Digging the Digital

Vol Blogdrift!

verjaardag

Hoe ik 15 jaar Twitter heb doorstaan

door 36 Comments

6 maart 2007 maakte ik een Twitter account aan. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet even op Twitter kijk. Tenzij ik op vakantie ben, dan probeer ik echt even weg te blijven van het netwerk.

Tot 7-8 jaar geleden was Twitter nog echt de buurtkroeg zoals vriend @erwblo het vaak noemde in zijn presentaties. Dat is inmiddels wel veranderd. Twitter is wat je er zelf van maakt. Het kan een bron van inspiratie zijn, een put van frustratie, een springplank voor DIY creators, een plek van troost en een venster op de wereld. En ja, soms is het nog altijd die buurtkroeg.

Een paar jaar terug was ik echt klaar met het netwerk. Het open web lonkte, Twitter was vooral een plek vol presidentiële en fascistische megafonen die al dan niet bedoeld werden vergroot door een algoritme. Ik besloot iedereen te ontvolgen en opnieuw te beginnen. Dat is een stap waar ik nog altijd geen spijt van heb. Volledig afscheid nemen van Twitter vind ik niet nodig. Ik weet dat ik tijd verdoe op het netwerk, ik weet dat ik er soms te lang zit te scrollen. En ik heb daar vrede mee. Ik vind het prima. Voor nu.

De laatste jaren ben ik me meer bewust wat ik op Twitter publiceer. Vaker dan ooit typ ik al iets in om vlak voor het verzenden nog even na te denken of het wel iets toevoegt. Of ik zelf zo’n bericht zou willen lezen of ontvangen. Om het dan weer te verwijderen.

Hoe polariserend Twitter ook kan zijn, tegelijk is het een bron van verbinding en hulp. In het klein zag ik dat begin deze week toen mijn dochter haar portemonnee was verloren in de stadsbus. Mijn oproep werd luid geretweet en de klantenservice van U-OV die ik gelijktijdig aan de lijn had wist me te vinden op Twitter. Het was zelfs die klantenservice die ons via Twitter laat weten dat de portemonnee is gevonden!

In het groot zie je de verbinding en hulp in alles wat zich nu afspeelt. Vluchtelingen vinden opvang, wereldleiders en politici sturen openbare berichten om weer even wat meer chill te doen, en we beseffen ons meer en meer hoe verbonden we zijn. Twitter is een klein eilandje in de enorme zee van het sociale web, maar tegelijk hoop ik dat het eilandje ons laat zien dat we in de toekomst anders met elkaar en met onze planeet om kunnen gaan. Ik hoop dat deze hopeloze situatie leidt tot een nieuw besef dat vluchtelingen uit elk oorlogsgebied evenveel hulp nodig hebben. Dat de transitie naar schonere energie nu echt een kickstart krijgt.

En dat allemaal na 15 jaar Twitter. Het is me wat! Snel een meme posten!

Voor de archivarissen: 11 jaar op Twitter, 10 jaar op Twitter, 5 jaar op Twitter, 4 jaar op Twitter. En mijn volledige Twitter-archief heb ik natuurlijk als github repo opgeslagen! Dat laatste doe ik via een script wat ik ooit hier vandaan heb gehaald maar inmiddels eigenlijk niet meer weet waar het nu exact draait….

Hoera! Versie 4.6 is live!

door 37 Comments

Vandaag vieren we een nieuwe versie-release! Na een jaar hard werken mogen we met het complete ontwikkelteam trots zijn op de stappen die we hebben gezet. Vorig jaar rond deze tijd merkten we dat er nog wat incompatibiliteits issues waren, sowieso draaide de software in een andere hardware omgeving en waren de input signalen veel anders. Sinds de laatste grote update naar versie 4.0 hebben we flink gesleuteld en hebben we voornamelijk stappen gezet om het interne geheugenbeheer goed op orde te krijgen en er voor te zorgen dat de software blijft leren van externe inkomende signalen zoals tekst, audio en video. We wilden het vermogen van de app verbeteren om nieuw geleerde capaciteiten om te zetten in blijvende veranderingen.

