social media

Hoe ik 15 jaar Twitter heb doorstaan

6 March 2022 door Frank Meeuwsen 35 Comments

6 maart 2007 maakte ik een Twitter account aan. Inmiddels zijn we 15 jaar verder en er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet even op Twitter kijk. Tenzij ik op vakantie ben, dan probeer ik echt even weg te blijven van het netwerk.

Tot 7-8 jaar geleden was Twitter nog echt de buurtkroeg zoals vriend @erwblo het vaak noemde in zijn presentaties. Dat is inmiddels wel veranderd. Twitter is wat je er zelf van maakt. Het kan een bron van inspiratie zijn, een put van frustratie, een springplank voor DIY creators, een plek van troost en een venster op de wereld. En ja, soms is het nog altijd die buurtkroeg.

Een paar jaar terug was ik echt klaar met het netwerk. Het open web lonkte, Twitter was vooral een plek vol presidentiële en fascistische megafonen die al dan niet bedoeld werden vergroot door een algoritme. Ik besloot iedereen te ontvolgen en opnieuw te beginnen. Dat is een stap waar ik nog altijd geen spijt van heb. Volledig afscheid nemen van Twitter vind ik niet nodig. Ik weet dat ik tijd verdoe op het netwerk, ik weet dat ik er soms te lang zit te scrollen. En ik heb daar vrede mee. Ik vind het prima. Voor nu.

De laatste jaren ben ik me meer bewust wat ik op Twitter publiceer. Vaker dan ooit typ ik al iets in om vlak voor het verzenden nog even na te denken of het wel iets toevoegt. Of ik zelf zo’n bericht zou willen lezen of ontvangen. Om het dan weer te verwijderen.

Hoe polariserend Twitter ook kan zijn, tegelijk is het een bron van verbinding en hulp. In het klein zag ik dat begin deze week toen mijn dochter haar portemonnee was verloren in de stadsbus. Mijn oproep werd luid geretweet en de klantenservice van U-OV die ik gelijktijdig aan de lijn had wist me te vinden op Twitter. Het was zelfs die klantenservice die ons via Twitter laat weten dat de portemonnee is gevonden!

In het groot zie je de verbinding en hulp in alles wat zich nu afspeelt. Vluchtelingen vinden opvang, wereldleiders en politici sturen openbare berichten om weer even wat meer chill te doen, en we beseffen ons meer en meer hoe verbonden we zijn. Twitter is een klein eilandje in de enorme zee van het sociale web, maar tegelijk hoop ik dat het eilandje ons laat zien dat we in de toekomst anders met elkaar en met onze planeet om kunnen gaan. Ik hoop dat deze hopeloze situatie leidt tot een nieuw besef dat vluchtelingen uit elk oorlogsgebied evenveel hulp nodig hebben. Dat de transitie naar schonere energie nu echt een kickstart krijgt.

En dat allemaal na 15 jaar Twitter. Het is me wat! Snel een meme posten!

Voor de archivarissen: 11 jaar op Twitter, 10 jaar op Twitter, 5 jaar op Twitter, 4 jaar op Twitter. En mijn volledige Twitter-archief heb ik natuurlijk als github repo opgeslagen! Dat laatste doe ik via een script wat ik ooit hier vandaan heb gehaald maar inmiddels eigenlijk niet meer weet waar het nu exact draait….

Welkom op het moederschip, opnieuw.

16 December 2018 door Frank Meeuwsen 1 Comment

December is een prima maand om je te laven aan allerlei lijstjes, terugblikken en natuurlijk vooruitzichten naar het nieuwe jaar. De eerste “Bloggen in 2019” lijst is al verschenen, op Blogtrommel deze keer. Als je de lijst wat door je oogharen bekijkt, valt één overkoepelende gedachte op: Bloggen zorgt voor meer menselijke interactie dan andere vormen van online publiceren.

