Digging the Digital

Vol Blogdrift!

notetaking

Hoe werkt het maken van een idee-notitie?

door 7 Comments

Als je je verdiept of verliest in de wereld van Personal Knowledge Management (PKM) dan zit je al snel in een wereld van video’s, artikelen en ebooks die vooral gaan over de theorie. De verschillende frameworks, hoe ze links tussen notities mogelijk maken etcetera. Als er al een praktisch voorbeeld langskomt in een video of een blogpost, dan zijn het vaak meta-voorbeelden. Voorbeelden die inhaken op het eigen framework, op de eigen theorie. Of heel banaal zijn, zoals een boodschappenlijst of paklijst voor de vakantie.

Daarom is deze video van Forrest Perry (Mastodon en blog) zo verfrissend. Het toont een werkelijk praktisch voorbeeld hoe hij analoge notities maakt bij een boek, deze verwerkt in een nieuw idee en dat weer in Obsidian opslaat.

Ik ben geen aanhanger van de Zettelkasten-methode dus zijn hele proces is voor mij niet de moeite om over te nemen. Maar om te zien hoe hij denkt, verbindt, schrijft en krast in zijn notities. Ik vind dat geweldig om naar te kijken en raak er door geïnspireerd.

Zie ook Notes as a Sonic Landscape of Conversations

Obsidian of Emacs?

door 9 Comments

De afgelopen weken heb ik mij verder verdiept in de wondere wereld van Emacs. Via het starterspack Spacemacs. Ik heb vooral gekeken naar de mogelijkheden van orgmode. Ik ben onder de indruk en ik twijfel enorm wat ik zal doen. Doorgaan in Obsidian met Markdown of overstappen naar Emacs met Orgmode?

Het begon allemaal uit nieuwsgierigheid. Ik las vaak over de schijnbaar eindeloze mogelijkheden in Emacs. Over de kracht van Orgmode en hoe meer uitgebreid het is dan alleen de notitiewijze van Markdown. Maar ook veel logischer dan Markdown. Ik heb in de afgelopen jaren zo eens een avondje met Emacs gespeeld. Wat me vooral tegenstond waren de schijnbaar onlogische toetsencombinaties. Emacs is van origine uit een tijd dat er nog geen muizen of trackpads waren. Je deed álles met je toetsenbord. In Spacemacs heb je dan nog de combinatie van Emacs en Vim. Die laatste is een teksteditor met een minstens zo lange historie en groot aantal volgers.

Zowel Vim als Emacs zijn niet intuïtief in gebruik, maar ik wilde het wel eens proberen. Zelfs na de tegenvallende eerste pogingen, besloot ik er nog één keer voor te gaan.

C-h i org-mode

Een aantal commando’s en toetscombinaties waren nu wel blijven hangen en langzaam maar zeker ontdekte ik meer mogelijkheden. Zeker toen ik op Youtube een serie ontdekte die stap voor stap de mogelijkheden in Orgmode uit de doeken deed.

Dit gaf me ineens zoveel ideeën en richtingen die ik wilde ontdekken met Orgmode, dat ik er vol voor ging. Ik kan je aanraden bovenstaande video van 20 minuten echt eens te kijken en te zien wat mogelijk is in Spacemacs en Orgmode.

Orgmode lijkt alles in zich te hebben wat je maar wenst van een takenapplicatie (ja natuurlijk ook de GTD-wijze), journalapp, PKM systeem, projectplanner en nog meer. Ik kan zelfs bloggen vanuit Spacemacs met Orgmode!

Maar… de leercurve is hoog. Ondanks de enorme hoeveelheid tutorials, how-to’s, community en boeken (Mastering Emacs heeft hele goede sample hoofdstukken!) zat ik ‘s avonds vooral te tweaken en klooien in de configuratie van het programma. Ik vond dat prima, ik hou er wel van. Maar op een gegeven moment moet je wel iets gaan dóen. Ik merkte dat ik daar wat vastliep. Steeds als ik iets wilde doen uit mijn takenlijst of agenda, dan merkte ik bij mezelf dat ik weer zat na te denken of ik het wel goed had opgeslagen in Spacemacs. Of ik het nog eenvoudiger, sneller of leuker kon maken. Of ik moest toch weer een toetsencombinatie oprakelen.

Terug naar Obsidian dus?

Nou… daar had ik net zo goed wat issues mee. Dankzij de community van Digitale Fitheid (tip voor 2023! Wordt gratis lid van die club!) lukte het me halverwege december om een folder met achterstallige notities weg te werken. Die stok achter de deur had ik nodig om Obsidian nog meer eigen te maken. Het was teveel een vergaarbak van losse notities en random taken. Zowel privé als professioneel.