Snelheid verbetert

We zijn er echt heel trots op dat de app sinds een jaar weer sneller loopt. In 2017, met versie 4.4 werd duidelijk dat de traagheid van de app vervelende bij-effecten had. De app crashte sneller, wilde steeds moeilijker opstarten en met name als het een dag lang flink had gedraaid, wilde het in de avond nog wel eens volledig vastlopen. Door investeringen in hardware en een doel in de toekomst te zetten voor het team konden we zowel in versie 4.5 als in deze versie steeds meer snelheidsverbeteringen afstrepen. Een resultaat om trots op te zijn voor het hele team. De opstartsnelheid van de app lijkt eveneens beter te worden. Naast de snelheidsverbeteringen heeft de app veel productieve uren gedraaid in de publieke output. De output op het eigen domein lijkt zich meer en meer te richten op zelfredzaamheid in het digitale domein, een meer onafhankelijk standpunt waar het gaat om de online identiteit en beter eigenaarschap van de eigen data. De app is wat meer zelfvoorzienend en kan dat dankzij uitgekiende algoritmes en onafhankelijke open source software prima reproduceren voor anderen.

Een speciaal woord van dank voor de communities waar onze app een deel van uitmaakt. Of dat nu gaat om de audio-community waarmee de app deel kan uitmaken van live uitvoeringen van andere apps, of het gaat om de eerder genoemde zelfredzaamheid in het digitale domein. Door het communale karakter merken we dat onze app de afgelopen 12 maanden hier flink in is gegroeid. We hopen dit in de komende versies nog verder te kunnen verbeteren.

Afgelopen jaar hebben we eveneens hard gewerkt om de bestandsgrootte van de app naar beneden te brengen. Dat is helaas niet gelukt. De bestandsgrootte is nog gelijk, maar het staat hoog op onze wensenlijst om die met volgende versies definitief naar beneden te brengen.

Family suite

De family-suite waar de app deel van uitmaakt is een vierkoppig powerhouse dat inmiddels de wereld aan kan. Elke afzonderlijke app heeft zijn ups en downs en bugs komen nog altijd voor. Zowel in de apps zelf als in de onderlinge samenhang. Maar door extra aandacht voor de interoperabiliteit tussen de apps kunnen we steeds beter stappen in de goede richting zetten.

De app draait nu een paar maanden in een nieuwe omgeving. Sinds de crash van februari is er veel gebeurd. We hebben geprobeerd de app standalone te laten draaien in een nieuwe omgeving, door het introduceren van game-elementen probeerden we een nieuwe vorm en richting te vinden voor de toekomst van de app. Maar tot op heden blijkt dat de interne samenhang van de apps uit de family suite vele malen belangrijker is en sterker is. Daar moesten we voorrang aan geven in plaats van een volledige ommezwaai in een andere richting. Dus hebben we er voor gezorgd dat de app nu in een nieuwe, maar toch vertrouwde omgeving weer voor de volle 100% kan presteren. We hebben een paar maanden beta gedraaid in deze nieuwe omgeving en alles lijkt goed te gaan. Het is een terugkeer naar de omgeving waar de app tevens draaide in de periode tussen versie 2.6 en versie 3.5.

Vooruitblik

We merkten bij andere apps die op versie 4.6 komen dat er eerste gedachten ontstaan over de grote update naar versie 5.0. Ons team is daar nu totaal niet mee bezig. Er zijn nog voldoende gebruikerswensen op de backlog en we hebben nog wat lopende zaken in het Service Level Agreement die we eerst oppakken. We hebben nog voldoende tijd om stil te staan bij een major versie-update zoals 5.0. Wij vinden het belangrijker om van elke minor update te genieten en zelfs van de patch updates tussendoor. Zolang die zorgen voor belangrijke bugfixes en een verbetering in de primaire functionaliteit van de app.

Als je blij bent met deze nieuwe versie, dan waarderen we een rating of review in de appstore. Natuurlijk kun je altijd contact opnemen met het ontwikkelteam om nieuwe features te vragen of als je hulp nodig hebt met de laatste versie. Ons contactformulier onder dit bericht staat open. Als je webmentions ondersteunt, laat een bericht achter op je eigen site met een link naar ons.