Je blog als thuisbasis

De laatste trend die Sharp Ben beschrijft is Maak van je blog je thuisbasis. Dat bracht mij direct terug naar een oude blogpost van mezelf. Uit 2010 om precies te zijn: Welkom op het moederschip. Het is de eerste keer dat ik die term gebruik voor mijn online thuisbasis en het zal zeker niet de laatste keer zijn. De term moederschip gebruik ik door de jaren heen als duidelijke tegenhanger voor de sociale satellieten die er om heen zwermen. In 2010 heb ik het nog over Hyves. Die satelliet is inmiddels neergehaald. Maar het moederschip blijft bestaan. Het krijgt zo nu en dan een likje verf en ja, het is niet altijd even zichtbaar. Maar mijn moederschip is inmiddels zo’n 20 jaar online.

2019 zal zeker een jaar worden waar dit nog meer mijn thuishaven wordt. Gevoed door het gedachtengoed van het Indieweb. Dat gedachtengoed bleek ik in 2010 al ongemerkt te publiceren:

Iedereen zou een moederschip moeten hebben. Een vrij toegankelijk, niet gereguleerde plek online waar je je eigen beslommeringen kwijt kunt, al dan niet openbaar voor de wereld of voor een zelf uit te kiezen groep mensen om je heen. […] Je blog zou niet alleen je moederschip moeten zijn, maar ook het commandocentrum, het holodeck, voor al je online activiteiten. Je kunt een WordPress blog als OpenID-adres gebruiken om op steeds meer plaatsen in te loggen en je kunt je blog gebruiken als start- en eindpunt voor andere netwerken. Denk aan het opslaan en verzenden van tweets, het voeden van je Facebook-wall of als opslag voor je foto’s en video’s.

De plannen voor 2019 beginnen langzaam vorm te krijgen. Deze site zal er een centraal onderdeel van zijn, dat is zeker.

Mijn reactie op Elja Daae op LinkedIn

16 September 2018 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Hey Elja!

Ik wilde zo graag mijn verhaal kwijt als reactie op je LinkedIn post, maar helaas laat het netwerk me maar een beperkt aantal karakters toe. Daarom, naar goede traditie, hier mijn eigenlijke reactie. Voor hen die geen LinkedIn hebben of de post niet kunnen zien, hieronder een screenshot van Elja’s opmerking over reageren op LinkedIn.

Mijn reactie:

Ik zou natuurlijk van lotje getikt zijn als ik je hier ongelijk ga geven Elja. Je merkt op in je bericht: “Of het nou om je persoonlijke profiel gaat of om een bedrijfspagina, je doel is over het algemeen om reacties te kregen en in gesprek te gaan. Toch?”

Nou…dat kan nog wel eens tegenvallen. Zoals anderen dat al opmerken in de reacties (die door LinkedIn vrij willekeurig/algoritmisch/idioot worden geordend) gaat het vaak over een mix van mandaat, operationeel handelen, eigenaarschap, verantwoordelijkheid, tijd, durf maar net zo goed over het uitgangspunt: “LinkedIn is goed voor de leads!” “Via Linkedin bereiken we de zakelijke beslissers, zodat ze doorklikken naar ons webinar/ebook/fuik-dingetje”

Er is niets mis met wat gezond ondernemerschap en natuurlijk zitten we hier niet filantropisch te engagen met z’n allen. Vergis je echter niet in het denkbeeld van veel organisaties of specifiek, de communicatiespecialisten in de organisatie, die verwachten dat de nieuwsfeeds wandelende reclamezuilen zijn. Mede ingegeven door social experts die op workshops, heisessies en inspiratiedagen allerlei afvinklijstjes over de buhne gooien waarmee gegarandeerd succes is te behalen. Het vervelende is dat je hier met mensen hebt te maken, niet met afvinklijstjes.
Ik had hier beter een blogpost van kunnen maken denk ik…

Wat dan bij deze weer is gedaan…

PS: Wat ik dan wel weer vreemd vind, hoe kan deze reactie wel worden geplaatst? Dat zijn toch minstens evenveel karakters…

Verwijder je Google diensten, een stappenplan

7 August 2018 door Frank Meeuwsen 3 Comments

Een aantal jaar geleden besloot ik als freelancer al mijn activiteiten onder een eigen domein te doen. Dat was destijds The Incredible Adventure starts here…, een naam die me nog steeds lief is, maar inmiddels geen officiële eenmanszaak meer is. Ik heb het domein toen ondergebracht bij Google Apps. De suite van Google tools was gratis voor kleine ondernemers en het was enorm handig om mail, kalender, documenten en veel meer bij elkaar te hebben op mijn eigen domein.

