Digging the Digital

Vol Blogdrift!

instagram

Instagram’s co-founders are back with Artifact, a kind of TikTok for text

door Leave a Comment

Instagram’s co-founders launch Artifact, a kind of TikTok for text door Casey Newton (The Verge)

Kevin Systrom and Mike Krieger, the co-founders of Instagram, announced Artifact, a news app that uses machine learning and algorithmic recommendations to serve a feed of stories to readers.

Instagram’s oprichter neemt een afslag om een sociaal netwerk rondom tekst te ontwikkelen. Aangezien Instagram de genesis was van visuele sociale netwerken, ben ik benieuwd wat dit gaat doen. Ik heb me ingeschreven voor de beta. De inzet van machine learning en algoritmes… het kan eng klinken, maar algoritmes hoeven niet per se iets slechts te zijn.

door 1 Comment

Zie hier een foto van onze eettafel voor een groot deel van de ochtend. Het is lekker om zo in een weekend bezig te zijn. Ik heb het hier al een paar keer genoemd, maar sinds een week of 2 werk ik aan een klein knutselwerk. Een DIY Miniature bookstore van Robotime. Het is een druk diorama, met heel veel kleine onderdelen. Ik zit nu in het  deel van het bouwen, waar ik vooral repetitief dezelfde boekjes maak. In de hele diorama zitten zo’n 60 kleine boekjes, fotolijstjes en tientallen doosjes en koffers. En die moeten allemaal met de hand worden gevouwen en gelijmd. Dat is aan de ene kant een sleur, lopende band werk. Maar op een gegeven moment kwam ik in een flow en zit ik gewoon op een zaterdagochtend lekker wat te knutselen aan de eettafel.

Het is een ontdekking voor me, dat miniatuurbouwen. Ik noemde in mijn vorige post al dat ik vooral zelf diorama’s wil maken die een urban scenery weergeven. Op Instagram kom ik steeds meer makers tegen die ook in die richting gaat en er zijn in elk geval al twee Nederlandse makers die ik in de gaten wil houden. Sam Vonk maakt fantastische gevels uit Amsterdam en Rotterdam. Shoarmatenten, kroegen en metrolijnen. Zijn werk staat nu ook op een expositie in Amsterdam. Dave van Doorn heeft een aantal prachtige miniaturen gemaakt waaronder een electriciteitshuisje met graffiti er op. Dat klinkt eenvoudig maar check die foto’s eens op zijn site en Instagram en zoom in op de details. Van Dave kreeg ik via Instagram al wat tips over materiaalgebruik bij dit soort scenes. Ik kan niet wachten om er mee aan de slag te gaan. Nog meer troep op de eettafel. En eerlijk gezegd vind ik het weer spannend om na 30 jaar weer eens een Posca stift in mijn handen te hebben. Maar nu voor wat tags en throw-ups in het klein…

Maak je eigen moederschip

door 15 Comments

Natuurlijk is het niet tof voor al die Facebook medewerkers die zich nu het schompes werken om weer alles aan de praat te krijgen. Maar wist je dat er mogelijkheden zijn om buiten die grote tech-bedrijven om in contact te blijven met je vrienden en familie? Met een eigen domeinnaam, wat schijfruimte op het web en een handig blogsysteem kom je al een heel eind. Minder afhankelijk van grote techbedrijven die té gecentraliseerd zijn. Minder ellende met algoritmes. Geen toestanden met adverteerders die je blijven achtervolgen omdat je per ongeluk iets te lang naar die nieuwe schoenen keek op Instagram.

Maak je eigen moederschip. Krijg meer controle over je eigen identiteit op het web. Matthias Ott schreef het een paar jaar geleden al in zijn fantastische artikel Into the Personal Website-Verse. Zelf heb ik er ook geregeld over geschreven. Eigenlijk zou ik weer een update moeten schrijven. Maar voor nu, klik eens rond in onderstaande artikelen om meer te leren over het indieweb, het decentrale web en hoe je er zelf onderdeel van kunt zijn. Als je wilt en een beetje moeite voor doet. Ik geef meteen toe, het is geen klik-en-relax-avontuur, je zult echt je best moeten doen. Maar het is toch prettig om gewoon je eigen stukje internet te hebben waar je kunt schrijven wat je wilt?

Meer ontspanning op je telefoon met verbeterde Apple Schermtijd

door 1 Comment

Nu de vakantie echt is afgelopen en ik weer aan het werk ben, valt me op hoe snel mijn online mobiel gedrag terugvalt naar de oude situatie.

