Digging the Digital

Vol Blogdrift!

webtech

AI heeft een sterke curator nodig

door 1 Comment

Ik kan hier waarschijnlijk nog dagen schrijven over de voor- en nadelen van ChatGPT en AI in het algemeen. Dat doe ik op dit moment nog liever niet. Ik heb jou, mijn lezer, hoog in het vaandel en ik denk dat je die voor- en nadelen zelf wel kunt bedenken. Of je hebt ze al op je eigen blog geschreven. Of op je sociale netwerk naar keuze.

Maar het is een onderwerp wat me wel echt enorm bezighoudt. Een artikel zoals The Flood of ChatGPT Crap About to Clog Up Publishing intrigeert me. Een literair science fiction magazine is gedwongen om de inbox voor nieuwe publicaties te sluiten. De hoeveelheid binnenkomende troep en pulp, gegenereerd door ChatGPT en andere AI systemen, is teveel voor ze. Dus gooien ze de voordeur dicht.

AI Spamfilters

Het impliceert dat, in dit geval, het systeem van nieuwe publicaties ontvangen niet zal veranderen. Dat wij als mensen niet zullen mee ontwikkelen met de komst van AI. Toen email populair werd en wijdverspreid raakte, zagen we al snel de komst van spambots. De industrie reageerde er op door spamfilters sneller, slimmer en decentraal te maken. Iedereen kan gebruik maken geaccepteerde spamfilters die tegenwoordig 99% van de spam tegenhouden.

Ik verwacht dat we de komende jaren enerzijds een race krijgen om echt van nep te onderscheiden. Curators krijgen het weer druk. Veel is te automatiseren in die wapenwedloop, maar curatoren zullen een belangrijke rol houden. Al is het maar om de variabelen in het systeem scherp en innovatief te houden. Anderzijds vinden we nieuwe manieren om met de output van AI om te gaan. We weten het op waarde te schatten. In bovenstaande artikel is het een scifi-magazine dat de voorkeur geeft aan mens-geschreven verhalen. Maar stel dat er een markt is voor de pulp die AI kan uitstoten in een recordtijd? Jij en ik zullen het misschien niet lezen, dat wil niet zeggen dat er geen markt is.

Samenwerken

Nu GPT-4 op de markt komt zal de berichtgeving weer doemdenken over copyright, over het gebrek aan inspiratie en originaliteit van de modellen. De hele cyclus begint weer opnieuw, terwijl de innovatie doordendert.

Tijdens de livedemo van GPT-4 vanavond zei Greg Brockman van OpenAI iets interessants: “The system is not perfect, but neither are you. Together, it is this amplifying tool that let’s you reach new heights”

Happy prompting!

PS: De titel van deze post heb ik van OpenAI gekregen toen ik de tekst in hun editor zette en er zo’n 6 iteraties mee deed. Zoekend naar lengte, alliteratie, positiviteit. Zo zie je maar, je staat zelf nog aan het roer.

16 jaar op Twitter – ophef zorgt voor omzet

door 38 Comments

16 jaar op Twitter. En net als in voorgaande jaren, schrijf ik er altijd wel iets over. Maar dit jaar is het echt wel anders. Want 16 jaar een Twitter account wil niet meer zeggen dat ik er veel ben te vinden. Sinds half december post ik niets meer op het netwerk. Ik ben dagelijks op Mastodon te vinden. Ik vind het daar prettiger.

Lezen versus participeren

Gisteren verscheen de nieuwe podcast van Digitale Fitheid. Ik was er te gast, om samen met Lykle de Vries en Martijn Aslander een hoop interessante onderwerpen te bespreken. De opname was op de sterfdag van Aaron Schwartz, waar ik elk jaar over schrijf. We hebben het gehad over de geschiedenis van bloggen, over de meestgebruikte apps op mijn telefoon en over mijn informatie-liquiditeit; hoe eenvoudig kan ik opgeslagen informatie terugvinden in mijn systeem en delen met anderen?

