Digging the Digital

Vol Blogdrift!

api

OPEN S03E03 – Hoe zet je de stap naar je eigen economie?

door Leave a Comment

Een gratis Non-Fungible Token! Een gratis plaatje op het internet, zomaar cadeau! Ineens zat het in mijn mailbox!

Wat was dit nou weer? Ik krijg een NFT? En waarom? Ik moest even op onderzoek, te beginnen met de NFT zelf. Je kunt hem ook live in actie zien. Want het is een animated gif. Van een neon-vuurwerk-verlichting. Ik zou ook niet weten hoe ik het anders moet noemen. En als je denkt dat het een uniek beeld is? Nou…. nee.

Er zijn 19429 edities van exact dezelfde animated gif. En elke fan van Rally.io die minimaal 1 Creator Coin heeft, krijgt er eentje. De NFT is niet verhandelbaar en er zit tot op heden geen geldwaarde aan.

Het voelt alsof je op je verjaardag voor de zoveelste keer dezelfde animated gif via Whatsapp krijgt gestuurd.

Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Maar ik was wel getriggerd door het platform. Wat was Rally ook weer? Ik wist dat ik er een account had, maar hoe zat dat ook weer? En WTF zijn Creator Coins?

Lees verder …

De meest geklikte link in de vorige editie van deze nieuwsbrief was het artikel van Jarno Duursma “Wat is de Metaverse”. Nog altijd een aanrader!

Bouw je eigen Creator Economy

Rally.io is een platform waar je als creator je eigen munt kunt lanceren, uitgeven, verhandelen en inwisselen. Crypto for Creative Communities.

De Creator Coins zijn een digitaal betaalmiddel voor je eigen community. Neem Ann Handley, zij schrijft twee-wekelijks de succesvolle nieuwsbrief Total Annarchy.

In het voorjaar lanceerde ze haar eigen Creator Coin, $WORD. Ik vind het een fantastische naam voor een cryptocoin die de community ondersteunt van copywriters en contentmarketeers. Ze legde zelf uit hoe ze tot deze naam kwam (TL;DR gewoon op Twitter rondvragen en je krijgt vanzelf inspiratie)

Ik bedacht me waarom een eigen munt nodig zou zijn. Want waarom zou je de moeite nemen om dit te doen als je ook via Patreon, Petje.af of andere platformen een community kunt opbouwen en betaalde diensten kunt aanbieden?

Maar er zijn wel wat essentiële verschillen die een Creator Coin zoals op Rally interessanter maken. Je kunt je coin verhandelen op het platform. In tegenstelling tot een abonnement. Dat is een één-op-één relatie tussen mij en de maker door middel van geld. Ik kan in principe het abonnement niet opsplitsen of een deel aan iemand anders verkopen. Met Creator Coins zou dat wel mogelijk zijn. Als ik Ann niet meer interessant vind, ben ik mijn geld niet kwijt door het abonnement maar kan ik het omzetten naar een andere maker. Rally schermt met het gegeven dat je bij hen geen hoge platformkosten hebt zoals bij andere bekende platformen. Mocht je je Creator Coins met crypto willen kopen zoals Ethereum, hou dan nog wel altijd rekening met hoge gas-fees. Dat zijn de administratieve kosten in de cryptocurrencies. En nee, ik weet ook niet waarom het gas-fees heet.

De Creator Coin stijgt en daalt in waarde. In het voorjaar kocht ik voor $10 $WORD coins. Die zijn nu $18 waard. Hoe dat precies werkt is mij nog niet helemaal duidelijk. Hoe meer jij als maker naar je community brengt, hoe meer zo’n coin waard wordt? Of komt dat door het handelsverkeer in de coins?