Ik heb Twitter en Instagram niet gemist tijdens de vakantie. Nu ik twee weken aan het werk ben, staan de apps weer op mijn telefoon en open ik ze (te) snel . De apps zijn niet direct gerelateerd aan mijn werk. Ik hoef me niet bezig te houden met de social posts van onze opdrachtgevers. Het komt door iets anders.

Tijdens de vakantie was er vooral rust. We deden heel weinig, legden ons geen verplichtingen op om naar bepaalde steden te gaan of toeristische uitstapjes te maken. Er was weinig waarvoor ik mijn hersens moest inspannen. Er was vooral ontspanning gedurende de dag, dat is sowieso een goed beginpunt voor een geslaagde vakantie. De (intellectuele?) inspanning zocht ik door boeken te lezen en mijn favoriete bloggers en schrijvers te volgen via Inoreader op mijn telefoon.

Snackfeeds

Nu ben ik weer aan het werk. Na een dag vol denkwerk, overleg, het houden van interviews en over het algemeen behoorlijk inspannend intellectueel werk, heb ik ’s avonds veel meer de behoefte aan ontspanning. Mijn hersenen houden zichzelf voor dat die ontspanning niet zit in boeken, want dat zijn lange zinnen, je moet er over nadenken. Het zit ook niet in de blogposts van mijn netwerk. Wie weet wat ik tegenkom aan interessante artikelen die lang zijn om te lezen. En zitten er weer veel doorklinkt naar andere sites. Misschien zit er iets van waarde in en dan moet ik daar weer iets mee. Ja serieus, ik denk echt dat mijn hersenen zo werken.
Diezelfde hersenen willen nu de snackable, calorierijke maar voedingswaarde-arme feeds van Instagram en Twitter. En ik geef het grif toe, het is lekker om doelloos 30 minuten door Instagram Stories te swipen. Maar ik merk dat ik er al weer te onrustig van word. Om weer continu terug te gaan en verder te scrollen. Ondanks een streng regime van geblokte accounts, geweigerde termen, minder mensen te volgen, is het op Twitter toch al weer snel een kakofonie van ophef, meningen en virus-wetenschappers die binnen een paar dagen zijn omgeschoold tot experts op het gebied van diplomatie en buitenlandse politieke ontwikkelingen. Het zijn lege omhulsels die langs mijn ogen glijden. Als ze eenmaal buiten beeld zijn ben ik het al weer zo goed als vergeten. Maar het bevredigt even de behoefte dat ik weet wat er speelt.

Terwijl ik de laatste zin typ besef ik hoe absurd dit eigenlijk is.

Schermtijd

Ik heb de iOS Schermtijd beveiliging aangezet op mijn telefoon en laptop. Ik geef mezelf maximaal 15 minuten per dag op Twitter en Instagram. Maar ’s avonds op de bank zet ik met het grootste gemak die schermtijd weer uit om toch wat langer door te scrollen. Met alle gevolgen van dien. Ik lees veel minder en de teller van ongelezen artikelen in mijn RSS-lezer loopt op.

De Schermtijd optie is een goede beveiliging van Apple met kinderen, maar bij volwassenen is er nog een mentaal aspect te overwinnen. Mijn lizard-brain is te simpel en wil gewoon doorgaan, zie boven. Het gevoel van in controle zijn. Het gevoel dat je toch weer bij bent zonder de last dat je er teveel over hoeft na te denken. Dat overwint het elke keer van het te zachte stemmetje dat ik die Schermtijd niet moet uitzetten maar er mee moet dealen dat de tijd er op zit. Het vlees is te zwak, ik geef het toe. Ik kan mezelf er niet toe zetten om de Schermtijd de baas te laten zijn aan het einde van een lange werk- en denkdag. Ik heb mijn hersenen nog niet zover dat ze inzien dat een boek lezen net zo ontspannend kan zijn.

Focus

In de komende iOS 15 zit de mogelijkheid om Focus in te stellen. Dat is vooral gericht op notificaties, om deze op specifieke tijden te bezorgen, als het relevant voor je is. Volgens techjournalisten zit er geen verandering in de functionaliteit van Schermtijd. Ik zou graag zien dat het echt moeilijk wordt om Schermtijd uit te schakelen. Nu kan dat met één druk op de knop en hooguit nog een pincode. Maak het echt onmogelijk om de apps te openen.

