Digging the Digital

Vol Blogdrift!

algoritme

Algoritmes als een creatief woordenboek

door 3 Comments

Sinds een paar weken gebruik ik de app LanguageTool om de teksten voor onze klanten scherper te maken. Soms korter. Soms een verbetering in de grammatica. Het helpt ons team enorm, zonder dat de kunstmatige intelligentie de creativiteit in de weg staat of overneemt. Het maakt de weg vrij om creatiever te denken, het geeft ideeën voor andere woorden of om een paragraaf op een andere manier in te delen.

Maar wat zou ik graag het voorbeeld uit deze tweet in werkelijkheid zien. Het geeft je synoniemen, nieuwe associaties. Nog mooier zou zijn als het systeem zijn keuzes aanbiedt op basis van metadata van de tekst. Voor wie schrijf je het, wat voor soort tekst wil je, maar eveneens je eigen oeuvre aan teksten. Stel dat ik zo’n systeem al mijn notities, blogposts en artikelen kan voeden. Met de opdracht, geef me alternatieven die passen bij mijn schrijfstijl.

De vraag is dan natuurlijk, ga ik meer van hetzelfde doen, duik ik in een tekstuele rabbithole waar ik moeilijk uit kan komen? Of kan ik juist mijn horizon verbreden? Of kan ik als een pendule van het ene naar het andere uiterste bewegen, uiteraard met mijn eigen medeweten?

Ik kan cynisch zijn over algoritmisch gedreven advertentiemachines zoals Meta en Google. Maar tegelijk kunnen algoritmes je helpen om je creativiteit te ontsluiten. Je hebt zelf de keuze.

Je eigen stijl versus algoritmische interpunctie

door 1 Comment

Ondanks dat ik geen eigen nieuwsbrief meer heb, hou ik nog zijdelings bij wat er op dat domein gebeurt. Ik vind de processen naar een publicatie altijd enorm interessant. Welke instrumenten gebruikt iemand, hoe maken ze keuzes om iets wel of niet te doen, zijn er stappen op het pad die ik kan hergebruiken op mijn eigen manier?

How I Curate My Newsletter van Rishikesh Sreehari is een mooi voorbeeld. Hij legt uit hoe hij van browser naar Obsidian naar Substack beweegt in het maken van zijn wekelijkse nieuwsbrief, 10+1 Things. Mijn oog viel vooral op zijn gebruik van de Hemingway Editor. Deze app helpt je om je schrijfstijl meer tot leven te brengen. Het markeert lange en complexe zinnen, laat zien waar je passief woordgebruik inzet of waar een zin mogelijk te lang wordt voor de lezer, zodat die de draad kwijtraakt en niet meer weet waar je het nu eigenlijk over hebt.

Zoals de vorige zin dus.

Ik ken de Hemingway Editor, maar gebruik zelf sinds kort LanguageTool. Dit doet veel hetzelfde als Hemingway, maar in meerdere talen waaronder Nederlands. Zowel in spelling, stijl, grammatica, interpunctie en voorstellen voor beter taalgebruik.

Een voorbeeld in mijn WordPress editor

Ik heb het gevoel dat ik meer gevarieerd schrijf door het gebruik van LanguageTool. Ik ben me meer bewust van mijn taalgebruik en hoe ik afwisselende zinnen kan schrijven. Nu kan alleen een AI-app dat niet oplossen voor je. No way. Daar is meer voor nodig. Bij Kaliber Studio trainen we elkaar en met hulp van externen op betere redactie, betere schrijfstijl en daar waar het begint, betere vragen stellen.

Het gebruik van intelligente apps om je eigen werk beter te maken vind ik een prima vooruitgang. Zeker nu de intelligentie steeds beter wordt. Tegelijk is het belangrijk om je bewust te blijven dat een eigen schrijfstijl niet uit een bak verzamelde teksten en een algoritme komt. Die stijl zul je nog altijd zelf moeten ontwikkelen. Een algoritme kan de details verbeteren en je een extra zetje geven.

