Een wens voor toekomstige updates van Apple Maps en Google Maps: Bereken en toon reistijden van tussenstops. Een voorbeeld: Als we een rit van 3 uur voor de boeg hebben, wat is na plm 90 minuten een beetje geschikte stopplaats om wat te rusten. Of wat zijn rond het middaguur onderweg geschikte lunchplekken waarvoor we niet te ver hoeven om te rijden? Nu krijgen we de antwoorden met veel trial and error. De machines in de telefoon moeten dat toch eenvoudiger kunnen oplossen? Tijdens de rit nog iets moeten zoeken doen we liever niet. We rijden liever recht op ons doel af.
Tot zover het eerste (?) algoritmisch mini-vraagstuk van deze vakantie, tijd voor een ochtendduik in het hotelzwembad.
vakantie
Vakantie 2022 is officieel begonnen
Vandaag start onze zomervakantie. De kinderen hebben al 4 weken vakantie achter de rug maar Helena en ik hebben nu ook twee weken vrij. We vertrekken deze dagen naar Toscane, een plek die we steeds beter leren kennen. En waar de craftbeer-revolutie sinds een paar jaar gaande is. Wij zijn er sinds 2018 niet meer geweest, dus ik ben vooral benieuwd naar de micropub in het dorpje bij onze kampeerplaats!
Het betekent ook dat dit weekend de wachtwoorden voor sociale accounts op de schop gaan en ik een hoop apps van mijn telefoon verwijder. De zelfbescherming heb ik nog altijd nodig, gelukkig helpt mijn persoonlijke zelfhelpgids van vorig jaar nog prima!
Hollandse zomer
Vorig jaar zaten we op dezelfde plek, maar midden in een hittegolf. Helaas is de zomer ons deze keer minder gunstig gezind.

Die cirkelvormige wijk? Daar zitten wij. Die rode vlek? Onweer. Helaas is het al een paar dagen slecht weer. We vermaken ons uitstekend met spelletjes, lezen (buiten als het even kan) en voor het eerst sinds anderhalf jaar weer naar de bioscoop!
Linke LinkedIn
Ja verdorie. Mijn hersens schrikken zich een hoedje. Om tijdens mijn vakantie toch nog in een tijdlijn verstrikt te raken op mijn telefoon. Een droomflard en LinkedIn zijn de boosdoeners en mijn fysieke en mentale reactie verrassen me.
Social apps verwijderd
Bij de start van de vakantie nam ik maatregelen om te voorkomen dat ik twee weken lang zou doomscrollen. Ik verander de wachtwoorden van Twitter en Instagram en schrijf deze op mijn laptop die thuisblijft. Daarna log ik uit en verwijder ik de apps. Zo kan ik niet eenvoudig terugvallen op een verloren moment.
Na een week vakantie mis ik beide netwerken totaal niet. Ik heb geen moment het gevoel dat ik iets moet posten of dat ik de ophef van de dag mis. Zelfs de parkactiviteit Instacraft doet me niets. Alsof het maken van “hippe en populaire instagrammable knutsels” mij doet wankelen, ha!
Netwerk
Ik werd vanochtend wakker met een flard van een droom. Daar verscheen iemand in met wie ik vroeger samenwerkte. Ik kon niet op haar naam komen maar wist wel met wie zij weer samenwerkte. En ik wist dat ik haar op LinkedIn vinden. Die app heb ik nog wel ongewijzigd en ingelogd op mijn telefoon staan. Het waren vier klikken en ik wist haar naam weer en waar ze nu aan werkt. Gelukkig, mijn nieuwsgierige brein was weer gerustgesteld.
Alhoewel.
Hé, notificaties.
Hé, een post van een goede vriendin die een nieuwe baan heeft.
Hé, wat een toffe campage.
Hé, goede discussie over een boeiend onderwerp.
Hé, mooie quote, even delen met een collega. Past bij hem.
Hé… nu ben ik al weer een minuut of 10 aan het scrollen door een tijdlijn!
Ik voelde wat schaamte. Hoe kan dit nou? Waarom wil ik zo nodig door een tijdlijn scrollen en korte updates lezen? Toegegeven, het zijn niet allemaal even boeiende verhalen, maar toch scroll je door. In de hoop dat je iets leuks tegenkomt.
