pkm

De afgelopen weken heb ik mij verder verdiept in de wondere wereld van Emacs. Via het starterspack Spacemacs. Ik heb vooral gekeken naar de mogelijkheden van orgmode. Ik ben onder de indruk en ik twijfel enorm wat ik zal doen. Doorgaan in Obsidian met Markdown of overstappen naar Emacs met Orgmode?

Het begon allemaal uit nieuwsgierigheid. Ik las vaak over de schijnbaar eindeloze mogelijkheden in Emacs. Over de kracht van Orgmode en hoe meer uitgebreid het is dan alleen de notitiewijze van Markdown. Maar ook veel logischer dan Markdown. Ik heb in de afgelopen jaren zo eens een avondje met Emacs gespeeld. Wat me vooral tegenstond waren de schijnbaar onlogische toetsencombinaties. Emacs is van origine uit een tijd dat er nog geen muizen of trackpads waren. Je deed álles met je toetsenbord. In Spacemacs heb je dan nog de combinatie van Emacs en Vim. Die laatste is een teksteditor met een minstens zo lange historie en groot aantal volgers.

Zowel Vim als Emacs zijn niet intuïtief in gebruik, maar ik wilde het wel eens proberen. Zelfs na de tegenvallende eerste pogingen, besloot ik er nog één keer voor te gaan.

C-h i org-mode

Een aantal commando’s en toetscombinaties waren nu wel blijven hangen en langzaam maar zeker ontdekte ik meer mogelijkheden. Zeker toen ik op Youtube een serie ontdekte die stap voor stap de mogelijkheden in Orgmode uit de doeken deed.

Dit gaf me ineens zoveel ideeën en richtingen die ik wilde ontdekken met Orgmode, dat ik er vol voor ging. Ik kan je aanraden bovenstaande video van 20 minuten echt eens te kijken en te zien wat mogelijk is in Spacemacs en Orgmode.

Orgmode lijkt alles in zich te hebben wat je maar wenst van een takenapplicatie (ja natuurlijk ook de GTD-wijze), journalapp, PKM systeem, projectplanner en nog meer. Ik kan zelfs bloggen vanuit Spacemacs met Orgmode!

Maar… de leercurve is hoog. Ondanks de enorme hoeveelheid tutorials, how-to’s, community en boeken (Mastering Emacs heeft hele goede sample hoofdstukken!) zat ik ‘s avonds vooral te tweaken en klooien in de configuratie van het programma. Ik vond dat prima, ik hou er wel van. Maar op een gegeven moment moet je wel iets gaan dóen. Ik merkte dat ik daar wat vastliep. Steeds als ik iets wilde doen uit mijn takenlijst of agenda, dan merkte ik bij mezelf dat ik weer zat na te denken of ik het wel goed had opgeslagen in Spacemacs. Of ik het nog eenvoudiger, sneller of leuker kon maken. Of ik moest toch weer een toetsencombinatie oprakelen.

Terug naar Obsidian dus?

Nou… daar had ik net zo goed wat issues mee. Dankzij de community van Digitale Fitheid (tip voor 2023! Wordt gratis lid van die club!) lukte het me halverwege december om een folder met achterstallige notities weg te werken. Die stok achter de deur had ik nodig om Obsidian nog meer eigen te maken. Het was teveel een vergaarbak van losse notities en random taken. Zowel privé als professioneel.

Mijn Obsidian vault staat in een iCloud directory, zodat ik hem goed kan synchroniseren met mijn iPhone. Dat werkt prima, maar een essentiële plugin werkte ineens niet meer. De plugin Tasks geeft me de mogelijkheid om eigen dwarsdoorsnedes te maken van alle taken in mijn verzameling notities en die weer te geven. Ik vind dat enorm handig, omdat ik zo notities kan maken met up to date takenlijsten. Het maakt niet uit waar die taken staan. In langere lijsten, in losse notities, in een dagnotitie. Met Tasks kan ik ze op mijn eigen manier weergeven en er mee werken.

De oplossing was redelijk simpel, haal de vault weg uit de iCloud directory en zet hem lokaal. Dat gaf me weer de mogelijkheid om vol in Obsidian te kunnen werken, met alle plugins die ik zou willen gebruiken. Mijn Obsidian notities worden elk uur via naar een online git-repository gestuurd, zodat ik altijd een mogelijkheid heb om oude notities weer terug te halen of fouten te herstellen. En die mobiele versie? Dat moet ik dan weer oplossen via de plugin in Obsidian. een typisch gevalletje yak-shaving dus.

Open en closed loops

Maar… in Obsidian heb ik geen goede scheiding tussen notities en taken. Ik werk steeds vaker in mijn notities. Ik merk dat ze een zekere richting op gaan om mijn eigen denken over onderwerpen te verdiepen en te verbeteren. Dat zit deels aan de professionele kant (team-ontwikkeling, werkcultuur, contentstrategie en copywriting) en veel in mijn privé sfeer (geschiedenis van online netwerken, arcades, decentralisatie, open source).

Ik krijg veel taken vanuit gesprekken, vanuit emails, collega’s. En vanuit dingen die in huis moeten gebeuren. Die met mijn gezin hebben te maken, of mijn gezondheid.

Er zit zeker overlap tussen de taken en de notities, maar lang niet altijd. Ik merk dat ik niet goed weet wat ik er mee aan moet. Evan Travers schreef hier al eens over: Open loops zijn goed voor creatief denken, closed loops voor productiviteit. Creatief denken en GTD lijken daarom tegenover elkaar te staan. Dat zorgt voor kortsluiting in mijn denken, werken en systematiek.

Dus hoe nu verder?

Dat weet ik nog niet zeker. Ik blijf voor nu in Obsidian werken met zowel de taken als de notities. Ik denk dat ik er een meer strikte scheiding in maak, zodat ze elkaar minder in de weg zitten. Daarnaast geef ik mezelf de vrijheid om wat te blijven spelen in Spacemacs en Orgmode. Ik vind het fascinerend dat de geschiedenis van deze software terug gaat tot de jaren ’70 en dat er nog altijd ontwikkeling in zit. Trivia: Het zit zelfs in de film Tron! Dat geeft mij wel het vertrouwen dat er veel goeds in zit en dat er oplossingen zijn voor mijn manier van werken. Ik moet ze alleen nog vinden.

Obsidian zou zo maar de nieuwe Emacs kunnen worden op langere termijn. Het is gratis te gebruiken, werkt met lokale bestanden en is enorm flexibel door het plugin systeem. Mocht het ook nog eens goed gaan werken met Orgmode bestanden, dan voorzie ik een mooie toekomst voor Obsidian. En ja, ik weet dat Logseq met zowel Markdown als Org bestanden kan omgaan. 😁

PS: Deze blogpost schrijf ik in de WordPress editor. Ik merkte tijdens de eerste redactieronde dat ik veel zinnen, woorden en delen van teksten a la Emacs wilde verbeteren (bv door SPC-v-s-” een zin snel tussen aanhalingstekens zetten). Het muscle-memory begint dus te groeien…