Hoe ik 15 jaar Twitter heb doorstaan

door 35 Comments

6 maart 2007 maakte ik een Twitter account aan. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet even op Twitter kijk. Tenzij ik op vakantie ben, dan probeer ik echt even weg te blijven van het netwerk.

Tot 7-8 jaar geleden was Twitter nog echt de buurtkroeg zoals vriend @erwblo het vaak noemde in zijn presentaties. Dat is inmiddels wel veranderd. Twitter is wat je er zelf van maakt. Het kan een bron van inspiratie zijn, een put van frustratie, een springplank voor DIY creators, een plek van troost en een venster op de wereld. En ja, soms is het nog altijd die buurtkroeg.

Een paar jaar terug was ik echt klaar met het netwerk. Het open web lonkte, Twitter was vooral een plek vol presidentiële en fascistische megafonen die al dan niet bedoeld werden vergroot door een algoritme. Ik besloot iedereen te ontvolgen en opnieuw te beginnen. Dat is een stap waar ik nog altijd geen spijt van heb. Volledig afscheid nemen van Twitter vind ik niet nodig. Ik weet dat ik tijd verdoe op het netwerk, ik weet dat ik er soms te lang zit te scrollen. En ik heb daar vrede mee. Ik vind het prima. Voor nu.

De laatste jaren ben ik me meer bewust wat ik op Twitter publiceer. Vaker dan ooit typ ik al iets in om vlak voor het verzenden nog even na te denken of het wel iets toevoegt. Of ik zelf zo’n bericht zou willen lezen of ontvangen. Om het dan weer te verwijderen.

Hoe polariserend Twitter ook kan zijn, tegelijk is het een bron van verbinding en hulp. In het klein zag ik dat begin deze week toen mijn dochter haar portemonnee was verloren in de stadsbus. Mijn oproep werd luid geretweet en de klantenservice van U-OV die ik gelijktijdig aan de lijn had wist me te vinden op Twitter. Het was zelfs die klantenservice die ons via Twitter laat weten dat de portemonnee is gevonden!

In het groot zie je de verbinding en hulp in alles wat zich nu afspeelt. Vluchtelingen vinden opvang, wereldleiders en politici sturen openbare berichten om weer even wat meer chill te doen, en we beseffen ons meer en meer hoe verbonden we zijn. Twitter is een klein eilandje in de enorme zee van het sociale web, maar tegelijk hoop ik dat het eilandje ons laat zien dat we in de toekomst anders met elkaar en met onze planeet om kunnen gaan. Ik hoop dat deze hopeloze situatie leidt tot een nieuw besef dat vluchtelingen uit elk oorlogsgebied evenveel hulp nodig hebben. Dat de transitie naar schonere energie nu echt een kickstart krijgt.

En dat allemaal na 15 jaar Twitter. Het is me wat! Snel een meme posten!

Voor de archivarissen: 11 jaar op Twitter, 10 jaar op Twitter, 5 jaar op Twitter, 4 jaar op Twitter. En mijn volledige Twitter-archief heb ik natuurlijk als github repo opgeslagen! Dat laatste doe ik via een script wat ik ooit hier vandaan heb gehaald maar inmiddels eigenlijk niet meer weet waar het nu exact draait….

S02E49 – Waarom ik Facebook mijn mailadres niet geef

door 2 Comments

Goedemorgen! Na bijna 100 edities van de nieuwsbrief kan ik wel zeggen dat er een koerswijziging is. Waar ik in de eerste edities nog vol over het indieweb schreef en persoonlijke homepages een plek hadden, focus ik me ook in deze nieuwsbrief meer op de ontwikkelingen in de nieuwsbrief-markt. Wel vanuit het oogpunt van de individuele en onafhankelijke maker. Nieuwsredacties en merken merken inmiddels dat er iets gaande is met dat stokoude medium, maar ik kijk liever naar de echte voorhoede, waar alle nieuwe ontwikkelingen gebeuren.

Dit is de laatste reguliere editie voor de vakantie. Volgende week kijk ik terug naar dit tweede seizoen van OPEN en dan ga ik zelf even op een korte vakantie. Blijf echter je tips en ideeën sturen, ik stel het altijd op prijs!

