Digging the Digital

Vol Blogdrift!

persoonlijk

Een dagje in het ziekenhuis

door 24 Comments

Het systeemplafond flitst voorbij, plaat per plaat, terwijl twee ziekenbroeders mij van de dagbehandeling naar de radiologie afdeling ​rijden. Ik lig in een ziekenhuisbed. Als een filmscene zie ik de route naar de afdeling. Waar de camera gefocust is op de ziekenbroeder en de rest van het ziekenhuis zich in onverwachte hoeken laat zien.

Een half uur later kan ik het niet laten. Terwijl ik de pijn probeer weg te ademen ​vraag ik de Radiologie assistente alles wat ik normaal in interviews vraag. Hoe is ze dit beroep gaan doen, wat spreekt haar zo aan. Wat wil ze nog doen, wat wilde ze worden vroeger? Ze vertelt honderduit over haar werk, waar ze nu voor studeert. Ze wilde eigenlijk dierenarts assistente worden maar tijdens een open dag van de opleiding zag ze dit vak langskomen. En dat sprak haar veel meer aan. Maar ze wil geen arts worden. Teveel studie. Ze is liever aan het werk. Met mensen.

De pijn gaat niet snel weg. De arts heeft zojuist een “korte dikke naald” (hoorde ik hem nog zeggen) in mijn lever gestoken. Om wat weefsel weg te nemen voor nader onderzoek. De leverbiopt is nodig om na te gaan of mijn vermoeidheid komt van een mogelijke auto-immuun ziekte​ of dat Longcovid nog altijd een mogelijkheid is. Terwijl ik me al veel beter voel dan twee weken terug. Bijna geen vermoeidheid meer. Ik werk weer volle dagen. Ik heb ‘s avonds nog energie. Maar dit onderzoek kan meer duidelijkheid geven. De pijn in mijn rechterschouder en bij mijn buikvlies scheurt door mijn lijf. Tijd voor wat pijnstillers.

Twee uur op mijn zij liggen. Om op de wond te drukken en uit te rusten. Ik ben moe van de pijnscheuten maar inmiddels gaat het beter. Na 2 uur krijg ik eindelijk wat te eten. Twee broodjes en een kop thee. Heerlijk.

Ik moet nog twee uur uitrusten op de Dagbehandeling. Prima. Het ziekenhuisbed kan ik in alle standen zetten, beter dan wat ik thuis heb. Om me heen is het druk. De verpleging helpt iedereen, maakt overal grapjes en is serieus als nodig. Ik lach stilletjes om het steenkolenengels van een van de verpleegkundigen, “Yes you can sit on de bedrand now. En then over een half hourtje you can leave for the house. Maar you must wel careful zijn.”
Iedereen doet zo zijn best voor ons. Ik voel me er zelfs een beetje schuldig over. Ik ben gewend om voor mezelf te zorgen en accepteer moeilijk hulp van anderen. Het is dan ook voor het eerst dat ik in een ziekenhuis lig. Ik kan me voorstellen als je hier vaste klant bent, dat je er makkelijker in wordt.

Nu moet ik nog een week wachten op de uitslag. Als we in de Toscaanse zon genieten van een vakantie. Maar stiekem voelt dit ook een beetje als een vakantiedag. Zeker nu de pijn is weggeëbd dankzij de pijnstillers.

Hoera! Versie 4.6 is live!

door 37 Comments

Vandaag vieren we een nieuwe versie-release! Na een jaar hard werken mogen we met het complete ontwikkelteam trots zijn op de stappen die we hebben gezet. Vorig jaar rond deze tijd merkten we dat er nog wat incompatibiliteits issues waren, sowieso draaide de software in een andere hardware omgeving en waren de input signalen veel anders. Sinds de laatste grote update naar versie 4.0 hebben we flink gesleuteld en hebben we voornamelijk stappen gezet om het interne geheugenbeheer goed op orde te krijgen en er voor te zorgen dat de software blijft leren van externe inkomende signalen zoals tekst, audio en video. We wilden het vermogen van de app verbeteren om nieuw geleerde capaciteiten om te zetten in blijvende veranderingen.

Snelheid verbetert

We zijn er echt heel trots op dat de app sinds een jaar weer sneller loopt. In 2017, met versie 4.4 werd duidelijk dat de traagheid van de app vervelende bij-effecten had. De app crashte sneller, wilde steeds moeilijker opstarten en met name als het een dag lang flink had gedraaid, wilde het in de avond nog wel eens volledig vastlopen. Door investeringen in hardware en een doel in de toekomst te zetten voor het team konden we zowel in versie 4.5 als in deze versie steeds meer snelheidsverbeteringen afstrepen. Een resultaat om trots op te zijn voor het hele team. De opstartsnelheid van de app lijkt eveneens beter te worden. Naast de snelheidsverbeteringen heeft de app veel productieve uren gedraaid in de publieke output. De output op het eigen domein lijkt zich meer en meer te richten op zelfredzaamheid in het digitale domein, een meer onafhankelijk standpunt waar het gaat om de online identiteit en beter eigenaarschap van de eigen data. De app is wat meer zelfvoorzienend en kan dat dankzij uitgekiende algoritmes en onafhankelijke open source software prima reproduceren voor anderen.