Natuurlijk kan ik de apps weer verwijderen van mijn telefoon. Maar dat is weer het andere uiterste. Ik wil het gebruik beperken, maar dat wil niet zeggen dat ik er volledig afscheid van wil nemen. Het is een combinatie van eigen gedrag, wat laat ik toe in mijn tijd om te ontspannen, en de architectuur en algoritmes van de apps. Aan het laatste kan ik niets veranderen, het eerste wel.
Nog meer bewust zijn wat ik doe als ik mijn telefoon pak om te ontspannen. Nog meer bewust zijn waarom ik Schermtijd uit zet en of er geen alternatief is. Misschien zou dat wel een oplossing zijn. Op het scherm voor Schermtijd zijn alternatieve apps te vinden om te ontspannen. Die je zelf kunt instellen. Een lokaal spelletje, je RSS lezer of een ebook-app. Waarmee het nog eenvoudiger wordt om te switchen. Waar mijn vermoeide ik-wil-ontspannen-brein niet extra hoeft na te denken maar met één klik een betere keuze maakt.

Ik heb een eenvoudige mockup gemaakt hoe zo’n scherm er uit kan zien. Wat denk je, zou dat helpen?

Waarom een online identiteitsbewijs niet werkt

door 12 Comments

“Ik denk dat Gordon gelijk heeft, ik weet niet hoe dat juridisch kan. Alle anoniempjes, de zogenaamd heldhaftige toetsenridders, die daar maar in hun zolderkamertje verschrikkelijke teksten uitgooien, niet meer anoniem. En de techbedrijven die hebben ook echt een verantwoordelijkheid. Die hebben te lang gezegd “We weten het niet”. En daar is ook echt een rol en goed genoeg kan Brussel dit ook veel beter regelen. Maar de stap is eigen gedrag en benoemen wat er gebeurt in je omgeving. Iedereen kent iemand, bespreek het. Dat is niet politiek-correct zijn, dat is een fatsoenlijke samenleving willen zijn. “

Aldus D66 lijsttrekker Sigrid Kaag bij Goedemorgen Nederland op 12 maart. Het fragment is terug te kijken vanaf 4 minuten in de uitzending.

Het is een lastig dilemma. Je wilt aan de ene kant dat mensen zich vrij kunnen bewegen op het internet maar tegelijk wil je de haatzaaierij, polarisatie en online pesten terugdringen. Doe je dat door aanpassingen in moderatie, betere wetgeving die zowel in het vleesleven als het digitale leven geldig is of doe je dat door meer restricties op internet?

In reacties online (hoe ironisch) wordt al snel gesproken dat Kaag een online identiteitsbewijs wil als je iets wil doen op het web. Ik lees dat niet in de bovenstaande uitspraak, anders dan dat ze het initiatief van Gordon steunt. Hij heeft een petitie overhandigd aan Sander Dekker. Hij wil dat je een geldig identiteitsbewijs moet overleggen voordat je een socialmedia-account kunt aanmaken.

Zonder bewijs geen internettoegang

Maar waar leg je de grenzen over zo’n account? Als ik een account wil starten op een sociaal netwerk, dan moet ik een identiteitsbewijs tonen. Wie bepaalt wat een sociaal netwerk is? Wat als ik een blog wil maken met reactiemogelijkheden? Of een nieuwsbrief starten? Iets op een chatkanaal zoals Discord wil plaatsen? IRC? Youtube video’s opnemen? Vimeo? Een Slack kanaal wil starten? Lid wil worden van een Slack kanaal? Een semi-publiek forum? Een betaald en afgesloten forum? Een Telegram groep? Signal? SMS? Wat als ik op mijn lokale computer notities plaats die automatisch worden gepubliceerd op een website? Wat als ik een eigen server heb in mijn eigen huis en ik host vanaf daar een wiki met open source software? Kan ik op Github een account aanmaken met bijbehorende site? En hoe werkt dit op mobiele apps? Kan ik in 2031 zonder identiteitsbewijs nog wel het internet op? Krijg ik dan nog wel een modem met toegang? Moeten mijn kinderen straks een bewijs van goed gedrag overleggen om een internetabonnement af te kunnen sluiten?