Blog on!

De meest geklikte link in de vorige editie van deze nieuwsbrief was de homepage van Obsidian. Goede voornemens om notities te maken much?

Facebook’s aanval op Substack?

Vlak voor ik “Subscribe” klikte vroeg ik me af, “is dit wel een goed idee?”. Ik ben benieuwd naar de nieuwsbrief van auteur Malcolm Gladwell. Hij is deze week gestart op het nieuwe platform van Facebook, Bulletin. Want Facebook kan het niet laten om Facebook te zijn en pakt simpelweg wat populair is om er een eigen draai aan te geven. Was dat een paar weken terug nog audiorooms a la Clubhouse en Spaces, we zitten nu in de situatie dat het netwerk zonder schroom Substack’s format en verdienmodel overneemt. Bulletin is de nieuwsbriefdienst van Facebook. Je kunt er nog niet je eigen nieuwsbrief beginnen, die eer is voorbehouden aan een selecte groep schrijvers en journalisten zoals Malcolm Gladwell, Dorie Greenspan (food & travel), Tan France (Queer Eye presentator), Tyler Cowen en Alex Tabarrok (beiden van het populaire blog Marginal Revolution)

Er is meer aan de hand met Bulletin. Want waarom zou ik me niet abonneren op de nieuwsbrief van Gladwell? Lezers die me langer volgen weten dat ik sinds 2018 geen Facebook account meer heb. Ja, ik heb nog wel een Instagram en Whatsapp account, hou je snarky opmerkingen voor je, maar Facebook het social platform kan me worden gestolen. Het verdienmodel van Facebook is data-verzameling, wat door de jaren heen een oncontroleerbare draak is geworden voor Zuck & co. Dus wat kun je verwachten als je je inschrijft voor de nieuwsbrief?

Abonneren op een Facebook nieuwsbrief

Je mailadres gaat de Facebook machines in en je kunt er redelijkerwijs van uit gaan dat deze informatie weer wordt verhuurd aan de hoogste bieder. Ze zijn daar ook gewoon open over in de voorwaarden van Bulletin. Trouwens, je data wordt ook gebruikt voor “to research and innovate for social good”. Wat dat ook mag betekenen.

Een ander verschil met Substack en Revue? Facebook belooft geen percentage van je inkomsten af te romen om de dienst in stand te houden. Substack en Revue houden respectievelijk 10% en 5% van inkomsten in. Aangezien Facebook al je data verzamelt en doorverkoopt, is het niet nodig om nog extra inkomsten te vragen. Het verdienmodel van Facebook laat het simpelweg niet toe.

Het is slim om Bulletin los van de Facebook familie te houden. Op die manier kan Facebook gewoon in de appstores van Apple en Google blijven zonder 30% af te dragen als iemand besluit een betaalde nieuwsbrief te beginnen via Bulletin. De naam Bulletin is (nog) niet besmeurd met de negatieve pers die Facebook vrij constant over zich krijgt.

Ecosysteem voor je fans

Ik ben geen fan van Facebook, dat weet je inmiddels wel. Maar ik moet toegeven dat ze de zaakjes slim op orde hebben. Als ik kijk naar het ecosysteem voor een nieuwsbriefmaker, dan is Facebook geen slechte omgeving op het eerste gezicht. Je kunt je nieuwsbrief eenvoudig promoten op je Facebook-pagina, ingelogde lezers kunnen direct abonneren en je hebt de omgeving om een community op te bouwen met je lezers. Niet alleen met reacties onder een nieuwsbrief, maar op het complete Facebook-platform. Van (besloten) groepen tot audiorooms. Van Whatsapp groepen tot social shopping via Instagram en Facebook Pay. Het is wachten tot er een verdere integratie komt van adverteerders op het Facebook-platform en de nieuwsbrief als canvas voor de advertenties.

Het Bulletin team is nu duidelijk: Ze zijn er vooral voor onafhankelijke schrijvers, niet voor nieuwsmerken. Dat ze serieus zijn in de plannen, is te lezen in de meerjarige deals die ze maken met schrijvers. In tegenstelling tot Substack, die maximaal één jaar financiële ondersteuning biedt en Revue er tot op heden nog geen uitspraak over doet.