Zo kwam ik weer in aanraking met het Rally platform. Waar ik dit weekend onverwacht een NFT van ontving. De ontwikkeling van deze Creator Coins en bijbehorende digitale goederen in de vorm van NFT’s blijven me intrigeren. Aan de ene kant vind je het Indieweb. Een vrij technische en bijna Spartaans gedreven community om met internet-protocollen en open source software te laten zien hoe het internet weer een onafhankelijk web kan zijn. Het lijkt een eigen leventje te leiden naast het bestaande web. Naast het Indieweb is de Creator Economy met een enorme opmars bezig óp de bestaande netwerken en protocollen. Of dat nu Web3 heet of een andere term krijgt. Maar de levendigheid en de energie die uit een platform als Rally knalt, of de aan hysterie grenzende discussies op Twitter en Discord over plaatjes van apen die worden gestolen. Omdat ze een miljoen dollar waard zijn. Niet de afbeeldingen, maar de digitale certificaten dat je er eigenaar van bent. Het fascineert me omdat het zo anders is, zo nieuw en nog lastig te bevatten wat de gevolgen zijn.

Ik vind het allemaal nog lastig te begrijpen en ik probeer er grip op te krijgen. Want als filmmaker Quentin Tarantino NFT’s maakt van nooit vertoonde scenes uit Pulp Fiction, wat is dan de achterliggende reden? Simpel geld verdienen? Een community opbouwen? De echte fans iets geven waar ze zelf uiteindelijk de waarde van bepalen? Is het de Creator Economy die al direct in hyperdrive gaat door Hollywood en de macht verliest? Of is het nu écht zo dat bloggers, nieuwsbriefschrijvers, Youtubers, Instagrammers en TikTokkers de echte waarde voor hun werk gaan zien?

Krijgen Creator Coins, NFT-economy en het decentrale web een gouden toekomst samen? Ik ben benieuwd.

Wat gebeurde er meer deze week?

▶️ Aansluitend op het bovenstaande verhaal over de Creator Economy, hoe kan het dat de NY Times aan de ene kant haar journalisten verbiedt om een nieuwsbrief onder eigen naam te publiceren? Maar tegelijkertijd wel artiesten als Rage Against the Machine gitarist Tom Morello verleidt om een betaalde nieuwsbrief onder de vlag van de krant te versturen? Lees het opiniestuk van Tom Morello gerust via deze cadeaulink van de NY Times.

▶️ In Stockholm is de officiële app voor de scholen zó slecht, dat ouders het heft in eigen hand namen. Op basis van de API van de app bouwden ze een betere versie. De gemeente besloot de politie in te schakelen. Een bizar verhaal met een goed einde. Uiteindelijk wint het open web altijd.

▶️ Naast Substack, Revue, Ghost is er altijd plek voor een nieuw platform om je eigen blog en nieuwsbrief te starten: Papyrus. Het ziet er op eerste gezicht vrij solide uit. Maar het is generiek en mist een eigen smoelwerk, het mist de gelaagdheid van een stevig merk. Ik mis het netwerk van de blogs en nieuwsbrieven die er al zijn. Wat voor community is het? Het eigen Papyrus blog is nog geen enerverende plaats waar je je kunt verliezen in het platform. Ik krijg niet het gevoel dat het een knallende start heeft gemaakt de afgelopen twee weken. Misschien moeten we het wat langer de tijd geven om te groeien.

Elke week tips als deze ontvangen?

Je inbox zal nooit meer hetzelfde zijn. Met OPEN krijg je tips om je eigen nieuwsbrief en blog nog beter te maken!

Tof dat je er bij bent ⚡️

Marc Ecko’s Unlabel is een fantastisch jongensboek over het bouwen van een media- en merkimperium.

Nieuwsbrief van de week

The Sample is een newsletter discovery service. Het is de tool die ik zou willen bouwen als ik de tijd en kennis zou hebben. Maker Jacob O’Bryant doet uit de doeken hoe hij zijn database met nieuwsbrieven opbouwt en geeft inzicht in de onderliggende cijfers. Wat brengt zo’n discovery service op en wat zijn de toekomstplannen?

Publish to WordPress with Drummer

door 4 Comments

Why not crosspost to your WordPress blog with your Drummer CMS? When you publish a new thought on your Drummer blog, you can also post it on WordPress? I think I have a first version of a script in Drummer that makes this possible. It makes use of the global root object to store sensitive data of your WordPress installation, like the endpoint and an authorization password.

Here is a short video how the script works.

Caveat: I am not a programmer, the loop I wrote is pretty crude and could be done more efficient and nicer I think.