Dit is geen apocalypisch scenario waar een alziende overheid elke online beweging in de gaten houdt en er op acteert. Ik schets de glijdende schaal van dit soort plannen. Technologie en wetgeving liggen al decennia met elkaar in de knoop. Stel dat Europa het voor elkaar krijgt dat een identiteitsbewijs verplicht is voor tot een sociale netwerken. Hoe bepaal je dan wát een sociaal netwerk is voor toekomstige bedrijven? En wie controleert de identiteitsbewijzen? Moet dat met een kopie paspoort of is hier een scenario denkbaar voor blockchain toepassingen? Een app als IRMA geeft aan een sociaal netwerk simpelweg door dat jij een natuurlijk persoon bent. Verder niet wie je bent, wat je BSN is of wie je vrienden zijn. Maar dan schiet je mogelijk het doel voorbij. Want dat moet volgens Gordon zijn: Als jij mensen lastig valt op het web, dan weten we je te vinden en krijg je een gepaste straf.

De kracht van anoniem online

Hoe dan om te gaan met mensen die zich juist anoniem willen bewegen op het web. Omdat ze zich dan vrij voelen, juist vanwege hun geaardheid. Hoe gaan we dan om met klokkenluiders? Hadden we dan iets als de Panama Papers gehad?

Ik ben het met Gordon eens. Nooit gedacht dat ik zo’n zin op mijn blog zou zetten, maar goed. Ik ben het met hem eens. Er moet iets gebeuren tegen het ongebreidelde populisme, pesten en haatzaaien op het web. Ik geloof niet in een online identiteitsbewijs. Het web heeft geen landsgrenzen, kent geen fysieke mogelijkheden om een identiteitsbewijs af te dwingen (grensposten) en omdat het internet de grootste archiefkast en kopieermachine ter wereld is, zijn de nadelen van een online identiteitsbewijs te groot. Plus, wie weet wat een toekomstige overheid er onder haatzaaien gaat verstaan. Waar liggen die grenzen?

Reset het verdienmodel

Naar mijn mening zit de oorzaak van de problemen bij de netwerken zelf. Expliciet bij het verdienmodel van de netwerken. Een verdienmodel dat is gebaseerd op het versterken van woede. Het verdienmodel dat draait op advertenties. Om dat mogelijk te maken zijn er twee machines nodig:

  1. Zoveel mogelijk data van advertentiekijkers om voor de adverteerder betrouwbare cijfers te leveren tegen een acceptabele prijs voor die data
  2. Hou de advertentiekijker zo lang mogelijk op je platform om je platform relevant te houden voor de adverteerder. En om meer data van de advertentiekijker te krijgen.

Techbedrijven hebben een direct belang om jou zo lang mogelijk op hun platform te houden: Meer data, meer interactie tussen gebruikers (wie liket wat, wie praat met wie en wie retweet wat) om zo het netwerk van potentiële doelgroepen in kaart te brengen. En dat voor een zacht prijsje bij een adverteerder aan te bieden. Of een politieke partij. Of een andere overheidsdienst.

Nog niet zo lang geleden schreef ik in mijn nieuwsbrief: “[…]het afsluiten van Trump’s account als dat van Sci-Hub zijn wat mij betreft geen stap in de goede richting. Het lost het onderliggende probleem niet op, het verdienmodel van de netwerken. Die zijn gericht op algoritmische amplificatie voor het eigen gewin. Als dat blijft bestaan, zal er altijd een prikkel zijn om de gebruikers langer op de site te houden en inmiddels blijkt dat ophef en polarisatie daar voor kan zorgen.”

Ik schrijf wekelijks over deze onderwerpen. Wil je op de hoogte blijven, dan kun je je gratis abonneren op mijn nieuwsbrief OPEN.

[mailerlite_form form_id=5]

Mensen blijven mensen. Zelfs met een online identiteitsbewijs zullen we manieren vinden om elkaar dwars te zitten, te pesten en onwelriekende gedachten te verspreiden. Het internet verandert niets aan dat primaire gedrag. We kunnen wel zorgen voor een verandering in de prikkel van internetbedrijven om geld te verdienen. Het afsluiten van bepaalde prikkels zoals ongebreidelde groei door VC geld, gebaseerd op dataverzameling en -verhuur. Opsplitsen van techbedrijven verandert niets aan die prikkel. Wetgeving en regulering wel. Daar heeft Sigrid Kaag een goed punt. Brussel kan daar meer in betekenen dan Den Haag. Zoals sociale netwerken geen silo meer moeten zijn, dragen wij niets bij door van Nederland een silo te maken en af te sluiten van Europese en wereldpolitiek.