We zijn een aantal jaar verder. Google Apps Free Edition is al lang niet meer gratis maar ik heb nog wel die legacy edition. Ik verwacht dat dit binnen afzienbare tijd een gedwongen overstap naar een betaald abonnement zal worden, terwijl ik er niet zo heel veel meer mee doe. Ik had in 2017 mijn mail al omgezet van Google (Gmail interface) naar Fastmail(referral link). Bij deze provider betaal ik 50 euro per jaar voor de dienst en dat is prima. Ze leveren een goede mailservice die overal is te gebruiken en waar ik voldoende mogelijkheden heb om dagelijks mijn inmiddels privé mail bij te houden. Van een goede spamfilter tot eigen regels om mail te ordenen. Ik gebruik op mijn Mac de gratis en open source mailcliënt Thunderbird en dat bevalt me goed. Ondanks het wat achterhaalde design van het mailprogramma werkt het prima voor me.

Een jaar terug had ik alleen de mail omgezet van de Gmail interface naar Fastmail. Voor mijn kalender en een groot deel van documenten en spreadsheets was ik nog afhankelijk van Google. Vandaag vond ik het een uitgelezen dag om eens te zien of ik dat kon omzetten naar andere diensten. Zou het mogelijk zijn om zo ver mogelijk Google-vrij te worden? Ik ben nog wel van plan een nieuw Google account te maken op mijn eigen mailadres, waar ik eveneens Google Docs mee kan delen met anderen. Of in elk geval Google Docs kan ontvangen. Want ik kan wel in een Google-vrije omgeving willen leven, dat wil niet zeggen dat ik anderen dwing dat ook te moeten doen. Als iemand een Google Spreadsheet of Document wil delen met me, dan moet dat wel mogelijk zijn.

Na een dagje knutselen in een lekker koele achtertuin ben ik al een heel eind gekomen, maar besef ik eveneens dat ik er nog niet ben. Deze post is een overzicht van de stappen die ik al heb gezet voor de Google diensten die ik gebruik en de diensten waar ik nog iets voor moet doen.

Google Calendar

Fastmail heeft eveneens een kalender dienst. De interface is niet zo gelikt als Google Calendar, maar gelukkig ondersteunen ze CalDAV, wat het mogelijk maakt om een kalender in te stellen en deze in andere apps beschikbaar te hebben. Vanuit Google Calendar kan ik mijn huidige kalender exporteren. In Fastmail kan ik dat bestand weer importeren en al mijn bestaande afspraken en notificaties zijn weer beschikbaar. Eenvoudig. Vervolgens kan ik in zowel de Thunderbird add-on Lighning als allerlei andere apps (Fantastical voor OSX bijvoorbeeld) de kalender weer zichtbaar maken.

Fastmail heeft net zo’n eenvoudige manier van importeren, delen en weergeven van je account in andere apps als Google doet. Elke kalender die ik in Fastmail aanmaak kan ik weer delen met anderen via een URL. Zo kan mijn vrouw meekijken in mijn agenda. Handig. Precies zoals Google Calendar het kan. Maar dan zonder Google.

Contacten

Het adresboek is een bron van ergernis voor me. Al jaren baal ik van de hoeveelheid mailadressen die ik in mijn Google account heb staan. Er was een tijd dat Gmail standaard de mailadressen opslaat waar je iets van ontving of naar verstuurde, wat resulteerde in een verschrikkelijk vervuild adresboek. Ik had eens wat halfslachtige pogingen gedaan om adresboeken te synchroniseren en om te zetten, bijvoorbeeld naar iCloud. Maar het zorgde voor meer frustratie, veel doublures en uiteindelijk berustte ik in het gegeven dat mijn online rolodex een slagveld was van oude, ongebruikte, in verval geraakte mailadressen.