So first in Drummer, you need to open your root-file through File > Special Files

Create a data-object called env and add your endpoint and WordPress Application Password in the format user:password.

Add this script to your Scripts menu and name it whatever you like. You could comment out line 42 (xhr.send(JSON.stringify(data));) to play around with the script first and see what it does.

First, the script checks if you’re on the headline where the title of your post goes. If the cursor is on the right place, it takes all the children of this node and loops over them. If it’s not, you’ll get a warning and loop out of the script.

The loop also checks if there is an image or inlineImage present in the attributes.

Next I build the data-object I want to send to my WordPress endpoint.

I set up an XMLHttp request. Again, many roads lead to the same result. This is just an example I found online and re-used it.

When the call to WordPress is successful, I use the response from WordPress to open the new post in Draft mode in a new tab. I could also open it in the editor, whatever your choice is.

I also add an attribute to the headline with the WordPress id. This might come in handy later for updates or any other connection between Drummer and WordPress.

This is all very much work in progress. A lot of stuff is not ironed out yet. Again, I am not a programmer. I just Stack-Overflow my way around here…What needs to be done:

  • I only go one level deep to get all the text. I need some sort of recursion when I walk through the outline to get all the text.
  • In the loop to create the text, I check for image and inlineImage in two separate if’s. I feel this can be done more gentle.
  • I don’t check for other attributes like urlVideo or enclosure.
  • I’d love to add the publish date from Drummer as the date in WordPress as well. But dates in Javascript are not my cup of tea.
  • I post everything in one category. It would be nice to choose a category before publishing.
  • No tags. Yet.
  • I post everything in Draft first. It could toggle between draft and publish immediately. Use the OPML attributes for the headline to do this.
  • No real error-handling. The browser console is your friend, as is console.log.

So there you have it. This is the first version of my Drummer to WordPress script. Let me know what you think and especially what should be improved!

Yes, the original post can be found on my Drummer blog 😀

Verbreed je horizon met bash

door 6 Comments

Dat glorieuze gevoel als de computer doet wat je wilt. Als je iets hebt bedacht wat je mogelijk wilt maken, maar je favoriete app naar keuze kan dat niet. Dus je moet het zelf mogelijk maken. Dat blijft de kracht van een computer. Ondanks de stralende en moderne buitenkant blijven het apparaten die je naar je hand kunt zetten. En nee, daar hoef je geen jarenlange cursus voor te volgen. Wel een beetje doorzettingsvermogen en durf. Want ja dingen kunnen stuk gaan en ja soms crasht je computer. Maar als het dan lukt op jouw manier dan is dat toch wel echt lekker.

Zo zat Patrick deze week met een vraagstuk rondom ImageMagick. Hoe zou hij met dat zwitserse zakmes voor grafische toepassingen snel een aantal gifs kunnen maken op basis van bestaande afbeeldingen? Ik riep snel “maak een bash script” omdat ik er zelf eens mee bezig ben geweest. Dé oplossing had ik zo niet voor de hand maar ik wist dat het kan.

Ik lees dat Robin Rendle geen zin heeft om Bash te leren om een paar bestanden te manipuleren. Dat is begrijpelijk. Er zit een leercurve in. Maar aan de andere kant. Als je eenmaal een beetje weet wat mogelijk is, gaat er een wereld voor je op. Misschien niet direct maar wel over tijd.

Vanochtend las ik een bash-script (ja het is wat anders dan de zaterdagkrant om te lezen) om vanaf je commandline iets te posten op microblog. Ondanks mijn nog beperkte kennis van bash scripts kon ik de regels wel begrijpen. Of in elk geval de gedachtengang van de maker. Nu heb ik niet de noodzaak om iets op microblog te posten, maar de gedachtengang van het script vind ik wel interessant. Ik zou op die manier ook vanaf de commandline iets kunnen posten in een andere webapp met een API. Daar had ik nooit zo bij stil gestaan. Want WordPress heeft een API. Dus ik heb een API. Ik zou nog eenvoudiger snel een notitie hier op mijn blog kunnen posten via mijn telefoon en de iOS Opdrachten/Shortcuts app. Ik zou via de Alfred-app snel iets kunnen posten.