Je kunt de klok gelijk zetten dat Bulletin nieuwsbrieven een algoritmisch streepje-voor krijgen in de newsfeed van Facebook. Dat is het goede recht van het netwerk, maar het is de volgende stap naar een lock-in op het platform van de grootste uitgever ter wereld. Met de diepste zakken en de grote invloed op nieuws, politiek en maatschappij.

Daarom heb ik me maar niet geabonneerd op de nieuwsbrief van Gladwell. Ik kijk liever nog even de kat uit de boom wat betreft Bulletin.

Wat gebeurde er meer deze week

🎁 De nieuwsbrief directory Thanks for Subscribing heeft inmiddels zo’n 800 titels. Komende weken ga ik eens onderzoeken hoe ik die op een relevante manier kan ontsluiten anders dan via zoekopdrachten en lijstjes. Tot die tijd kun je in Google’s “I’m Feeling Lucky” stijl de Surprise Me! knop drukken om steeds een nieuwe nieuwsbrief uit de lijst te krijgen.

🔄 Ik ben al een tijdje geabonneerd op de nieuwsbriefdienst van The Sample. Op basis van je interesse krijg je een dagelijkse mail met een willekeurige nieuwsbrief. Deze kun je een waardering geven. Het algoritme leert zo je voorkeuren en geeft je nieuwe titels.

🗞 Het Parool ziet het nu ook: De goede oude nieuwsbrief is terug: journalisten worden hun eigen uitgever. Een mooi overzicht wat er nu zoal speelt in nieuwsbriefland. (Dank voor de tip Christa!)

🕸 Dan nog iets heel anders. Op 2 juli 2013 overleed Doug Engelbart. Als die naam je niet veel zegt, dat is niet zo vreemd. Maar als ik je zeg dat hij in 1968 The Mother of All Demos gaf, waar hij de eerste glimpsen liet zien van een netwerk van computers door pagina’s te linken, van videoconferencing en samen in documenten werken. Hij toonde voor het eerst wat ze gekscherend “een muis” noemden, om in een grafische omgeving je cursor te bewegen. Alles wat we nu vrij normaal vinden, daar heeft Engelbart aan de wieg gestaan. De trailer van zijn beroemde presentatie laat het belangrijkste werk zien. Engelbart is één van de grootste internet pioniers.

Elke week tips als deze ontvangen?

Je inbox zal nooit meer hetzelfde zijn. Met OPEN krijg je tips om je eigen nieuwsbrief en blog nog beter te maken!

Tof dat je er bij bent ⚡️

Uit The Inevitable van Kevin Kelly. Twaalf onvermijdelijke veranderingen in onze toekomst. Met dank aan Readwise

Nieuwsbrief van de week

Een nieuwsbrief is natuurlijk ook maar een vorm, een medium om naar eigen inzichten te gebruiken. Bijvoorbeeld om literatuur op een nieuwe manier te brengen. Dracula Daily vertelt het beroemde verhaal van Bram Stoker op de dagen dat er iets gebeurt. Real time storytelling via email.

? Discovering the IndieWeb

door Leave a Comment

Discovering the IndieWeb | Craig Burgess | Designer, Creative Director, Speaker (getdoingthings.com)

"All those things—photos, status updates, videos—are owned by somebody else other than you, and they’ll never be owned by you. You’re creating content for another organisation, and Twitter, Instagsram, Medium and Facebook all willingly accept it"

Sinds de GDPR is het wel iets veranderd natuurlijk. Als je wilt kun je je eigen data van deze platformen halen en in eigen bezit hebben. Zo kun je al mijn tweets teruglezen op mijn eigen domein. Belangrijker in mijn ogen, alles wat je op andere platformen zet kan worden gebruikt als datapunt om je beter te identificeren voor adverteerders en andere belanghebbenden. Wat je daar van vindt mag je natuurlijk zelf weten…

Kan een indie-algoritme iets betekenen voor RSS?

door 5 Comments

Je persoonlijke RSS feedreader is iets anders dan een sociaal netwerk. Dat heeft gevolgen hoe je als auteur je RSS feed kunt aanbieden. Zo merkte ik laatst door een opmerking in de mail.