Veel plezier en gefeliciteerd met Frank Meeuwsen 4.6, alive and kicking since 18 juni 1973!

Foto: Richard Bagan op Unsplash

10 jaar en 60.000+ tweets verder

door 12 Comments

Eigenlijk is het best opvallend dat ik vanaf dag één Twitter dagelijks bezocht. Met elk nieuw netwerk of nieuwe site moet ik even wennen. Zit het nog niet echt in mijn systeem. Maar bij Twitter was dat direct wel zo. Nu was het nog niet druk in maart 2007, dus ik kon met gemak doorlezen wat ik had gemist. Mijn lijst met volgers was nog niet zo groot en we waren niet zo alom aanwezig op Twitter als nu. Je kon dus met gemak even Twitter uitlezen aan het einde van de dag. Heerlijk!

Vandaag ben ik 10 jaar verder op Twitter. Het microblognetwerk van weleer is onherroepelijk veranderd en het heeft zijn eigen unieke plaats gekregen in de moderne cultuur. Het is niet mijn bedoeling om hier een complete geschiedschrijving van de afgelopen 10 jaar te geven. Dan kan ik beter een boek gaan schrijven en trouwens, jullie kunnen al mijn tweets gewoon teruglezen als je dat wilt. Kun je je eigen geschiedenisverhaal maken.

Eigenlijk gebeurde er best veel in die eerste dagen. Zo was er op 24 maart 2007 een debat in De Balie in Amsterdam over Web 2.0. Ja mensen, dat bestond toen nog, dat web 2.0! Ik had al een kaartje en ’s middags bedacht ik me…

Terugkijkend was het maar voor een klein publiek en had het misschien weinig om handen. Als ik zie hoe vanavond over het Carrédebat wordt getwitterd, dat is ongekend. Destijds zat ik in de zaal met mijn laptop open en twitterde over de avond. Naast de livestream die er was en een apart chatkanaal. Ik kan me eerlijk gezegd niet meer exact herinneren waar het die avond over ging, maar als ik mijn blogpost van die avond teruglees was het best een bijzondere avond. Door de stream, het chatkanaal en de rol van Twitter groeide ineens de interesse voor het debat. Het waren de eerste tekenen van Twitter als realtime verslagleggingskanaal. Een paar maanden later zal Pinkpop eveneens te volgen zijn via Twitter, met dank aan het vooruitstrevende team van VPRO en 3voor12. Hashtags bestonden niet, maar door je tweets te beginnen met PP werd je onderdeel van de verslaglegging, kon je vragen stellen en recensies geven. Of met een biertje gewoon meekijken en soms wat tweeten…

Het zijn momenten die nu heel normaal zijn. Het is makkelijker dan ooit om realtime, direct en ongefilterd iets de wereld in te gooien. Met hashtags, retweets en de media die alles in de gaten houden kunnen je 140 karakters zieleroerselen wereldnieuws worden. Ik vergelijk Twitter meestal met het café waar je met vrienden bent. Het is onherroepelijk veranderd in een zeer publiek en openbaar plein waar iedereen op zijn eigen zeepkist staat te roepen. Ik heb zoveel uit Twitter gehaald, maar tegelijkertijd merk ik dat het ook iets heeft weggenomen. Of op zijn minst veranderd.

Al vanaf de eerste dagen op internet ben ik aangetrokken door de mogelijkheid om een groot netwerk van gelijkgezinden te vinden. Of dat nu met de eerste nieuwsgroepen was, de mailinglists waar ik muzikale vrienden maakte of met mijn blogs, het web zorgde er voor dat mijn professionale en prive netwerk zich tot over grens reikte. Met Twitter kwam dat in een stroomversnelling, met name hier in Nederland. Al vrij snel was er een groep twitteraars, de twitterazi, die elkaar vonden op de tijdlijn maar ook daarbuiten. Op netwerkborrels, events en in de kroeg. Twitterborrels werden een klein fenomeen met café Mulligans in Amsterdam als ground zero van twitterazi uit de online industrie.
Maar ook als het gaat om designers, fotografen, organisaties en merken, langzaam maar zeker werd Twitter een startpunt voor elke zoektocht naar iets. En naarmate je eigen netwerk groeit en je zelf net zoveel geeft als vraagt, zul je merken dat het effect heeft om de juiste vragen te stellen op Twitter. Ik ben nog elke dag blij met Twitter als ik zie hoe mensen elkaar kunnen helpen. Met simpele kennisvragen, een hart onder de riem of offline hulp.