Zo zie je maar. Een beetje buiten je horizon kijken brengt je weer nieuwe ideeën.

Social notetaking naar een volgend niveau

door 16 Comments

Vrijdag ontdekte ik de mogelijkheden met Hypothesis, een open source annotatie-dienst. Vanavond heb ik een koppeling tussen die dienst en mijn blog op de manier zoals ik wil. Met de quote, mijn opmerking én een directe URL naar de annotatie in de context van de originele URL. Mogelijk gemaakt met Integromat en wat API’s knopen.

Stap 1: RSS naar API

Bij Hypothes.is kan ik een specifieke RSS maken met mijn username en een tag die ik gebruik als ik een quote hier wil posten. Omdat de feed nog niet alle informatie heeft die ik wil gebruiken, haal ik meer informatie over die annotatie binnen via de API van Hypothes.is. Dit gebeurt op basis van de ID die ik uit de RSS feed haal. Deze ID is niet direct beschikbaar, maar is een onderdeel van de URL. De originele URL is https://hypothes.is/a/aSNcdu78EeqH5U9VXMj8AA, wat de ID dan aSNcdu78EeqH5U9VXMj8AA maakt.

Stap 2: Extra informatie ophalen en posten

Vervolgens haal ik uit de data die ik van de API krijg, specifiek de tekst die ik heb geselecteerd en geannoteerd. In de RSS feed is alleen de combinatie beschikbaar van deze quote en mijn opmerking. Ik hou die liever nog apart, misschien wil ik er een keer wat anders mee doen. Vervolgens post ik een mix van de informatie in een WordPress post. Hierbij haal ik informatie uit de feed, uit de API en de losse quote uit de vorige stap

En dat is alles wat nodig is. Als ik nu een pagina via Hypothes.is opsla met een specifieke tag, wordt deze via de feed en API naar WordPress gepost. En wat ik nog het mooiste vind, de link die ik gebruik onder de quote, gaat naar het originele artikel, met de Hypothesis-annotatie zichtbaar. Je vindt hier een voorbeeld van een blogpost met de link. Op deze manier zie je direct waar in de tekst de quote is te vinden, je kunt de annotatie lezen en je kunt als je wilt weer meer doen met zowel de annotatie als het artikel. Social notetaking, een mooie term die ik van Jeroen Sangers leen.

Ik heb van dit scenario een vergelijkbaar scenario gemaakt, wat de informatie in een iets andere vorm als Markdown bestand opslaat in een specifieke Dropbox-map. Deze map is weer gekoppeld aan mijn notitie-app Obsidian, zodat de annotatie en extra informatie daar direct beschikbaar is.

Zoals David Weinberger al jaren geleden zei, Small Pieces Loosely Joined!

Waarom missen weblogs al 15 jaar deze manier van verspreiding?

door 1 Comment

Eén van de grote krachten van het sociale internet is de mogelijkheid om je eigen platform te starten. Je eigen podium, waar je kunt zeggen wat je wilt. Niet gehinderd door een redactie, uitzendtijden of een zendfrequentie. Begin je eigen weblog en je kunt aan de slag. Eenmaal aan het schrijven kun je jezelf promoten op andere blogs, satellietmedia als Twitter, Facebook, LinkedIn of Hyves en offline via flyers, posters, shirts en stickers. Zo zijn er genoeg manieren te bedenken om je eigen podium te promoten. Eigenlijk ben je een mini-uitgever. Een one-man band die alles zelf kan doen. Maar toch ontbreekt er een essentieel deel aan weblogs. Een nog grotere megafoon voor relevante content op andere sites. Blogs zouden een ingebouwde API moeten hebben. De mogelijkheid voor derden om geautomatiseerd geselecteerde artikelen en content te hergebruiken op een eigen platform. Ingebouwde API’s in blogplatformen maken het écht mogelijk voor iedereen om uitgever te worden. Je creëert een ingang in je content die gedoseerd en context-gevoelig kan worden bediend door anderen. Het enige wat jij doet is goede stukken schrijven.

Wat is een API?