Fastmail heeft eveneens een adressenboek. Ik besloot nog éénmaal de stap te wagen. Ik exporteerde alle contacten uit mijn Google account in een groot VCF-bestand. Dit is de standaard voor contactkaarten. Met behulp van het stappenplan bij Fastmail kon ik prima uit de voeten. Daar las ik over de Thunderbird add-on Cardbook, waarmee ik zowel mijn Fastmail contacten als mijn iCloud contacten zou kunnen importeren en bekijken. Op die manier zou ik in een desktop-app door de contacten kunnen gaan en ze sneller verwijderen en samenvoegen, dan dat ik via een online omgeving zou kunnen doen. Allereerst importeerde ik de download van mijn Google contacten in de online omgeving van Fastmail. Vervolgens configureerde ik in Thunderbird Cardbook om zowel mijn Fastmail contacten binnen te halen, alsmede mijn iCloud contacten.

Een punt van aandacht: Bij zowel Fastmail als iCloud heb je een app-specifiek wachtwoord nodig. Dit is een ander wachtwoord dat je standaard wachtwoord. Je maakt deze aan in de beheeromgeving van de respectievelijke diensten. Aan dit wachtwoord kun je specifieke rechten geven. Zo heb ik voor Cardbook een wachtwoord waarmee ik alleen het adresboek van mijn Fastmail account kan synchroniseren.
Nadat ik alles heb ingesteld in Cardbook/Thunderbird kan ik mijn contacten binnen halen. Vervolgens ging ik redelijk intuïtief en offline door de contacten om zo oude contacten direct te verwijderen of samen te voegen bij doublures. In een mum van tijd was ik door het adresboek gegaan en was bijna 90% van de adressen overbodig en verwijderd. Tevens heb ik alles kunnen centraliseren bij Fastmail, zodat ik nog maar één plek heb voor mijn adresboek.
Uiteraard heb ik dit adresboek net zo eenvoudig mobiel ingesteld als mijn centrale adresboek. Door het samenvoegen van adreskaarten zijn bij een paar contacten de naam verdwenen in Whatsapp en mijn telefoonboek. Al met al geen showstopper.

Google Docs (inclusief Spreadsheet en Drive)

Google Docs is nog een hoofdpijn dossier voor me. Ik weet nog niet goed wat ik hier mee moet. Het is een rommelzolder van zowel oude artikelen die ik ooit daar schreef, werkdocumenten die we intern bij Olisto delen en tijdelijke spreadsheets voor privé administratieve rekensommetjes. Niet alles is even goed geordend en het is lastig om in één oogopslag te bepalen of ik iets moet bewaren of niet. Ik had eerst het idee om met de Google Drive Backup app een lokale kopie te maken van mijn Google Drive. Dat lijkt me immers wat een app met die naam zou doen toch? Niets is minder waar. Na een dik uur ratelen had ik een directory op mijn laptop met alle Google Drive bestanden. Echter, waar je een spreadsheet zou verwachten die je in Excel of iets anders kunt openen, zie ik kleine bestanden van een paar bytes. Als ik ze open, lees je een verwijzing naar de online locatie van het bestand. Her en der staat wel een groter bestand of In plaats van een backup, is het een lijst die verwijst naar URL’s. Al met al heb ik daar niet veel aan.

Mijn plan is nu om relevante bestanden toch maar online te exporteren als excel of document en de rest gewoon te verwijderen. Ik denk eerlijk gezegd dat er weinig nog echt belangrijke bestanden voor me zijn.

Google Photo

Ik heb een tijd lang foto’s vanaf mijn iPhone automatisch laten backuppen door Google Photo. Dat werkt prima maar het synchroniseert alles, inclusief de tijdelijke foto’s om de locatie in de fietsenstalling of parkeergarage te onthouden, screenshots van foutmeldingen in onze Olisto app en allerlei tijdelijke foto’s die ik even nodig had. Het is enorm vervuild en inmiddels heb ik mijn iCloud account redelijk op orde dankzij de Flic-app. Hiermee beslis ik op de eerste van elke maand wat er met de foto’s van de afgelopen maand gebeurt. Alsof ik in Tinder zit kies ik voor blijven (rechts) of verwijderen (links). Een groter archief van foto’s heb ik inmiddels op een lokale NAS staan, waar foto’s staan die teruggaan tot en met 2005. Ik wil mijn iCloud archief nog koppelen aan de NAS zodat die eveneens automatisch een backup maakt. Google Photo was leuk maar gaat rücksichtlos weg.