Een flink deel van ons gesprek ging over de minder eenvoudige relatie die ik heb gekregen met social media. Ik ben altijd een voorstander geweest van nieuwe online publicatietechnologie. Blogs, nieuwsbrieven, social media en nu AI. Twitter in het bijzonder heeft mijn hart gestolen. De kleine vogel op de rug van een failwhale groeide uit tot een relevante plaats voor media, (pop-)cultuur, politiek en simpelweg menselijke verbindingen. En dat is er nog steeds. Twitter is nog altijd een plek waar ik elke dag een paar minuten lees wat een kleine groep mensen daar post. Ik wil er alleen zelf niet meer aan mee doen.

Ophef en omzet

In de podcast heb ik een korte discussie met Martijn. Zijn punt over de ophef rondom Twitter: als je wilt, hoef je niets van de narigheid van Twitter mee te krijgen. Maak goede lijsten, zet je filters op scherp, blok mensen en mute conversaties. Het zijn handelingen die te maken hebben met digitale fitheid. Weet je hoe je dat moet doen? Weet je hoe lijsten werken of wat het verschil is tussen rapporteren en blokkeren? Mijn verweer is dat die handelingen uiteindelijk een doekje voor het bloeden zijn. De wond heelt er niet van. Het probleem zit hem niet in de filterbubbel waar we in zitten, of de filter failure. Het probleem is dat de mensen die aan de knoppen zitten een ander belang hebben dan jij en ik.

Twitter, Meta, Snapchat, LinkedIn, ze zijn er niet voor jou en mij. Ze zijn er voor aandeelhouders. Voor winstmaximalisatie. Die maximalisatie bereik je door bijvoorbeeld adverteerders op je platform tevreden te houden. Dat kun je weer doen door ze een publiek te geven dat lang en veel op je platform is. En wat blijkt? Mensen zijn over het algemeen meer actief op een platform als er tegengestelde meningen zijn. Ophef zorgt voor omzet.

Ik wals met zevenmijlslaarzen door de theorie, maar dit is wel waar het op neer komt. Hoe meer polarisatie, hoe beter het is voor de kwartaalcijfers. Wat het op lange termijn doet, dat is minder relevant. Wat het betekent voor gemarginaliseerde groepen die worden opgejaagd en belaagd, zowel online als offline. Wat het betekent voor de organisatie van extreme groeperingen, aan alle kanten van het spectrum, dat is minder relevant. Sterker nog, extreme stemmen worden weer toegelaten op Twitter. Met alle mogelijke gevolgen voor de toekomst.

Buurtkroeg

Als mijn buurtkroeg, waar ik al jaren kom en vrienden heb gemaakt, ineens verandert naar een minder plezierige plek. Als er meer volk komt die meningen roepen die me niet bevallen. Maar ik blijf toch naar die buurtkroeg gaan. “Ik ga wel aan een ander tafeltje zitten” of “ik doe net of dat vervelende publiek er niet is.” Maar de meningen blijven rondgaan. Sterker nog, de kroegbaas geeft ze een microfoon, neemt de uitspraken op en blijft ze afspelen, zelfs als het nare volk weg is. Ik kan niet anders dan het wel horen. Dan zou ik toch wel gek zijn als ik daar blijf? Als ik daar mijn geld uitgeef (of data geef)?

Dus na 16 jaar is Twitter niet meer wat het was. Onder leiding van Elon Musk is er veel veranderd. Het is minder open, ontslag wordt publiek uitgevochten, extreme stemmen krijgen een meer prominente plek. Ik hoef er niet meer te zijn. Niet voor het nieuws, dat krijg ik wel via RSS, Mastodon, nieuwsbrieven. Niet voor de gesprekken, die kan ik hier en op Mastodon houden.

17 Jaar Twitter? Ik zal mijn account vast nog wel in bezit hebben. Het zou zo maar kunnen dat in de komende maanden ik wel weer actiever word op Twitter. We zullen het zien.

door Leave a Comment

Newsletter spam… out of nowhere! door an author (Rubenerd)

Going from one email a month to two a day? That’s a paddlin’.