Ondanks dat Twitter nooit echt heel groot geworden in Nederland. Of eigenlijk overal wel. Ze hebben zich de brood van het bord laten eten door Facebook. Maar ondanks dat heeft Twitter zijn eigen plek gekregen in het medialandschap. Bij een populair progamma als Wie is de Mol krijg je in de nabeschouwing tweets te zien, geen Facebook berichten. Bij grote gebeurtenissen kijken we naast het live verslag op TV eveneens op Twitter waar “de mening van het publiek” is te vinden. Dat is iets wat me nog altijd aan Twitter trekt, het is live, het is rauw en het is ongefilterd. Of het nu om Wie is de Mol gaat of de slowmotion trainwreck die in het Witte Huis gaande is.

Maar Twitter is niet alleen rozegeur en maneschijn. Ik merk dat in de afgelopen 10 jaar Twitter toch iets heeft weggenomen. Of in elk geval mede mijn gedrag heeft veranderd.
Mijn blogactiviteiten staan vrijwel stil. Voorheen werden mijn ideeën al snel een blogpost, hoe on-af en incompleet het kon zijn. Nu wordt het een tweet. Dat steekt me af en toe. Maar toch is Twitter hier niet de enige schuldige aan. In de afgelopen 10 jaar is mijn leven veranderd. Twee kinderen en een gezinsleven dragen bij aan een andere indeling van mijn dag en vrije tijd. Omdat ik vrijwel de hele dag online ben wil ik ’s avonds niet meer heel actief zijn en zelf nog creatief zijn op mijn laptop. Misschien iets om de komende 10 jaar weer eens op te pakken…

Twitter is een katalystor geweest in de stilstand van mijn eigen online publicaties de afgelopen jaren maar tegelijkertijd heeft het me enorm veel gebracht in termen van professioneel netwerk en nieuwe vrienden voor het leven.

De volgende 10 jaar?

Het voelt wat vreemd om stil te staan dat je 10 jaar actief bent op een online platform. Maar toch is het wel een momentje voor me. Toen ik in juli 2006 voor het eerst over Twitter las wimpelde ik het weg als een slechte Hyves kloon. Wat moet je daar nu mee? Maar erwin blom liet me na SxSW 2007 zien wat Twitter echt was. Ik had een half jaar zitten slapen maar was daarna klaar wakker. Net als bloggen in de jaren ’90 zou Twitter een nieuwe revolutie teweeg brengen. Maar wist ik veel toen ik mijn eerste tweets de wereld in gooide dat het zo’n impact op mijn leven zou hebben. Als ik naar mijn Twitter archief kijk dan valt me op dat ik lang niet meer zoveel post als jaren terug. Maar ik volg wel veel meer via Twitter dan voorheen. Twitter is vaak het eerste wat ik zie op mijn telefoon in de ochtend en het laatste voor ik ga slapen.

Natuurlijk zijn er nadelen aan Twitter. Het kunnen aanpassen van een tweet vind ik onnodig, niet in de minste plaats omdat je dan nog eens leert hoe je hereby schrijft 😉 Maar de hoeveelheid spam accounts, trolls en negativiteit is teveel aan het worden.
Het bedrijf Twitter zwalkt naar alle kanten. Er is geen duidelijke visie, geen duidelijk verdienmodel en de vraag is hoelang het nog duurt voor Twitter om valt.