Mijn Obsidian vault staat in een iCloud directory, zodat ik hem goed kan synchroniseren met mijn iPhone. Dat werkt prima, maar een essentiële plugin werkte ineens niet meer. De plugin Tasks geeft me de mogelijkheid om eigen dwarsdoorsnedes te maken van alle taken in mijn verzameling notities en die weer te geven. Ik vind dat enorm handig, omdat ik zo notities kan maken met up to date takenlijsten. Het maakt niet uit waar die taken staan. In langere lijsten, in losse notities, in een dagnotitie. Met Tasks kan ik ze op mijn eigen manier weergeven en er mee werken.

De oplossing was redelijk simpel, haal de vault weg uit de iCloud directory en zet hem lokaal. Dat gaf me weer de mogelijkheid om vol in Obsidian te kunnen werken, met alle plugins die ik zou willen gebruiken. Mijn Obsidian notities worden elk uur via naar een online git-repository gestuurd, zodat ik altijd een mogelijkheid heb om oude notities weer terug te halen of fouten te herstellen. En die mobiele versie? Dat moet ik dan weer oplossen via de plugin in Obsidian. een typisch gevalletje yak-shaving dus.

Open en closed loops

Maar… in Obsidian heb ik geen goede scheiding tussen notities en taken. Ik werk steeds vaker in mijn notities. Ik merk dat ze een zekere richting op gaan om mijn eigen denken over onderwerpen te verdiepen en te verbeteren. Dat zit deels aan de professionele kant (team-ontwikkeling, werkcultuur, contentstrategie en copywriting) en veel in mijn privé sfeer (geschiedenis van online netwerken, arcades, decentralisatie, open source).

Ik krijg veel taken vanuit gesprekken, vanuit emails, collega’s. En vanuit dingen die in huis moeten gebeuren. Die met mijn gezin hebben te maken, of mijn gezondheid.

Er zit zeker overlap tussen de taken en de notities, maar lang niet altijd. Ik merk dat ik niet goed weet wat ik er mee aan moet. Evan Travers schreef hier al eens over: Open loops zijn goed voor creatief denken, closed loops voor productiviteit. Creatief denken en GTD lijken daarom tegenover elkaar te staan. Dat zorgt voor kortsluiting in mijn denken, werken en systematiek.

Dus hoe nu verder?

Dat weet ik nog niet zeker. Ik blijf voor nu in Obsidian werken met zowel de taken als de notities. Ik denk dat ik er een meer strikte scheiding in maak, zodat ze elkaar minder in de weg zitten. Daarnaast geef ik mezelf de vrijheid om wat te blijven spelen in Spacemacs en Orgmode. Ik vind het fascinerend dat de geschiedenis van deze software terug gaat tot de jaren ’70 en dat er nog altijd ontwikkeling in zit. Trivia: Het zit zelfs in de film Tron! Dat geeft mij wel het vertrouwen dat er veel goeds in zit en dat er oplossingen zijn voor mijn manier van werken. Ik moet ze alleen nog vinden.

Obsidian zou zo maar de nieuwe Emacs kunnen worden op langere termijn. Het is gratis te gebruiken, werkt met lokale bestanden en is enorm flexibel door het plugin systeem. Mocht het ook nog eens goed gaan werken met Orgmode bestanden, dan voorzie ik een mooie toekomst voor Obsidian. En ja, ik weet dat Logseq met zowel Markdown als Org bestanden kan omgaan. 😁

PS: Deze blogpost schrijf ik in de WordPress editor. Ik merkte tijdens de eerste redactieronde dat ik veel zinnen, woorden en delen van teksten a la Emacs wilde verbeteren (bv door SPC-v-s-” een zin snel tussen aanhalingstekens zetten). Het muscle-memory begint dus te groeien…

Samepage, a Protocol for Thought

door 2 Comments

Ik heb al langere tijd het idee hoe meerdere mensen met hun eigen gereedschap maar samen in documenten kunnen werken. Niet iemand verplichten om in Word te werken, of Evernote, of Obsidian. Maar laat mensen hun eigen ideale Tool for Thought kiezen. Hoe kun je die notities of projecten dan met elkaar verbinden?

Samepage lijkt een stap in de goede richting! Zoals ze het zelf noemen, een Protocol for Thought. Dus geen platform waar je verplicht bent om op te werken, maar een set afspraken hoe documenten en data met elkaar verbonden zijn en samenwerken. Interop!

Samepage werkt nu alleen nog met Obsidian, Logseq en Roam. Waar op dit moment een groeiende groep pioniers zitten om dit soort nieuwe verbindingen te testen, een beetje tegen de banden te trappen en te zien wat er zoal (stuk) kan.

Mooie tijden hoor. Na de plotselinge explosie aan gebruikers op decentrale sociale netwerken, gebeurt er net zo veel moois op gebied van decentrale document-creatie en -distributie. Het internet opnieuw uitgevonden, zo lijkt het!