En je weet dat het een oneindige scroll is. Dus er is een kans dat je iets leuks tegen gaat komen.
Buikpijn door design
Het zit in het design. Avatar, naam, functie bovenin. Wat nudges dat anderen in je netwerk de post al hebben geliked of zelfs op reageren. Een goede afbeelding, korte intro. Het is vaak gerelateerd aan professionele interesse, wat bij mij een dunne scheidslijn heeft met privé.
Ik voelde zelfs wat buikpijn. Zou ik dan toch niet zonder Twitter en Instagram kunnen? Of kan ik gewoon niet zonder een tijdlijn? Mijn RSS feed is net zo goed een tijdlijn, met een eindstreep.
Maar die feed is Spartaanser, saaier. Ik weet wat ik ongeveer kan verwachten omdat ik elk abonnement zelf heb toegevoegd.
Zou het daar aan liggen? Moet het design van mijn feedreader aantrekklijker worden? Of zou er toch een algoritme in moeten om mij vergelijkbare feeds aan te bieden? Inoreader heeft die mogelijkheden als ik me niet vergis.
Volgen of verbinden
Op LinkedIn ben ik een jaar geleden opnieuw gestart om mijn tijdlijn wat op te frissen. Met een eenvoudig script ontvolgde ik iedereen. Ik krijg geen updates meer in de tijdlijn maar de connectie blijft wel bestaan. En toch krijgt LinkedIn het voor elkaar dat ik weer nieuwe updates zie. Want nieuwe connecties ben ik automatisch gaan volgen in de tijdlijn. Soms is dat interessant maar soms ook niet.
En nu?
Ik merk dat ik al een paar keer makkelijk even switch naar de app om wat te scrollen. Te zien wat mensen in mijn netwerk zoal te vertellen hebben. Ik denk na over een gepast antwoord op Elja’s post over “An Ugly Truth”, het boek over de schandalen bij Facebook. Ik zie wat echt boeiende artikelen die ik opsla voor later. Ik heb me zelfs geabonneerd op de RSS feed van een persoonlijk blog. (Go Herbert!)
Maar ik verwijder de app voor nu. Liever maak ik zelf iets mijn vrije tijd, zoals deze blogposts. Dan dat ik weer vooral consumeer en met werk bezig ben.
Tijd voor het zwembad!
Op vakantie in cyberspace
Je vakantie is het beste moment om juist bij te komen met wat je online nog wilde lezen. Er is nog altijd een soort taboe om tijdens je vakantie online te zijn. Je moet genieten van de omgeving, nieuwe indrukken op doen, nieuwe plaatsen ontdekken. Waarom zou je je vakantie verdoen met naar een scherm te staren? Dat doe je de rest van het jaar toch ook al?
Dat klopt. Het is maar net wáár je naar staart.
Ik kan intens genieten van een strandwandeling met de familie.

Maar een paar uur later zit de een weer in zijn favoriete multiplayer spel op Roblox. De tweede checkt de stream van vakantieverhalen van binnen- en buitenlandse vrienden. Via Netflix vinden we even wat rust. En ik lees bij in mijn feedreader.
Ik kan genieten als ik een nieuw eilandje op het web ontdek met een persoonlijke homepage. Zorgvuldig bijgehouden en met een eigen smaak en stijl.
Ik vind nieuwe inzichten in de blogposts die ik in mijn feedreader ontvang. Ik denk wat na over wat ik zoal lees. Ik sla nieuwe notities om later op mijn desktop verder uit te werken naar íets.
Ondertussen lees ik Kitty Kilian’s boek “Stijl” en geniet van haar schrijfstijl. Ik abonneer me weer op de RSS feed van haar site en ontdek direct de site van een andere schrijver die bij ons in de buurt woont. Kitty en ik zijn buurtgenoten moet je weten.
Ik lees Neuromancer maar nu in de Nederlandse vertaling. Eerlijk gezegd niet de beste vertaling maar bepaalde nuances in het verhaal snap ik nu wel beter. Thuis kwam ik er maar niet aan toe om het boek écht goed te lezen.

