je nooit alles zult weten en het inzicht dat je op een bepaald moment meer níet weet over je vakgebied dan wel weet. En dat is prima.
Of het nu gaat om design, programmeren, marketing, communities, content, mobiel, trends, nieuwe ontwikkelingen, voice, AI, SEO, IOT en alle andere afkortingen die er in de online industrie rondzingen, ik weet er allemaal nét genoeg van af. Het mooie is dat het internet een toegang biedt tot een schier onuitputtelijke bron van kennis en kennissen die je verder kunnen helpen. Maar nog belangrijker is die nieuwsgierigheid en de basisinstelling dat het niet lastig hoeft te zijn om de eerste stappen op nieuw terrein te zetten.
Hobby
De electriciën vertelde dat hij al zo’n 30 jaar ervaring heeft met huizen zoals het onze. Dus bij binnenkomst kon hij al snel doorgronden waar het probleem zou kunnen zitten en hoe hij en zijn jongere collega het konden oplossen. Tijdens een korte pauze vertelde hij ons over zijn hobby. Hout bewerken, timmeren. Hij maakt zijn eigen meubels en bedenkt gaandeweg hoe hij iets in elkaar moet zetten. Hij neemt er de tijd voor, als hij niet tevreden is, haalt het de tafel of de kast weer uit elkaar en bedenkt iets nieuws. Terwijl hij bezig is doet hij zijn kennis op en leert hij van zijn hobby. “Het ziet er misschien moeilijk uit, zo’n tafel maken. Maar eigenlijk is het moeilijkste, de stap om te beginnen. Als je eenmaal bent begonnen, dan komt er vanzelf een keer een tafel uit.”
Ik vind dat wel een mooie uitspraak van hem. Er is nog van alles wat ik niet weet. Maar als ik de nieuwsgierigheid toelaat en me niet te druk maak over het eindresultaat, dan komen er vanzelf nieuwe kansen op mijn pad. Ondanks dat ik niet alles weet. Of juist omdát ik niet alles weet.