Een speciaal woord van dank voor de communities waar onze app een deel van uitmaakt. Of dat nu gaat om de audio-community waarmee de app deel kan uitmaken van live uitvoeringen van andere apps, of het gaat om de eerder genoemde zelfredzaamheid in het digitale domein. Door het communale karakter merken we dat onze app de afgelopen 12 maanden hier flink in is gegroeid. We hopen dit in de komende versies nog verder te kunnen verbeteren.

Afgelopen jaar hebben we eveneens hard gewerkt om de bestandsgrootte van de app naar beneden te brengen. Dat is helaas niet gelukt. De bestandsgrootte is nog gelijk, maar het staat hoog op onze wensenlijst om die met volgende versies definitief naar beneden te brengen.

Family suite

De family-suite waar de app deel van uitmaakt is een vierkoppig powerhouse dat inmiddels de wereld aan kan. Elke afzonderlijke app heeft zijn ups en downs en bugs komen nog altijd voor. Zowel in de apps zelf als in de onderlinge samenhang. Maar door extra aandacht voor de interoperabiliteit tussen de apps kunnen we steeds beter stappen in de goede richting zetten.

De app draait nu een paar maanden in een nieuwe omgeving. Sinds de crash van februari is er veel gebeurd. We hebben geprobeerd de app standalone te laten draaien in een nieuwe omgeving, door het introduceren van game-elementen probeerden we een nieuwe vorm en richting te vinden voor de toekomst van de app. Maar tot op heden blijkt dat de interne samenhang van de apps uit de family suite vele malen belangrijker is en sterker is. Daar moesten we voorrang aan geven in plaats van een volledige ommezwaai in een andere richting. Dus hebben we er voor gezorgd dat de app nu in een nieuwe, maar toch vertrouwde omgeving weer voor de volle 100% kan presteren. We hebben een paar maanden beta gedraaid in deze nieuwe omgeving en alles lijkt goed te gaan. Het is een terugkeer naar de omgeving waar de app tevens draaide in de periode tussen versie 2.6 en versie 3.5.

Vooruitblik

We merkten bij andere apps die op versie 4.6 komen dat er eerste gedachten ontstaan over de grote update naar versie 5.0. Ons team is daar nu totaal niet mee bezig. Er zijn nog voldoende gebruikerswensen op de backlog en we hebben nog wat lopende zaken in het Service Level Agreement die we eerst oppakken. We hebben nog voldoende tijd om stil te staan bij een major versie-update zoals 5.0. Wij vinden het belangrijker om van elke minor update te genieten en zelfs van de patch updates tussendoor. Zolang die zorgen voor belangrijke bugfixes en een verbetering in de primaire functionaliteit van de app.

Als je blij bent met deze nieuwe versie, dan waarderen we een rating of review in de appstore. Natuurlijk kun je altijd contact opnemen met het ontwikkelteam om nieuwe features te vragen of als je hulp nodig hebt met de laatste versie. Ons contactformulier onder dit bericht staat open. Als je webmentions ondersteunt, laat een bericht achter op je eigen site met een link naar ons.

Veel plezier en gefeliciteerd met Frank Meeuwsen 4.6, alive and kicking since 18 juni 1973!

Foto: Richard Bagan op Unsplash

Alles wat ik niet weet

door Leave a Comment

Ik heb soms het idee dat mij meer kennis en intelligentie wordt toegedicht dan de werkelijkheid heeft te bieden. Er zijn onderwerpen en kennisgebieden waar ik iets meer dan gemiddeld in ben geïnteresseerd maar ik kan me moeilijk een echte specialist op een gebied noemen. Het is goed om te weten dat je niet alles kunt weten.

Vandaag kwam eindelijk een einde aan een maand vol huiselijk gedoe. Ik heb er hier niet veel over verteld omdat ik er eerlijk gezegd niet zo’n zin in had om alles helemaal uit te leggen. Op 9 december hadden we een lekkage in onze aangebouwde keuken. Door een stevige hoosbui kwam er regenwater onder het dak in het keukenplafond. Dat veroorzaakte kortsluiting. Die weer zorgde voor een uitval van alle “lichte” electra in het hele huis. We hadden geen werkende stopcontacten en lichtpunten meer, van de bijkeuken tot de zolder. Door een fout aangelegde bedrading bij vorige bewoners zaten we nu ineens met de gebakken peren. Door het hele huis lag een netwerk van verlengsnoeren, haspels en stekkerdozen, zodat we zo goed en kwaad als mogelijk overal in elk geval licht hadden en wat werkende apparatuur. Gelukkig zaten wasmachine, droger en vaatwasser op andere groepen in de meterkast.

