• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer

Digging the Digital

Vol Blogdrift!

  • /Now
  • Nieuw? Start hier
    • Blogroll
    • Tag Index
  • Startgids Mastodon
  • WordPress en Indieweb
    • WordPress en het indieweb
    • Hoe gebruik je IndieAuth met WordPress
    • WordPress en webmentions
    • WordPress en Micropub
    • WordPress en de Post Kind plugin
  • Notities
  • Bookmarks
  • Likes

digitale media

Het dilemma van de digitale diversiteit

17 June 2023 door Frank Meeuwsen 2 Comments

Ik herken het verhaal van Jack Baty maar al te goed. Ik volg zijn verschillende sites en experimenten al jaren. Zijn eigen observatie klopt als een bus:

It pains me to admit that I will never be content with a single way to publish things.

Jack heeft meerdere domeinen, met meerdere (soorten) blogs en schuift om de zoveel maanden alles weer van het ene domein naar het andere. Dat klinkt niet onbekend, al ben ik zelf iets voorzichtiger.

Een ecosysteem voor je passie

Ik steek mijn enthousiasme voor het omglolverse niet onder stoelen of banken. Het ecosysteem dat Adam met zijn designstudio maakt vind ik fascinerend. Niet in de minste plaats vanwege de community die hij er om heen bouwt middels Mastodon, een forum en zelfs IRC. De losse diensten zijn een aggregaat van web 2.0-tijdperk mogelijkheden (blog, statuslog, foto-opslag, pastebin) en de community-bouwstenen uit de begindagen van het web, zoals IRC en zelfs een textbased adventure in de terminal waar je je eigen plek kunt bouwen. Zoals de DDS vroeger.

Ik hou van zulke verzamelingen aan diensten. Dave Winer heeft net zulke bouwstenen in zijn arsenaal. Van een feedreader tot blogdienst tot bookmarking-tool. Allen zijn gelinkt met RSS, OPML of andere protocollen uit de begindagen van het web.

Ik probeer ze en ben en er enthousiast over. Ik twijfel elke keer of ik naast dit blog niet iets anders moet doen. Maar ik kom al snel tot mijn zinnen. Na meer dan 20 jaar online schrijven is het inmiddels uitgegroeid tot een aardige digital garden voor mezelf. Ik weet dat ik over veel onderwerpen hier heb geschreven en kan het prima aan elkaar linken. Soms verras ik mezelf dat ik een blogpost over een specifiek thema heb, wat ik zelf al weer was vergeten. Zoals de website die ik ooit voor mijn eigen scriptie maakte. Als ik dat weer zou verspreiden over meerdere domeinen en diensten, dan verlies ik die kracht van de verbindingen. Ondanks dat de hyperlink natuurlijk elke verbinding mogelijk maakt.

Blijven of gaan?

Een paar jaar terug verplaatste ik al mijn blogposts weer naar WordPress. Omdat ik dat nu eenmaal ken. Met de hulp van vriend Remkus migreerde ik alles van Jekyll naar WordPress en iets later importeerde ik de begindagen van mijn blog hier. Ik hou er van om alles op één plek te hebben. Ik heb niet de mentale capaciteit om over meerdere domeinen en databases te moeten zoeken naar iets wat ik ooit eens heb geschreven.

Dus stel dat ik alles verhuis naar mijn weblog.lol domein of zelfs naar een rad.dad plek. Of misschien wel een tilde-domein, heb ik ook nog! Ik vrees dat me dat weer zoveel denkwerk gaat opleveren. Zoveel uitzonderingen in die duizenden blogposts die ik zelfs nu nog niet heb opgelost.

En mijn WordPress blog werkt op zich wel. Ik kan via allerlei andere apps relatief eenvoudig publiceren. Obsidian, Emacs, Drafts, mijn RSS reader. Dankzij de WordPress API en het Micropub protocol kan ik eenvoudig vanaf meerdere invalswegen op de plaats van bestemming komen, mijn domein. Moet ik dat weer opnieuw gaan opbouwen of bij elkaar zoeken voor andere diensten? Of gebruik ik die andere diensten als extra plek om te publiceren? Liever niet.