Ruben schrijft over een bekend fenomeen. Nieuwsbrieven die vrij plots in frequentie toenemen. Niet omdat de lezer er om vraagt, maar vanwege interne metrics. Die vaak marketing gerelateerd zijn. Ik herken het sentiment van beide kanten. Je wil een optimale ervaring voor je publiek, maar daarbij niet je eigen organisatie doelstellingen uit het oog verliezen. Dat kan botsen.
Het kan vooral bij individuele lezers botsen, zoals Ruben. Tegelijk kan het een positief effect hebben bij andere lezers. Dat is misschien moeilijk voor te stellen als je zelf een negatieve ervaring hebt. Maar ik heb vreemdere campagne-rapportages gezien. Met cijfers en geaggregeerd gedrag waar ik met mijn hoofd niet bij kan. Toch gebeurt het. Mensen klikken vaker door op banners of branded content op hun tijdlijn. Ze openen een aantrekkelijke call to action die ze al 2 keer is gemaild toch bij de derde mail.
Verlies je publiek bij individuele marketingacties? Vast. Maar je kunt er net zo goed nieuw publiek mee winnen. En onder de streep is dat wat telt. Omdat dat het bestaansrecht van een organisatie betekent.

Ik maakte de 150e video ooit op Youtube

door 9 Comments

Ik wist dat mijn oude Super Gokart minispeedway racing-a-gogo video op Youtube een van de oudere video’s was. Ik plaatste hem op 15 juni 2005. Ik kwam via via in een rabbithole van oude Youtube video’s en nu blijkt dat deze video de 150e video ooit op Youtube was. Cool. Aangezien er nu meer dan 800 miljoen video’s op het platform staan, kun je deze video (samen met alle andere eerste 1000 video’s) wel historisch noemen toch? Wat zou Finn hier van vinden, die Youtube zo’n beetje uitkijkt elke dag?

Wat ik interessant vind, is dat vóór mij twee video’s van Polskaya staan. Hij was een van de oldskool bloggers uit de Belgische blogosfeer. Pol woonde in Antwerpen en ik ben een paar keer pintjes gaan drinken bij hem. Ik denk ook dat ik via hem op Youtube terecht ben gekomen. Het origineel heeft ooit op DailyMotion gestaan als ik mijn eigen blogpost uit die tijd moet geloven. Daarna dus in de betaversie van Youtube geplaatst. Omdat we met bureau Rhinofly destijds een ideetje hadden met video online en we keken of er al andere videoplatformen waren…

De Super Gokart minispeedway racing-a-gogo video kwam best eenvoudig tot stand. Tijdens een rustig bieravondje begin 2002 bij medeblogger Janneman kwam ineens een oude racebaan tevoorschijn. Om een of andere reden had ik een videocamera bij me (mobiele telefoons met video bestonden nog niet) en nam ik alles op. Daarna hebben Da Huge en ik er deze edit van gemaakt. En nee, wij hadden toen echt niet de beste video-skills. We klooiden maar wat aan. De gemiddelde TikTok video en Instagram Reel ziet er beter uit!

De comments bij de video zijn leuk om te lezen. Schijnbaar is de video nog altijd te vinden op allerlei trefwoorden en zijn er nog altijd kijkers. Mensen vragen zich af hoe deze video zo weinig views heeft en zo weinig reacties. Ach ja, de video is ooit geplaatst en daarna heb ik er niet meer echt naar omgekeken.

Voor de liefhebbers, hier is’tie nog een keer! Pompen met die speakers!

Instagram’s co-founders are back with Artifact, a kind of TikTok for text

door Leave a Comment

Instagram’s co-founders launch Artifact, a kind of TikTok for text door Casey Newton (The Verge)

Kevin Systrom and Mike Krieger, the co-founders of Instagram, announced Artifact, a news app that uses machine learning and algorithmic recommendations to serve a feed of stories to readers.

Instagram’s oprichter neemt een afslag om een sociaal netwerk rondom tekst te ontwikkelen. Aangezien Instagram de genesis was van visuele sociale netwerken, ben ik benieuwd wat dit gaat doen. Ik heb me ingeschreven voor de beta. De inzet van machine learning en algoritmes… het kan eng klinken, maar algoritmes hoeven niet per se iets slechts te zijn.