Vandaag konden electriciëns eindelijk het probleem oplossen. Na een paar uur hadden we weer “gewoon” stroom en hadden we verlichting in het toilet zonder een zaklamp te hoeven gebruiken. Terwijl ze bezig zijn om alles in orde te maken lees ik wat nieuwe blogposts, waaronder een verhaal van Colin Devroe’s “What I don’t know”.

Colin haalt hier een voorbeeld aan over een timmerman, die vindt dat “die computer lui” veel slimmer zijn dan hem (of haar). Maar dat is flauwekul. Programmeurs zijn niet slimmer, ze weten alleen andere dingen. Ik moest direct denken aan een gesprek wat ik met de electricien had een paar minuten er voor. Hij legde me uit hoe het stroom vanuit de meterkast verdeeld wordt door het hele huis en hoe er overbelasting en kortsluiting kan ontstaan. Ik heb nooit volledig begrepen hoe electriciteit werkt, ik ben altijd weer blij dat de rest van de straat nog gewoon verlichting heeft als ik weer eens een lamp heb aangesloten. Maar deze oudere Iraanse vakman legde me geduldig en duidelijk uit hoe het precies werkt.

Reverse engineer

En ergens schaam ik me er een beetje voor. De afgelopen jaren heb ik allerlei virtuele projecten gedaan. Van websites tot mobiele apps. Allerlei plannen om online meer verhalen te schrijven, uit te geven en te promoten, redacties opgezet om dat mogelijk te maken, ik heb online webinars gegeven en offline workshops. Een boek geschreven. Maar zoiets tastbaars als electriciteit om een huis weer terug de moderne tijd in te krijgen, daar heb ik moeite mee.

Zo zijn er veel meer zaken waar ik wel mee bezig ben, maar waar ik totaal geen diepe kennis van heb. Devroe noemt zichzelf “Reverse Engineer” en ik zou me prima in die rol kunnen vinden. Ik focus op wat ik moet weten voor het project waar ik op dat moment mee bezig ben. En wat ik moet doen om het af te ronden. Daarna probeer ik die kennis wat te optimaliseren en ga ik weer verder met het volgende. Maar een diepe kennis van een specifiek werkveld, zoals de electriciën? Dat heb ik niet.

Nieuwsgierig

Ik vind het ook niet erg. Tegelijkertijd ben ik blij en trots op wat ik wél kan en waar ik toe in staat ben om te leren. Ik gaf les aan de Hogeschool Utrecht. Dat was nog zo’n vaardigheid die ik gaandeweg heb moeten leren. Het gaf me de mogelijkheid om mijn studenten duidelijk te maken dat het veel meer gaat om de intrinsieke motivatie om steeds verder te leren, om meer te weten, om nieuwsgierig te zijn. Als je nieuwsgierig bent kom je mijlenver. Nieuwsgierigheid geeft je eveneens het inzicht dat je nooit alles zult weten en het inzicht dat je op een bepaald moment meer níet weet over je vakgebied dan wel weet. En dat is prima.

Of het nu gaat om design, programmeren, marketing, communities, content, mobiel, trends, nieuwe ontwikkelingen, voice, AI, SEO, IOT en alle andere afkortingen die er in de online industrie rondzingen, ik weet er allemaal nét genoeg van af. Het mooie is dat het internet een toegang biedt tot een schier onuitputtelijke bron van kennis en kennissen die je verder kunnen helpen. Maar nog belangrijker is die nieuwsgierigheid en de basisinstelling dat het niet lastig hoeft te zijn om de eerste stappen op nieuw terrein te zetten.

Hobby

De electriciën vertelde dat hij al zo’n 30 jaar ervaring heeft met huizen zoals het onze. Dus bij binnenkomst kon hij al snel doorgronden waar het probleem zou kunnen zitten en hoe hij en zijn jongere collega het konden oplossen. Tijdens een korte pauze vertelde hij ons over zijn hobby. Hout bewerken, timmeren. Hij maakt zijn eigen meubels en bedenkt gaandeweg hoe hij iets in elkaar moet zetten. Hij neemt er de tijd voor, als hij niet tevreden is, haalt het de tafel of de kast weer uit elkaar en bedenkt iets nieuws. Terwijl hij bezig is doet hij zijn kennis op en leert hij van zijn hobby. “Het ziet er misschien moeilijk uit, zo’n tafel maken. Maar eigenlijk is het moeilijkste, de stap om te beginnen. Als je eenmaal bent begonnen, dan komt er vanzelf een keer een tafel uit.”

Ik vind dat wel een mooie uitspraak van hem. Er is nog van alles wat ik niet weet. Maar als ik de nieuwsgierigheid toelaat en me niet te druk maak over het eindresultaat, dan komen er vanzelf nieuwe kansen op mijn pad. Ondanks dat ik niet alles weet. Of juist omdát ik niet alles weet.