Ik heb het boek From Counterculture to Cyberculture meegenomen om eindelijk eens in te beginnen ik ben mateloos gefascineerd in de begindagen van het internet, online communities als The WELL en mensen als Stewart Brand. Terwijl het leven langs me heen vliegert op het strand kan ik me prima verliezen in de geschiedenis van cyberspace.

Wij zijn niet van die typische vakantiegangers. En dat is prima. Ik kan uitstekend een blogpost schrijven op mijn telefoon zoals je ziet. Al zou ik liever mijn laptop hebben of een iPad.
Twitter heb ik nog geen moment gemist.
Sluit je social apps tijdens de vakantie. Een persoonlijke handleiding.
We gaan binnenkort twee weken op vakantie. Mijn laptop blijft thuis. Natuurlijk gaat mijn telefoon wel mee, maar ik ga mezelf weer dwingen om de telefoon vooral voor niet-werk dingen te gebruiken. Ja, mijn favoriete blogs bijhouden via RSS is voor mij niet-werk. Het is ontspanning en houdt die grijze massa bovenin wat soepel. Maar zaken als mail, Slack, Twitter en andere social kanalen wil ik tot een minimum beperken. Met name sociale kanalen zijn echte time-sinkers en ik wil de luie tijd anders besteden dan constant te doomscrollen. Ik heb inmiddels genoeg zelfkennis opgebouwd om te weten dat mijn hersens té eenvoudig zijn over te halen om toch te kijken. Ik moet het rücksichtlos anders aanpakken. Iets wat ik in een jaar of 10 geleden wel eens heb gedaan. Dat zijn de volgende stappen:
- Verander de wachtwoorden van de diensten die je niet wilt gebruiken tijdens je vakantie (mailadres, Twitter etc)
- Zorg dat dit wachtwoorden zijn die je niet kunt onthouden. Laat ze door een wachtwoordmanager genereren of gebruik een dienst als een online password generator.
- Sla de nieuwe wachtwoorden niet op in je wachtwoordmanager (die heb ik namelijk op mijn telefoon en mogelijk wel nodig) maar in een encrypted tekstbestand op je laptop. Die blijft immers thuis. Pro-tip: Sla het op in een directory die niet wordt gesynchroniseerd met iCloud, Dropbox, Google Drive, Onedrive of wat voor andere opslagdienst. Dubbele pro-tip: Niks op je laptop opslaan maar gewoon uitschrijven op papier en in je kledingkast leggen. Of in de kluis.
- Uitloggen bij de dienst. Even testen of het nieuwe wachtwoord werkt. En dan weer uitloggen.
- App van je telefoon verwijderen.
- Kat aaien, deur op slot en op vakantie.
Het gevolg is dat ik gedurende de vakantie niet meer zomaar in de app kan. Ik heb namelijk het wachtwoord niet bij de hand. Er is een uitdaging. Mijn privé mail heb ik mogelijk wel nodig. Er komt altijd wel iets binnen wat toch even mijn aandacht nodig heeft. Een administratief dingetje. Een nieuwsbrief die ik juist wel wil lezen. Maar dat betekent dat ik bij de diensten die ik net heb afgesloten, gebruik kan maken van de “wachtwoord vergeten” mogelijkheid. En zo de boel toch kan omzeilen. Ik krijg dan namelijk via de mail een link om een nieuw wachtwoord in te stellen. Ja ja, mijn lizardbrain is een geniepige dief wat dit soort zaken betreft!
Een mogelijke oplossing: Al mijn werkgerelateerde communicatie is gekoppeld aan één mailadres. Als ik daar het wachtwoord van wijzig is dat in één keer geregeld. Dat is te doen. Maar privé heb ik meerdere mailadressen. Dus wat doe ik nu? De mail toch helemaal afsluiten en hope for the best? Of bij de diensten die ik niet wil gebruiken een tijdelijk ander mailadres aanmaken waar ik niet bij kan gedurende de vakantie?
Is dit overdreven? Misschien. Ik kan me voorstellen dat je dit leest en denkt, “wat is er zo moeilijk om je aan je eigen afspraken te houden?”. Voor mij geldt in dit specifieke geval: Het is verdomd moeilijk voor me. Dus ik moet mezelf wel voor de gek houden. Zodat ik rustig op vakantie kan.