Is er dan een alternatief? Ik heb een zwak voor Mastodon zoals ik dat had voor App.net maar er is het aloude probleem, je vrienden zitten er niet. Wat me opvalt uit mijn eerste tweets is dat ik dat gevoel bij Twitter helemaal niet had. Ik maakte óp het platform nieuwe vrienden. Nu is dat veel anders, omdat elk platform gebaseerd op een tijdlijn en account vergeleken worden met de groten. En dan is al snel de reden dat er geen vrienden zijn de reden om er niet mee door te gaan. Want er zijn al zoveel netwerken om bij te houden. Zolang we niet en masse overstappen zal dat dus niet veranderen.

Met dit tienjarig jubileum heb ik met de gedachte gespeeld om alles mijn account weg te gooien en compleet opnieuw te beginnen. Een nieuwe groep volgers, opnieuw je vrienden vinden en gewoon opnieuw beginnen. Maar ik kan eigenlijk geen reden bedenken die het echt waard is om dat te doen. Het kan zin hebben als je een nieuwe carrière wilt starten. Als je een nieuwe identiteit hebt. Als je afstand wilt nemen van het verleden. Maar ik ben juist wel trots op dat verleden. Ik ben blij dat ik die tien jaar op Twitter rondhang, inclusief alle tweets die er bij horen. Iedereen die me volgt weet waar mijn liefde ligt. Rockmuziek, goede biertjes en een open vizier. Ik ben soms te snel met mijn mening en ik kan tekstueel wat onhandig uit de hoek komen. Oh well. Fuck it. Dat hoort er bij en maakt wie ik ben.

Ik stelde me laatst de vraag, waarom blijft Twitter aantrekkelijk voor me? Als ik nadenk over mijn eigen antwoorden dan zijn het dezelfde redenen waarom blogs aantrekkelijk voor me blijven. Ik kan even snel inpluggen om te zien wat mijn online vrienden bezighoudt. Ik hou een vinger aan de pols op mijn vakgebied én het nieuws van de dag. Wat vinden “we” er van?

Daarnaast is Twitter ook ontspanning en entertainment. Ik word meer en meer fan van Twitterbots die het netwerk onveilig maken met hun absurditeiten en vervreemdende tweets. Het is een gezond tegenwicht voor de stroom van nieuws en strategisch doordachte 140 karakters die op gezette tijden worden uitgezonden. Het wordt tijd dat Twitter weer wat losser wordt. Minder social-media-content-marketing-gedoe en meer shooting from the hip.

Zou er weer een Twitter Bowlr team komen?

5 jaar op Twitter en 15 jaar weblogs – de liefde voor publiceren blijft

door 1 Comment

Vandaag is het vijf jaar geleden dat ik besloot een eerste tweet te plaatsen. Iets met Getting Things Done dingen doen. 6 maart 2007, toen was Twitter nog een klein dorp. Inmiddels is Twitter een metropool die niet meer is weg te denken in ons communicatielandschap. Twitter populariseerde de tijdlijn, de activiteitstroom, die we nu op veel plekken terugzien. Een nieuwe vorm van communicatie die past in het tijdsgewricht. Snelle upates, kort, bondig, met directe feedbackloops in de vorm van likes, iconen of retweets.

Mijn Twittergedrag is wel veranderd in de vijf jaar. Minder een drang om alles te delen (“omdat het kan”) en juist meer een drang om sommige zaken niet direct wereldkundig te maken. Een recent voorbeeld: Afgelopen zaterdag is onze zoon Finn (1 maand oud) in het ziekenhuis opgenomen. Hij heeft een infectie waarvan niet direct duidelijk de oorzaak duidelijk was. Bij kinderen zo jong nemen de artsen geen risico. Het gaat nu goed met hem, hij drinkt al weer zelf en is al weer een stuk pittiger in karakter dan afgelopen zondag. Deze blogpost schrijf ik op een stretcher naast zijn bedje in het ziekenhuis. We overnachten om beurten bij hem.