Notes as a Sonic Landscape of Conversations

door 4 Comments

Het veld van notities maken, Zettelkasten, persoonlijk kennismanagement interesseert me mateloos. Omdat het zo’n groot en omvangrijk vakgebied is, weet ik niet altijd goed waar te beginnen en stap ik maar gewoon ergens midden in. Al lezende kom ik interessante video’s en uitleg tegen, maar vaak mis ik dan nog de kop en de staart. Aaron Davis heeft op Read Write Collect een interessante serie video’s gebookmarkt rondom het maken van o.a. Permanent Notes. Onderstaande video heb ik met interesse bekeken en nagedacht hoe dit voor mijn situatie zou werken.

Ik werk minder academisch in mijn notities dan Steve Brophy hierboven doet. Wat ik interessant vind is hoe hij “conversaties” heeft met de onderwerpen in zijn notities. Zodat er wat hij noemt een “Sonic Landscape of Conversations” ontstaat. Ik ben minder met dergelijke losse termen bezig en hoe ze aan elkaar zijn te relateren. Toch is het proces wel interessant, omdat Steve uitlegt hoe hij interdisciplinair werkt. Omdat notities en losse gedachten aan elkaar worden gelinkt ontstaat een echt web van ideeën en krijg je door de soms onverwachte relaties nieuwe inzichten.

Aaron linkt in zijn blogpost aan meer bronnen die ik zeker eens verder wil onderzoeken voor mijn eigen Frankopedia.

Abonneren op aantekeningen

door 6 Comments

Snuffelen in andermans notitieboek. Toegang tot de notitie-app op iemands telefoon. Zo voelt het. Sinds ik me heb geabonneerd op de aantekeningen-stroom van Chris Aldrich kan ik meelezen met zijn gedachten bij artikelen. Hoe de interesse in de Kunst van het Notities Maken zich ontwikkelt. Hoe hij verschillende bronnen samenbrengt in zijn eigen notities.

Alsof je meekijkt in zijn garage. Het vijlen, timmeren, schroeven, proberen, klooien aan materialen. Tot er iets nieuws uit komt. Een nieuw artikel zoals zijn fantastische overzicht van diverse commonplace books variaties. Een nieuwe gedachte. In plaats van de kant-en-klare blogposts of de glansgepoetste gedachtensprongen op iemands site, lees je mee in het proces.

Chris gebruikt Hypothesis. Een prachtige dienst die ik soms nog gebruik maar eigenlijk net te weinig om er profijt van te hebben. Wat me nog tegenhoudt is de workflow van Hypothesis. Ik heb zelf een keer een combinatie gemaakt van Hypothesis, WordPress en uiteindelijk Obsidian, maar die werkt net niet lekker genoeg. Ik zou daar nog wat aan moeten vijlen.

Ook de flow vanuit de stream van Chris naar zijn bron is voor mij omslachtig. Dat heeft te maken met de manier waarop Hypothesis zich nestelt tussen de notitie en de bron. Als ik doorklik van een notitie van Chris om het complete artikel te lezen, dan zit daar altijd een tussenstap via Hypothesis. De uiteindelijke URL is altijd gekoppeld aan hypothesis. Chris heeft zo nu en dan een aparte notitie met de oorspronkelijke URL. Ik vermoed om dezelfde reden, om als nodig Hypothesis te omzeilen.

Abonneren op andermans notities kan overweldigend zijn, op sommige dagen zijn het véél notities. Maar dat weegt niet op tegen het voordeel dat ik nieuwe bronnen ontdek die buiten mijn eigen blikveld liggen.

Ik ben erg benieuwd naar de Gardens and Streams popup sessie die ergens de komende tijd zal plaatsvinden. Over commonplace books, notetaking op persoonlijke blogs en communicatie tussen notities over sites heen.

Reply to Chris on Differentiating online variations of the Commonplace Book

door Leave a Comment §

Differentiating online variations of the Commonplace Book: Digital Gardens, Wikis, Zettlekasten, Waste Books, Florilegia, and Second Brains by Chris AldrichChris Aldrich (boffosocko.com)

A fluorescence of note taking tools
Over the past three or so years there has been a fluorescence of digital note taking tools and platforms.
Some of these include:
Open source projects like Org Mode, Logseq, Foam, Jupyter, Trilium, Databyss, Athens, Dendron, Anagora, and Hypothes.is.
Closed sourced…

A great collection and short history of the notetaking space and commonplace book. Again, a topic worth exploring for me. But I’m afraid it ends up another rabbithole with tons of sideways and ideas. I’m most interested in the intersection of notetaking tools, blogging culture, indieweb technology and personal communication. For instance, this note is published in public. With the use of webmentions, Chris gets a notification I talk about his work. He then chooses to (automatically) publish this response to his original blogpost and perhaps build on it. But a more interesting approach can be if I make a private note in Obsidian or any outliner tool, linking to Chris’ post. Chris still gets a notification, I give (frictionless) permission for him to see the part of the outline I write in private. Maybe we can work together on the thoughts in this outliner as well. Based on temporary and blockbased permission.
Most of the technology is already there. It’s what makes the internet. Hyperlinks and notifications. But the two-way hyperlink as Doug Engelbart envisioned is a concept that can bring communities and communication even more forward.