OPEN S0208 – Facebook breekt het web

door 11 Comments

Het is een fantastische tijd om online auteur te zijn. De mogelijkheden om op je eigen domein, onder je eigen voorwaarden en op jouw manier iets te maken, publiceren en distribueren nemen steeds toe. Het is niet altijd even gemakkelijk als pak-em-beet een Facebook post of een Instagram Story. Maar de controle die je over het bericht houdt, de vindbaarheid én de duurzaamheid zijn zo veel beter. Het bereik is niet direct enorm, maar als je goed je best doet kan de engagement, de interactie met je publiek, veel sterker worden. Dus waar is het je om te doen? Een zo groot mogelijk bereik, of een diepere relatie met een publiek wat jou graag ziet spreken, schrijven of praten?

Dit is de eerste nieuwsbrief die ik schrijf met de WordPress plugin Newsletter Glue en ik ben érg enthousiast. De plugin maakt het mogelijk om een nieuwsbrief te maken die ik direct als blogpost publiceer, zodat ik het beste van beide werelden heb. Vindbaar via het web en ik beland in jouw inbox, mijn dierbare lezer.

Zoals elke editie van mijn nieuwsbrief blijft ik werken met de garagedeur open. Zo wordt de header nog vernieuwd en wil ik de onderdeleneen likje verf geven. Ik doe het allemaal terwijl ik schrijf en publiceer. Jullie mogen meekijken en commentaar geven! Dat kan zoals altijd door op deze mail te antwoorden, maar vanaf nu kun je op mijn site onder elke nieuwsbrief een reactie of een webmention achterlaten. Zoals bij deze editie!

Blog on!

Lees in elk geval dit artikel 👇

Deze editie wil ik het over meer hebben dan één artikel. Het is een opeenstapeling van wat ik deze week voorbij zag komen, nieuwsberichten die met elkaar te maken hebben. Waarmee ik een punt wil maken.

Ik ben blij dat ik niet afhankelijk ben van Facebook voor (zakelijk) bereik, om met jou, mijn lezer, te communiceren. Het netwerk sluit zich meer en meer af van de rest van het internet en dat baart me toch grote zorgen. Ik heb de luxe positie dat ik allerlei andere kanalen makkelijk tot mijn beschikking heb, zoals een blog en nieuwsbrief. Maar er zijn hele volksstammen die niet beter weten dan dat Facebook “het internet” is. Met alle uitwassen die er bij horen. Dat is waar het nu mis gaat.

Het begon deze week toen ik The Social Dilemma zag op Netflix. Een nieuwe documentaire over onze levens op sociale netwerken. Het is niet de allerbeste verhaalstructuur en veel van de feiten zijn al lang bekend als je in de online industrie werkt en het nieuws wat bijhoudt. Het is geen verrassing dat Silicon Valley leeft op algoritmische data-extractie van ons, de onschuldige bezoeker. Het wordt steeds duidelijker dat de inkomsten op de sociale platforms komen door haatzaaien, polarisatie en het vergroten van (politieke) tegenstellingen. Maar zoals Casey Newton in zijn uitstekende nieuwsbrief The Interface betoogt, het zijn niet alléén de sociale netwerken die debet zijn aan de huidige maatschappelijke problemen. Sterker nog, het zijn juist fora als 4Chan, 8Chan en Gab die zorgen voor radicalisering van Westerse terroristen. Sites die op het open web zijn te vinden en nog meer moeite hebben met moderatie. Een lastige situatie, waar The Social Dilemma te makkelijk overheen stapt. Oplossingen ontbreken vooralsnog bij de makers, die zullen we zelf moeten bedenken.

Vervolgens publiceert Buzzfeed een explosieve memo van ex-Facebook medewerker Sophie Zang. De data-wetenschapper schrijft in de memo over de cultuur binnen Facebook als het gaat om moderatie, om de “fake engagement” van bots en klik-farms tegen te gaan. Ze maakte persoonlijk beslissingen om beïnvloedingscampagnes van regeringen op bevolkingsgroepen te stoppen. Met soms dramatische gevolgen. In een voorbeeld beschrijft ze hoe ze bot-activiteiten vond in Bolivia en Ecuador, maar door de druk van ander werk er geen prioriteit aan gaf. Maanden later is in beide landen grote politieke onrust en vallen er doden en gewonden, onder andere aangewakkerd door berichtgevingen op sociale media. Zang zegt er over: “Ik heb bloed aan mijn handen.”