Google Maps

De kaartendienst is voor mij niet alleen handig om de route van A naar B te vinden. Omdat ik mijn historie aan heb staan, kan ik terugkijken wanneer ik waar ben geweest. Dat is soms handig als ik even terug wil halen wanneer ik op een specifieke locatie was. Tevens heeft Maps een fenomenale database met locaties, waar handig naar heen is te navigeren. Ik heb deze week OpenStreetMap op mijn telefoon gezet. Ik ben benieuwd hoe me dit gaat bevallen, zeker als ik weer op pad ga met de auto en afhankelijk ben van de routebeschrijving. Ik weet nog niet of ik écht afscheid kan nemen van Google Maps de komende tijd…

Google Analytics

Voor Olisto beheer ik het Google Analytics account. Voor de toegang heb je een Google-account nodig. Deze moet ik dus omzetten naar een ander Google-account. Laat het nu mogelijk zijn om een Google account te maken met een eigen mailadres! Ik wist niet dat dit kon, maar dat maakt het wel handiger voor me. Als ik mijn Google Apps account heb verwijderd kan ik met hetzelfde mailadres een nieuw Google Account maken en deze weer gebruiken voor toegang tot bijvoorbeeld Analytics.

Google Play

Er was een tijd dat ik een Android telefoon had. Samen met een Android tablet. Dus ik heb op mijn Google Apps account best wat apps gedownload en gekocht. Nu gebruik ik al jaren geen Android meer, maar hier vind ik wel een lastige situatie. Als ik mijn Google Apps account opzeg, ben ik dan eveneens al mijn gekochte apps kwijt? Of zou ik het eigendom over kunnen dragen naar een ander Google account? Wederom iets voor me om uit te zoeken.

Youtube

Ik heb een tijdje een eigen kanaal gehad op Youtube, maar daar doe ik niets meer mee. Ik deel er geen video’s dus daar heb ik eveneens niets te vrezen. Het enige is mijn playlist met video’s die ik nog eens wil zien. Die moet eenvoudig te delen zijn met andere accounts. Daar zie ik niet zo’n probleem.

Conclusie

Ik heb Google Apps destijds genomen zodat ik mail, kalender en documenten bij elkaar had onder mijn eigen domein. Twee van de drie elementen heb ik inmiddels succesvol overgezet. De documenten omzetten kan eveneens niet al te lang duren. Het omzetten van email en kalender zijn het meeste werk. Je adresboek omzetten is afhankelijk van de bestaande situatie en waar je naar verhuist.
Natuurlijk zijn er meer wegen die naar Rome leiden, en als je dit allemaal hebt gelezen dan weet je dat ik geen afscheid neem van Google. Ik zal nog een Google Account maken op mijn eigen mailadres om zo bereikbaar te zijn voor te delen documenten. Tevens vraag ik me af of ik zonder Google Maps kan. Ik vind het heel prettig werken en ik weet nog niet of OpenStreetMap dit kan overtreffen met OsmAnd, een iOS app die ik nu heb gekozen.

En de zoekmachine dan?

Je vraagt je misschien af waarom ik het niet over de zoekmachine van Google heb? Heel simpel. Die gebruik ik al een tijd niet meer. Ik ben eerst overgestapt op DuckDuckGo en gebruik nu Startpage. Beiden hebben zo hun nadelen, maar de zoekresultaten van met name Startpage vind ik erg goed. Van de zoekmachine Google heb ik al tijden geleden afscheid genomen.

Headerbeeld

logoSean MacEntee

Wat is dit?

Meer Frank

Op deze dag

Archives