Ik schrijf een blogpost vanuit Emacs, ik schrijf er één vanuit Drafts en één vanuit Obsidian. Elke omgeving heeft zo zijn eigen uitdagingen. Ze zijn alledrie wat mij betreft prettiger dan de blokkendoos die WordPress in zijn Gutenberg editor heeft. Het belangrijkste is dat je met je eigen blog net zo makkelijk je eigen schrijfomgeving kunt kiezen. Eén die bij jou past in plaats dat jij je moet conformeren aan een bedachte werkwijze of manier van schrijven.
bloggen
I have created a proof of concept for a microblogging tool relying on RSS for data storage and rssCloud for notification. I was motivated to do this to show how rssCloud could be used to support a Twitter-like experience. Also, I was blocked for posting an innocuous comment on the FeedLand user feed…
oohhh… shiny new bootstrapped toys. It’s too tempting. Since MyStatusTool is a NodeJS-app, I guess I can testdrive it this weekend on my own server…
De punten een beetje aan elkaar verbinden
Na mijn blogpost van gisteren kreeg ik wat opmerkingen. Inderdaad, mijn blog is mijn plek. Mijn plek voor notitie. Een blog als notitieblok noemt Erwin Blom het. Dat zou het prima kunnen zijn. Dat is het al twintig jaar. Zonder pretenties. Zonder groots vooropgezet plan. Natuurlijk heb ik dat wel een paar keer een beetje afgetast. Zoals mijn serie over WordPress en het indieweb. Zoals de Mastodon startgids. Maar ik heb niet het geduld om dit jarenlang bij te houden. DE serie over Indieweb is al weer zo verouderd. De plugins zijn veranderd, ik zou de blogpost er ook moeten aanpassen. Maar daar heb ik dan geen zin in.
Anyway. Mijn blog als kladblok. Eigenlijk zoals een van ‘s Neerlands eerste bloggers dat ook deed. Tonie’s Kladblok bracht mij aan het bloggen.
Wat ik dan weer hoopgevend vind is dat ik op andere plekken soortgelijke geluiden hoor. Jeremy Keith die schrijft over persoonlijke homepages als sociale netwerken en Matthias die hier op antwoord hoe hij persoonlijke homepages ziet: Als “een chaotische tweedehands boekwinkel”
Daar voel ik me wel toe aangetrokken. Mijn site is ook wat chaotisch. Een beetje zoals mijn eigen interesses, tijdverdrijf en projecten zijn.
Desondanks mag het hier wel iets georganiseerder zijn. Zelfs in een chaotische boekwinkel staan genres nog wel enigszins bij elkaar. Kun je in de kasten nog een beetje organisatie vinden. Of in elk geval die kasten waar je eigen interesse is te vinden. Maar inderdaad, de Frankopedia mag meer tweedehands boekwinkel zijn en minder Apple Store…
Een rivier met posts of liever een aangeharkt poedelbad?
Ha! Nadat ik vanochtend al een bookmark en een favoriet hier postte, vroeg ik het me af tijdens het ontbijt: Zitten die paar lezers die ik hier heb, wel te wachten op die constante stroom van mijn korte brainfarts? Moet mijn blog een stroom zijn zoals een sociaal netwerk? Of toch meer aangeharkt en gecureerd?
Na het ontbijt blader ik nog door wat feeds en zie ik Max reageren op Wouter. De boodschap is duidelijk: Liever een maandelijkse dump dan losse snippers. Ik weet dat beiden mijn blog volgen in hun feedreader, ik voel me aangesproken 😉
En ik ben er nog steeds niet uit. Een maandelijkse of periodieke post dwingt me weer om alles bij te houden en er een volledig en rond geheel van te maken. Tenminste, dat vind ik. De losse posts geven mij weer het idee dat ik als een soort wegwijzer zo nu en dan wat richting geef. Het vult het complete blog met gerelateerde gedachten en links. Een gecureerde post kan weer alle kanten opvliegen en maakt het weer lastiger om in de toekomst naar een specifieke link in de post te verwijzen.
Ik lees graag beiden in mijn feedreader. Ik hou van de losse favorieten van Peter en lees graag de periodieke lijsten van Wouter. Misschien moet ik er beter voor zorgen dat de losse favorieten en likes niet in mijn algemene feed komen?
Feedmanagement. Dat is het. Nog iets om op te pakken voor deze site.
7 Redenen om niet te schrijven
I came up with seven reasons that I use to justify why I’m not writing. In a confusing twist of perspective, I’m also going to try and talk myself out of them by explaining to you, dear Reader, why they are bullshit.
Alle redenen in deze post heb ik de afgelopen jaren voorbij horen komen. In mijn eigen hoofd en in gesprekken met anderen. En elke reden is te weerleggen. Blog on!
Omarm de chaos van je blog
Ik kon twee dingen doen toen ik de blogpost van Elja las: “Blog het proces“. Ik kon lui op de bank blijven zitten, in mezelf zeggen “Die Elja heeft weer eens helemaal gelijk”, en weer verder doorklikken in mijn feedreader. Of doen wat ik nu doe. Delen. Want zoals Elja al zegt: De interesse plus het openlijk delen kan je al vooruit helpen.
Toevallig kwam het vandaag ter sprake. Iemand in mijn netwerk vraagt zich af of die niet meer uit eigen naam online moet schrijven. Maar het stemmetje in het hoofd zegt “wat weet jij nou helemaal van het onderwerp om er publiek over te schrijven”
Klinkt bekend dat stemmetje.
Cor Noltee noemt het die k*tkabouter. Dacht ik. Blijkt meer iets te zijn van Kill je Kabouter. Maar het komt op hetzelfde neer. Dat stemmetje dat denkt dat het niet goed genoeg is wat je schrijft. Dat je publiek er niet op zit te wachten.
Fuck it.
Schrijf voor jezelf. Zelfs Mr Sex, Blogs And Rock ‘n Roll (en online krantje) Ernst-Jan Pfauth zegt het. Of schrijft het eigenlijk.
“Ontdek nieuwe genres in de chaos”
Kan zo op een tegeltje.
Blog het proces dus! Van Elja Daae naar Ernst-Jan Pfauth via een kabouter.
En dat allemaal met de garagedeur open.
Deel. Deel. Deel. Deel wat je weet. Deel wat je niet weet. Zodat anderen jou kunnen meedelen wat zij weten. Dan weet je samen weer meer.