Algemeen

Het kan er nog wel bij zo aan het einde van het jaar. De afgelopen week is ons hele huishouden getroffen door een nieuwe golf van corona-besmettingen. Het begon met Finn, de jongste, die vorig weekend al veel hoestte en klaagde over keelpijn. Maandag had hij een positieve test. De rest van ons was nog negatief in de zelftest.

Dinsdag was mijn lief Helena aan de beurt. Ondanks de negatieve test op maandag voelde ze zich niet lekker. Op dinsdagochtend een nieuwe test en boem, raak. Ik had inmiddels een herhaalprik gehaald, die je tegenwoordig op meerdere plekken in Utrecht kunt halen zonder afspraak.

Woensdag voelde ik me niet zo lekker, een beetje lamlendig, wat grieperig. Ik dacht dat het aan de herhaalprik ligt. Het immuunsysteem is zijn werk weer aan het doen. Maar donderdag voelde ik me nog rotter en beroerder. Inmiddels zaten Finn en Helena in isolatie op hun kamers. Tijdens het ziek zijn kon ik dus nog eens op en neer lopen voor drankjes, lunch, zakdoeken en oplaadkabels. Zowel Tess als ik testen nog altijd negatief.

Vrijdag voelde ik me niet veel beter. Toch maar weer een test. Raak. Positief. Het zat er inmiddels wel aan te komen natuurlijk. Maar nu kwam de grote puzzel, want hoe doen we dit in ons huishouden? Finn is klachtenvrij en mag bijna weer naar buiten/school, Tess is nog altijd negatief getest en Helena ligt ziek op bed. Gelukkig kon de GGD goed helpen in een telefoongesprek. We hoeven als gezin niet los op eigen kamers te blijven, Tess als enige niet-besmette moet wel wat afstand houden en we moeten goed rekening houden wie wat gebruikt.

Inmiddels hoest en proest ik me kwijt, kan ik niet echt de rust vinden om niks te doen (daarom zit ik weer te schrijven…) en proberen we met elkaar het weekend een beetje vorm te geven.

In je eentje Corona hebben is stom, maar als gezin is er ook geen klap aan! Ik ga deze keer geen corona-dagboek bijhouden! Geen zin in!