Rivier van updates

Als je mijn blog nu een tijdje volgt dan zal het je zijn opgevallen dat ik nogal wat experimenteer met soorten posts, lengte, schrijfwijze, media. Of je krijgt in elk geval de perceptie van een experiment. In de realiteit ben ik op weg om van dit domein meer en meer een wunderkammer te maken, of een commonplace book. Om mijn eigen blik op de wereld te presenteren. Een activiteit die we met velen doen op de sociale netwerken. In een rivier van updates stroom ieders wereldbeeld voorbij en schets je je eigen wereld met elke tweet of post.

Ik kreeg een opmerking in de mail van een lezer dat hij mijn blog leest in zijn feedreader, maar dat er zoveel bookmarks en andere posts langskwamen. Tussen de regels door las ik “je post zoveel dat ik niet meer zie wat je nu eigenlijk post en vertelt”.

RSS Algoritme

Dat begrijp ik. Een RSS feedreader is iets anders dan een sociaal netwerk. Het is net zo goed een rivier van updates, maar ze komen ongefilterd, geordend in tijd langs. Een sociaal netwerk maakt gebruik van algoritmen om je het juiste te laten zien op basis van context, tijd, locatie, geschiedenis en andere factoren. Ik twijfel of ik in voorgaande zin het woord juiste tussen aanhalingstekens moet zetten. Want wie bepaalt wat het juiste is? Het algoritme is een zwarte doos met regels en besluitbomen waar je geen zicht op hebt, waar je geen bewuste invloed op kunt uitoefenen en waar je zelf geen actieve bijdrage aan kunt leveren. Anders dan scrollen, liken en reageren.

Er zijn weinig RSS feedreaders die een goed algoritme hebben en je kunnen helpen om je op het juiste moment de juiste posts te laten zien. Of ze juist te verbergen voor je. Je kunt zelf aan de slag met regels en filters in een app als Inoreader mocht dat je voorkeur hebben. Het nadeel is dat je bij een wisseling van app je de filters weer opnieuw moet instellen voor zover mogelijk.

Scheiding van feeds

Ik heb het probleem nu bij de bron opgelost. Er zijn nu drie feeds beschikbaar die je allemaal in je reader kunt plaatsen. Of alleen degenen die je graag volgt. Ik heb nu de posts die een bookmark of een like zijn, uit de hoofd-feed verwijderd. Je leest daar nu alleen nu artikelen die ik schrijf en hier en daar een ander post type. Maar mijn veel gebruikte bookmarks en likes heb ik in twee aparte feeds geplaatst. Zie hier de links:

Bookmarks-feed

Likes-feed

Dit zou voor nu het overdaad-probleem moeten oplossen. De drie feeds zijn eveneens via auto-discovery vindbaar voor de meeste feedreaders. Ofwel, als je het adres van dit blog in je feedreader plaatst, krijg je drie keuzes om je op te abonneren. Zo niet, dan hoor ik dat graag en kan ik naar een oplossing zoeken.

Indie-Algoritme

Misschien krijgen we in de toekomst nog een indie-algoritme. Een zwarte doos voor webabonnementen die je zelf kunt beheren en waar je in menselijke taal zelf een configuratie kunt doen voor je webfeeds. Alsof je de favorieten instelt voor je TV zenders of een lijst van Twitteraccounts maakt met een aantal kenmerken. Ik ben geen expert op dit soort gebieden dus ik weet niet waar mogelijkheden en beperkingen liggen. Als ik zie hoe enorm productief de indieweb community is op technologisch vlak zou het me niets verbazen als we dit binnen afzienbare tijd gaan zien. Dan is het nog zaak dat grotere RSS lezers als Inoreader, Feedly en NetNewsWire de technologie ondersteunen. Zodat de RSS Renaissance echt kan beginnen.