Een nieuwe weg

De filosofie van omg.lol en van Dave Winer beïnvloeden me wel. De presentatie van mijn blog is te beperkt en te rigide misschien? Alles is één tijdlijn en heeft op de frontpage evenveel waarde. Kun je een statusupdate vergelijken met een longform post over een protocol? Ik vind van niet. Dus mogelijk moet ik daar naar alternatieve vormen zoeken. Een ander WordPress theme. Een theme dat beter onderscheid maakt tussen kort en lang, tussen verschillende post-types.

Ondertussen blijf ik zo nu en dan wat posten op mijn status-log en kun je op mijn naamdomein zien waar ik verder ben te vinden.

Opgeslagen onder: bloggen Tags: bloggen, communities, digitale media, ecosysteem, identiteit, internetgeschiedenis

Hoe de iPhone en boeken kunnen samenwerken

29 June 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Genoeg verdedigend gedrag van uitgevers en schrijvers over hun zo geliefde papieren eindproduct. Zoek naar manieren om digitale media te integreren in je product. Voeg waarde toe, verras, maak iets waar over gepraat en geschreven wordt. Doe iets speciaals! Kijk eens hoe ze dat in Japan doen. Mooi toch. Wie gaat dit in Nederland doen? Ik denk graag mee!

En ja, voor de Ipad kan het natuurlijk ook! Kijk maar naar Alice in Wonderland!

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: boeken, digitale media, iphone, mashup, remediatie, samensmelten

Waarom verandering vaak zo moeilijk is (een eerste gedachte)

28 June 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

De laatste tijd kom ik her en der bij wat mensen over de vloer en bespreek ik wat de mogelijkheden zijn met digitale media. Mind you, ik heb het hier dus niet over social media (TE groot begrip en TE vaag) maar over de mogelijkheden die digitale kanalen kunnen brengen. Niet alleen de mogelijkheden, maar ook de veranderingen, de maar steeds sneller lopende ontwikkelingen. En van de opmerkingen die het meest wordt gemaakt is “Pfffffff…moet ik dat allemaal gaan doen, is dat allemaal nodig?” En het logische antwoord is dan: Nee natuurlijk niet. Maar om de juiste keuzes te kunnen maken moet je enigszins weten wat het speelveld is.

Vandaag kom ik een aantal artikelen tegen die tegen elkaar aan schurken en die ergens te maken hebben met dit onderwerp. Deze blogpost is niet bedoeld om een alomvattend, alleszeggend en compleet idee danwel mening te geven. Het dient voor mij meer als een dienblad van mijn gedachten. Even de boel op een rij zetten en kijken wat er uit kan komen. Een mening, andere vragen of nog meer onduidelijkheid.

Het begon vanochtend met deze video die ik op Het Zesde Vlak zag:

Een prima video die ik in andere vormen voor bij zie komen en die kenmerkend is voor het leeuwendeel van de presentaties, lezingen en meningen over social media: Alle lijnen in de grafieken en toekomstvoorspellingen gaan naar rechtsboven dus we moeten moeten moeten wel meegaan.

Begrijp me niet verkeerd, ik hou van digitale media. Ik ben dol op Twitter, blogs, wiki’s en nieuwe vormen van online samenwerking. Maar kunnen we tegelijkertijd wat realistischer zijn? Bovenstaande cijfers neem ik aan als waarheid, evenals de cijfers van video’s als Shift Happens. Maar het blijven cijfers, wat zeggen ze? Wat is de achterliggende betekenis? Wat betekent het dat er dagelijks 52 miljoen tweets wereldwijd zijn? wat is de relevantie voor een MKB-er die “iets online wil doen” dat Foursquare 864.000 check-ins heeft op een dag? Waarom is dat zo relevant? Omdat die nummers stijgen? Omdat het grote getallen zijn? Wat doet Foursquare in Utrecht, waar die MKB-er zit? Welke interessante twitter-gebruikers zitten in Oost-Groningen die relevant kunnen zijn voor lokale business? Denk nog even aan de Twitterende slager en je weet dat de antwoorden zijn te vinden. Maar video’s als bovenstaande zijn niets meer dan grote-getallen-geilheid. Alles wat maar groot, groter, grootst wordt en als eerder gezegd naar rechtsboven wijst is goed. Zonder stil te staan bij wat het nu eigenlijk betekent.