Even een paar stappen terug. Wat is een API? De letters API staan voor Application Programming Interface. Een API zorgt ervoor dat je een ander stuk software als een blackbox kan gebruiken. Een API is een set aan definities waarmee softwareprogramma’s onderling kunnen communiceren. Het dient als een interface tussen verschillende softwareapplicaties waardoor de gebruikte code automatisch elkaar toegang tot informatie en/of functionaliteit geeft, zonder dat ontwikkelaars hoeven te weten hoe het andere programma exact werkt. API’s bestaan voor (web)applicaties, softwarebibiliotheken en besturingssystemen en kunnen voor allerlei doeleinden worden ingezet. Zo gebruikt een besturingssysteem een API om softwareprogramma’s in de gelegenheid te stellen om bijvoorbeeld te kunnen printen en kun je via een API van een internetapplicatie bijvoorbeeld teksten, foto’s en video over de hele wereld binnenhalen en/of versturen. Bekende voorbeelden van API’s zijn bijvoorbeeld de Twitter API waarmee je Twitter kunt gebruiken op een veelheid van andere programma’s en websites. De Google Maps API geeft de mogelijkheid om een laag op Maps te leggen waarmee je weer andere functionaliteiten kunt maken zoals een overzicht van geldautomaten in de buurt. Met de Funda API zou je een applicatie kunnen maken die op basis van locatie het aanbod laat zien. Amazon heeft een API waarmee je product- en prijsinformatie kunt ophalen en hergebruiken in andere sites en applicaties. Sinds vandaag heeft Bol.com een API waarmee je actuele productinformatie kunt opvragen in je eigen applicaties. Zoals een Zoek&Scan mobiele app om direct te zien of een product bij Bol.com goedkoper is. Pijnlijk voor winkeliers, maar het is dus mogelijk…

Waarom zouden blogs dat moeten hebben?

Welnu, een krant als The Guardian heeft een API. Met hun Open Platform kun je je eigen apps bouwen op de data van de krant. Ze hebben enorme datasets vrijgegeven voor het publiek, waarmee iedereen weer zijn eigen applicatie kan bouwen of kan aanvullen met relevante data. In hun API Explorer zie je al wat een veelheid aan data ze hebben. De Apps gallery laat zien wat je zoal kunt maken met de data. Erg interessant met grote hoeveelheden data. Data en inzichten, dat is waar kranten op draaien. Ongeacht het medium en frequentie. Die data maakt The Guardian beschikbaar voor het publiek. En voor andere kranten en uitgevers.

Je kunt je afvragen waarom andere online contentplatformen dit niet hebben. Zoals blogs. Waarom hebben blogs geen ingebouwde Explorer zoals The Guardian? Met de mogelijkheid om een specifieke output te krijgen zoals alle berichten uit 2011 over Griekenland die niet over de eurocrisis gingen en zijn geschreven door een specifieke journalist. Dat zou voor blogs mooi zijn. Een blog met een flinke dagelijkse stroom berichten zou deze content opnieuw beschikbaar kunnen stellen. Sites als iPhoneclub.nl en  Retecool.com kunnen zo volgens mij een relevante nieuwe stroom bezoekers trekken. Of in elk geval de data beschikbaar stellen voor anderen.

Maar we hebben toch RSS?

Klopt. Sinds de start van blogs (nou ja, bijna…) hebben ze een RSS-feed. Maar dat is een rudimentaire stroom met data. Eigenlijk is een RSS feed een brandslang met data terwijl je slechts een klein stroompje nodig hebt. Maar je bent gedwongen om die hele stroom te nemen omdat er nu eenmaal niets anders is. Er zijn wel tussenoplossingen als Yahoo Pipes waarmee je complexe queries op feeds en andere data kunt doen en daar weer je eigen feed van kunt maken. Maar het is een tussenoplossing. Als Yahoo besluit de stekker uit Pipes te trekken ben je alles kwijt. Waarom zou je een tussenoplossing als Pipes nodig hebben als het ook vanuit de bron zelf kan, namelijk het blogplatform.

Waarom moeten we dit willen?