Het nieuws over zijn opname zul je nergens op Twitter tegenkomen (al kan dat veranderen na deze blogpost) omdat Helie en ik besloten dit niet direct online te delen. Tenminste, niet met mijn grote groep volgers. Wat we wel doen is een groep goede vrienden via Path op de hoogte houden. Elke dag even een update om te laten weten hoe het gaat. Dat helpt. De steun die we krijgen uit de reacties maar ook direct via telefoon en SMS is voor ons heel waardevol. Omdat we die mensen kennen. Omdat we ze goed kennen. Omdat ze ons kennen. Op Twitter was dat vijf jaar geleden zo. Nu is dat minder. Elke tweet over Finn’s gezondheid zal onherroepelijk een stroom aan welgemeende en superlieve reacties geven. En dat is mooi. Maar ik heb gemerkt dat het me tegenstaat. Het is te makkelijk om te doen. Natuurlijk, nogmaals, ik weet dat het gemeend is. Ik weet dat het goed bedoeld is. Maar je kunt zo de hele dag doorgaan op Twitter met steunbetuigingen, +1’s en hashtag-medeleven. Het gemak zorgt voor de populariteit en groei. Maar brengt eveneens vervreemding.

Is Twitter boven me uitgegroeid? Wel als puur persoonlijk en intiem medium. Het zij zo. Twitter voor mij zal niet meer dat kleine en persoonlijke terugkrijgen wat het in de begindagen had. En dat is niet erg. Dat heet evolutie en dat is nodig bij elk medium. Maar de behoefte om klein en intiem te communiceren met naasten blijft bestaan. Daar hebben we al diverse media voor. Van brieven tot mixtapes tot SMS en telefoontjes. Maar niche-activitystreams zijn een volgende stap daarin. Kleine stroompjes.

Dave Winer had het in 2006 al over The River of News. Een stroom aan updates die je voorbij raast. Laat Path en andere nichestreams de kleine bergbeekjes zijn. De smalle stroompjes die een landschap doorkruisen en je rust brengen. Ze gaan allemaal naar een grotere stroom en uiteindelijk naar de oceaan. Wat de analogie met het blauwe Facebook toch wel weer compleet maakt 🙂

Ondanks de vijf jaar op Twitter blijft mijn hart wel bij de voorganger liggen: Bloggen. Afgelopen weekend was webloggen 15 jaar oud. Eerdergenoemde Dave Winer begon in 1997 zijn Scripting News en zette daarmee de toon voor wat we nu als bloggen kennen. In Bloghelden kun je een deel van deze geschiedenis teruglezen, evenals de overstap naar het Nederlandse bloggen. Wat je ook in Bloghelden kunt lezen is een mooie quote van Erwin van der Zande. Hij stelt dat bloggen het eerste web-native publiciatiemechanisme is. De structuur van een blog is typisch gemaakt voor het web en dat maakt het zo aantrekkelijk. Door het bloggen zijn de andere vormen ontstaan zoals we die kennen. Het idee van zelfpublicatie, ongefilterd en onbegrensd, dat zien we in alle bekende sociale kanalen terug.

Gelijktijdig met de verjaardag van bloggen verschijnen een paar fraaie artikelen die mooi passen in het tijdsbeeld. Op Branch.com is een fraaie discussie te lezen tussen blogpioniers als Anil Dash, Evan Williams en Meg Hourihan. De discussie cirkelt rondom de evolutie van blogsoftware en de reactiemogelijkheden. Er zitten pareltjes van uitspraken tussen die voer geven voor een volgende post over dit onderwerp. Hoe platforms als Tumblr een natuurlijk vervolg zijn op Blogger en over de kracht van een centraal webbased platform met decentrale eigen opslag van de blogposts.

Een andere mooie discussie lees je op Frankwatching. Het artikel “Social media bestaan niet” geeft mooie reacties die dieper op het onderwerp en de gedachtensprongen in gaan. Wederom een aanrader. NIet alleen het artikel maar zeker de reacties. Omdat die laten zien wat de kracht van een weblog is. Niet gehinderd door een karakterlimiet (Twitter) of een loginstructuur (Facebook, LinkedIn) je verhaal doen en de discussie aangaan op datzelfde platform.

Vijf jaar op Twitter. Ik plak er met liefde vijf jaar aan vast. Maar bloggen blijft mijn echt vaste waarde.