400 miljoen Facebook-gebruikers can’t be wrong (hopen we dan maar) dus er zal wel iets in zitten. Games op Hyves worden populair, dat betekent dus iets. Als n van de kritikasters (@indirareynaert) op het nieuwe-media-debat twittert:

Dan is er toch wel iets gaande.

De video Cloud Company is een onderdeel van een groter project, uitgevoerd voor een Finse telecomprovider. In de blogpost kun je meer achtergronden lezen waaruit blijkt dat het project gaat om de vraag: How social media and digital working environments are really changing management, collaboration and organizations?

Ik haalde dat niet direct uit de video die ik zag, maar de blogpost gaf me wel wat handvatten en de onderstaande presentatie deed dat nog meer.

Eens te meer een bewijs dat een fraaie vormgeving een boodschap goed kan overbrengen. Ja, ik ben het er helemaal mee eens dat nieuwe digitale mogelijkheden de werkvloer veranderen.

Maar waarom gaat het dan zo moeilijk?

Dat is de grote vraag. Iedereen zit op congressen ja en amen te schudden dat het anders moet maar als het er op aan komt zitten we elkaar aan te kijken hoe dat dan zou moeten. We lezen de marketingblogs, de onderzoeken, de use-cases en de best practices en er komen stapels consultants binnen die duurbetaald powerpoint na powerpoint de organisatie in gooien hoe we allemaal gaan Werken Twee Punt Nul. En dat gaat soms best wel goed hoor. Natuurlijk zijn er fraaie voorbeelden en komen er meer bedrijven die langzaam maar zeker overstappen op de ideeën die je hier voorbij ziet komen. Maar soms gaat het toch nog mis.

Toen las ik vanavond een blogpost bij Chris Brogan (@chrisbrogan) en werd het me eens te meer duidelijk. Zijn blogpost is echt geen hoogdravende theoretische bla bla en geeft eigenlijk geen nieuwe inzichten. Maar het zet je weer even met de voeten op de grond: Hou het simpel en verpak het toepasselijk.

Niets nieuws toch? Nee, niks nieuws. Want het KISS principe kennen we al decennia. En dat is wat er zo schuurt aan bovenstaande. Die video is gelikt vormgegeven, de verpakking is fraai, maar wat er in staat is verre van simpel. Sterker nog, het is veel. Enorm veel. Te veel? TE grote cijfers. TE abstracte beweringen. TE veel achter elkaar.

Daarom zijn veranderingen zo moeizaam. Omdat (verander-)managers TE veel tegelijkertijd in een TE korte tijd willen waarbij het resultaat direct TE goed moet zijn om het te verantwoorden naar hoger management.

De wereld verandert. Ik weet dat en ik geloof er heilig in. Maar de veranderingen gaan eveneens langzaam. Met vallen en opstaan. Met kleine stapjes. En medewerker tegelijkertijd. Dat kan soms jaren duren. Sommige medewerkers veranderen niet mee, al dan niet moedwillig. Maar maakt ze dat een minder waardevolle medewerker? Of moet je je verandering zo nu en dan eens herzien? Moet je koste wat het kost de laatste nieuwe cloudcomputing oplossing het bedrijf binnenrollen als er niet eens iemand is om na drie keer de telefoon op te nemen? Moet je je medewerkers laten twitteren als er niet eens een fatsoenlijke oplossing is voor de eigen interne parkeerproblemen? Moet je er mee wachten tot je die problemen hebt opgelost? Nee, dat hoeft niet per se, maar zie de veranderingen om je heen wel in perspectief. Hou het simpel. Doe niet te moeilijk.

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: digitale media, rant, toekomst, verandering

Het einde van tastbare media?