Je moet niks van me. Maar zie het als een extra service aan je lezers en andere geïnteresseerden. Een dienst die je aan en uit kunt zetten in het beheer van je blog. Maar met de API kunnen anderen geautomatiseerd inpluggen op de database met jouw content en daar hun eigen relevante content uithalen en wellicht hergebruiken. Ik zie er wel betaalmodellen voor ontstaan. Tevens kun je met intellectuele en auteursrechten heel precies omgaan. Eigenlijk zoals The Guardian het doet. Maar dan in het klein, als je dat zou willen.

Kan het al?

ik ben nog weinig voorbeelden tegengekomen waarbij een weblogplatform een API-achtige omgeving aanbiedt voor derden. Op de plugin markt van WordPress heb ik de  JSON API gevonden. Een interessante plugin die het inderdaad mogelijk maakt om hele specifieke content terug te krijgen uit een WordPress blog. Zo kun je nu bijvoorbeeld alleen de blogposts van mijn blog halen met de tag “privacy”. Gooi de URL van voorgaande link even door de JSON Formatter om wat duidelijker output te krijgen.

Natuurlijk kan dat al met een RSS feed op de tag “privacy” maar een plugin als de JSON API kun je verder uitbouwen om bv op meerdere tags te zoeken, van een specifieke auteur, in een bepaalde periode. Bijvoorbeeld op iPhoneclub alle geruchten rondom de komst van de iPad in 2007, geschreven door Gonny. Kijk wederom naar het Open Platform van The Guardian. De data is er al, waarom die niet op meerdere manieren beschikbaar stellen? Met een API zou dat kunnen. En wederom, de schrijver hoeft er niets voor te doen. Je zou als weblogauteur er voor kunnen kiezen om paywalls achter de API toegang te zetten. Er is een andere WordPress plugin genaamd WP-RESTful die dergelijke mogelijkheden heeft ingebouwd. Helaas kreeg ik hem op mijn server niet goed geactiveerd en werkend. Maar het is dus wel mogelijk!

Een behoorlijk ontwikkelde plugin is Kickpress. Deze plugin biedt zeer veel mogelijkheden voor WordPress blogs, waaronder een uitgebreide API. Ik heb helaas nog niet de mogelijkheid gehad om deze te testen.

Hoe nu verder?

Ik hoop dat bovenstaande plugins verder worden ontwikkeld. Ik ben geen programmeur, maar zou er als blogger zeker gebruik van maken naast RSS. Met name projecten als Kickpress zijn hoopgevend en bieden voor bloguitgevers nieuwe manieren om mogelijk op long tail content nog extra bezoekers te krijgen. Door het aan andere platformen aan te bieden via een geautomatiseerd proces. Wellicht dat deze blogpost voor een (hernieuwde) interesse zorgt bij programmeurs om het grootste blogplatform WordPress uit te breiden met een API die voor de eindgebruiker relevant is. En mogelijk volgen andere blogplatformen snel…

Waar zijn mijn Likes op Facebook?

door Leave a Comment

Facebook is langzaam maar zeker op weg om op alle sites aanwezig te zijn via haar Facebook Connect inlogoptie of de Like button om als fan van een artikel, site of video je steun te betuigen. Met 500 miljoen accounts heb je wel enige invloed natuurlijk. Even afgezien van de diverse privacy-valkuilen op het netwerk en de macht die n commerciële aanbieder krijgt is er iets wat ik onder de aandacht wil brengen: Je eigen keuzes die je buiten Facebook, maar via Facebook bekend maakt. De Like-button op websites.

Wat is de Like button?

De Like button is een gratis applicatie van Facebook om je bezoekers de mogelijheid te geven specifieke artikelen, video’s of andere content te waarderen. Je zult waarschijnlijk al eens deze button in verschillende hoedanigheden hebben gezien.

Like button

De Like button is een mini-applicatie die elke site-beheerder op zijn site kan zetten. Hiermee maakt hij een koppeling met Facebook. Zoals Mark Zuckerberg, CEO van Facebook, zegt: “Zo kunnen site-eigenaren nog meer gebruik gaan maken van sociale informatie en gebruikers overal direct verbinding laten maken met het sociale netwerk. Op die manier maken we het web gestructureerder en meer dan een “verzameling ongeordende links”.”