1 February 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Ik heb vandaag een aantal nieuwe blogs ontdekt die me weer wat interessant lees- en denkvoer brengen. Ik probeer naast het reguliere hap-snap nieuws wat op Twitter, Techmeme en marketingblogs voorbijfietst weer meer verdieping en reflectie te vinden. Dus niet zo zeer het wat in het nieuws, maar eerder het waarom in het nieuws? Wat zit er achter, wat betekent het en wat duidt het voor de korte en lange termijn.

Een van de artikelen die ik vandaag las is op Futurebuzz: All tangible media is going away – It’s just a matter of time. Adam Singer, de schrijver, betoogt hier dat er een generatie na ons komt voor wie tastbare media niet meer vanzelfsprekend zullen zijn. Boeken verdwijnen, tapes en vinyl verdwijnt, CD’s verdwijnen. Alles wordt digitaal. Hij geeft een aantal redenen waarom dat zou zijn. Zo is het een historisch gegeven dat een samenleving in een technische vooruitgang onherroepelijk media ziet komen en gaan. Adam geeft een serie interessante redenen. Zo is het niet mogelijk bij tastbare media om het sociaal te maken, zit er geen community achter en is het niet doorzoekbaar. Dat zijn een paar redenen die hij geeft.

Ik wil proberen niet in de nostalgie-val te trappen, waarbij je redenen aangeeft uit het verleden waarom een argument over de toekomst geen stand houdt. Het zou te makkelijk zijn om te spreken over leesclubs die nog steeds bestaan, over het gevoel bij een vinylplaat, een service als Bookcrossing of over het gemak waarmee je als mens snel door analoge foto’s kan zoeken waarbij je hersens onbewust sneller de juiste foto vinden dan een zoektocht in je digitale archief (hoeveel procent van je foto’s heb jij getagged?)

Want dit is ook exact het punt wat Adam wil maken. Tastbare media zijn nostalgisch. Maar tegelijkertijd zijn ze overbodig aan het geraken. We hebben in principe geen CD speler meer nodig, er zijn MP3 spelers en ja, je kunt ook op hoge kwaliteit MP’s, FLAC of andere bestanden afspelen. We hebben straks in principe geen boekenkast meer nodig omdat onze informatie en data gelinkt, getagged en multimediaal digitaal beschikbaar is en ja, daar kun je met een iPad of ander consumentendevice aantekeningen op maken, delen met anderen, annoteren en uitlenen. TV’s worden al meer en meer multimedia-hubs en dat zal alleen nog maar verder gaan.

Uit nostalgische en fan-overwegingen kun je nog tastbare media kopen. Een CD-box met vinylversie’s en je krijgt er een mooi ingebonden boek bij. Maar zou het niet kunnen dat je over 3-5 jaar ook een exclusieve digitale box koopt? Waar je multimediale content bij krijgt. Geeft dat hetzelfde gevoel als een boek vasthouden? Geeft dat hetzelfde gevoel als een 33-toeren plaat op een pickup leggen en de naald in de juiste groef te laten vallen? Vast niet, maar ken jij nog het gevoel van het meerijden in paard en wagen? Het gevoel wat je kreeg toen de reizende troubadour je stad in kwam om het laatste nieuws te zingen? Het gevoel toen je in 18e eeuwse koffiehuizen de pamfletcultuur zag ontstaan?

Laat nostalgie niet in de weg staan van je argumenten voor de toekomst.

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: digitale media, nostalgie, social media, troubadour

Footer

Wat is dit?

Frank MeeuwsenDigging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet.

Meer Frank

Bloghelden - De definitieve geschiedenis van webloggend Nederland

Op deze dag

  • 4 years ago...
    • Dit is wat er gebeurt als er een vrij...
    • Met mijn blogroll heb je altijd iets te lezen
  • 14 years ago...
    • Dating goes a long way….
  • 19 years ago...
    • Feed Your Reader
    • Krijg nou wat….
  • 20 years ago...
    • Humor die ook om te lachen is
    • Just Cruisin’
  • RSS
  • LinkedIn
  • GitHub
  • Mastodon
← An IndieWeb Webring →

Archives

Digging the Digital staat op de state of the art server van Servebolt.
De snelste high-performance hosting met een sterke focus op schaalbaarheid en veiligheid.