Sinds vorige week is de knop verder uitgebreid met de mogelijkheid om naast de knop een reactie te geven. Tevens zijn er meer uitgebreide statistieken over de knoppen en is het voor site-eigenaren mogelijk om iedereen die op de Like knop heeft gedrukt een bericht te sturen.

Wat is het probleem?

Het is interessant om gedurende je surftochten zo nu en dan op de Like knop te drukken en zo je waardering over content te geven. Omdat je vrienden op Facebook kunnen zien wat je waardeert bouw je door middel van deze glimpsen in je surfgedrag een beeld van je op. Dat zijn interessante culturele en sociale ontwikkelingen die ik later nog eens verder wil onderzoeken. Maar wat me nu interesseert is de controle die je hebt over deze data. Voor zover ik heb kunnen vinden is alles wat ik Like alleen terug te vinden in mijn profiel onder het kopje Recent Activity. Maar dat is na een periode weer verdwenen en niet direct terug te vinden. Alleen via een zoekopdracht zou ik weer terug kunnen vinden wat ik allemaal heb geLike’d heb in het verleden. Daar ligt het probleem. Ik zou dan exact moeten weten waar ik op ga zoeken. Ik weet niet wat ik in het verleden allemaal aan Facebook heb doorgegeven via de knop. Dus een zoekopdracht is nooit volledig. Het enige wat me kan helpen, is een complete lijst van al mijn Recent Activities uit het verleden met hierin de updates van de Like knoppen op verschillende sites.

Maar die lijst is nergens te vinden. Na uitgebreid zoeken in de instellingen, profielen en op diverse sites moet ik tot de conclusie komen dat de lijst met Like-data nergens op een eenvoudige en logische wijze is te vinden.

Waarom is het een probleem?

Er zijn grotere problemen in de wereld, dat besef ik wel. Maar ik vind dit een bijzonder curieuze conclusie. Want waarom is het zo moeilijk om die lijst te vinden? Waarom kan ik als initiator van de inhoud van die lijst (ik druk tenslotte zelf op de Like knop) geen inzicht krijgen? Want de data is er nog wel. Facebook moet het namelijk nog beschikbaar hebben om de nieuwe mogelijkheid voor site-eigenaren te activeren. Zij kunnen nu iedereen die iets heeft geLike’d een bericht sturen. Afgezien van de potentiële spam-problemen betekent dit dat de koppeling tussen mijn Facebook-account en een site nog steeds beschikbaar is. Nu deze optie beschikbaar wordt voor site-eigenaren wil ik de optie om zelf te bepalen van wie ik wel en geen berichten wil ontvangen. Dat kan alleen als ik een overzicht zie van de Likes die ik heb gegeven en daar op detailniveau instellingen van kan wijzigen.

Waar zou de oplossing zijn te vinden?

Via Twitter kwamen al diverse suggesties. Zo zou de informatie in je profiel onder Info > Likes and Interests zijn te vinden. Dat is niet waar. Hier is alleen informatie te vinden die je zelf op Facebook hebt ingetypt. Er is nog een pagina met (hoe recursief) alle pagina’s op Facebook waar je fan van bent. Maar dat is niet voldoende. Het gaat om de pagina’s en sites buiten Facebook die ik via de Like knop aan mijn account heb gekoppeld. Logischerwijs zou deze in je profiel zijn te vinden.

Het schijnt mogelijk te zijn via de Facebook Query Language deze lijst beschikbaar te stellen. Helaas ontbreekt het mij aan inzicht en ervaring met deze programmeertaal om hier een applicatie van te maken.

Hoe nu verder?

Misschien is er een lezer die deze applicatie wel kan maken. Het hoeft niet direct met alle instellingen en mogelijkheden. Al is het maar een lijst met alle artikelen en sites die via de Like knop aan je Facebook account zijn gekoppeld. Om zo inzicht te krijgen in je eigen surf- en leesgedrag. De lijst is natuurlijk alleen beschikbaar als je bent ingelogd in Facebook en niet beschikbaar voor anderen.

Ik hou me aanbevolen als tester en over-de-schouder-meekijker!