Dat is niet niks. Je kunt tegenwerpen dat Zang een junior medewerker is, ze haar weg niet goed kende in de organisatie en er mogelijk wel betere maatregelen zijn te nemen. Maar het is allemaal tekenend wat er gaande is bij de grootste sociale platformen op onze aarde. Het is niet goed en het wordt voorlopig niet beter. Niet zolang het verdienmodel bestaat uit de aandacht vangen en vasthouden van een zo groot mogelijke groep mensen en ze advertenties en politieke berichtgeving voorschotelen. Dat is waar Facebook en anderen geld mee verdienen. Zolang dat niet verandert zal geen regulatie, wetgeving of datatax opwegen tegen de inkomsten die ze er binnenharken met het beschikbaar stellen van onze data. Dat marketeers krokodillentranen laten en influencers een volle 24 uur hun account bevriezen zijn lachertjes. Het zijn speldeprikjes voor de enorme macht die Facebook, Twitter, Amazon en Google hebben.

Oh en ondertussen besluit Facebook om zich nog verder terug te trekken van het open en publieke web. Vanaf eind oktober is het niet meer mogelijk om Facebook posts en Instagram foto’s in te sluiten op andere pagina’s. Naast de hyperlink is het insluiten van content van andere sites juist een manier om de rijkheid en verscheidenheid van het web te laten zien. Een visuele manier van linken, waarmee je bijvoorbeeld oudere Instagram posts weer eenvoudig kunt laten zien. Het gaat allemaal op slot en het zorgt er voor dat Facebook en Instagram nog meer gesloten platforms worden waar je bereik, impact en conversie voornamelijk verhoogt met je portemonnee.

Wat gebeurt er nog meer? 🤔

De afgelopen week was er veel nieuws uit het Indieweb kamp en de nieuwsbrieven community. Het is goed om te zien dat er zoveel beweging zit in die open ecosystemen.

⛺ 14 en 15 oktober vindt IndieWebCamp East plaats. Online natuurlijk. Inschrijven kan nu al!

🗞️ Na Inoreader en Feedbin kun je nu ook in RSS lezer Feedly je nieuwsbrieven ontvangen!

💌 Mailbrew is volledig vernieuwd. Je maakte er al je eigen nieuwsbrieven (zoals mijn Notion nieuwsbrief) maar je kunt er nu ook andere nieuwsbrieven in ontvangen en ze hebben een Read Later functie om links vanaf het web in een eigen digest te lezen. Heel meta allemaal. Maar heel tof!

🖼️ Snel screenshots maken van lange nieuwsbrieven? Dat kan makkelijk met EmailPreview.io

📚 Big up naar Austin Kleon die inmiddels 15 jaar non-stop blogt. En mooie boeken maakt!

📖 Over boeken gesproken, zo importeer je je Goodreads data in je WordPress blog

🦾 Cory Doctorow gaat de grote online boekhandels langszij en start een eigen Kickstarter voor de audioversie van zijn nieuwe boek Attack Surface. Fuck Audible en DRM!

Attack Surface isn’t a mere technothriller: it describes in rigorous detail the real, shadowy world of automated authoritarianism: the tools used by autocrats and other powerful people to neutralize popular opposition movements, and the countermeasures that movements can use to defend themselves.
Cory Doctorow

Een gesponsord bericht

In oktober gaat Productschool weer van start met de Maand van het Maken! Dit keer in samenwerking met de Dutch Media Week (3-11 oktober). Een maand lang kiezen deelnemers uit een van de cursussen ’Maak van je idee een product’, ’Leer podcasten’ en ’Bouw 4 apps in 4 weken’.

50 mensen mogen gratis mee doen aan een cursus die normaal 290 euro kost.

Wil je meedoen? Check dan dit bericht van Handpicked voor de details!

Nieuwsbrief van de week

Robin Sloan is één van mijn favoriete auteurs. Niet in de minste plaats omdat hij zelf fantastische nieuwsbrieven schrijft! De laatste editie van zijn Society of the Double Dagger is weer een genot om te lezen. Ik kan deze nieuwsbrief niet genoeg aanbevelen!

Meer nieuwsbrieven vind je op Thanks for Subscribing

5x gratis Mmhmm?

Ik ben sinds een paar weken een beta-gebruiker van Mmhmm, een nieuwe videodienst van oud-Evernote CEO Phil Libin. De videoservice is op zijn minst interessant in de mogelijkheden, waarbij spreker en slides samen in beeld zijn, bijzondere effecten en een handige opname functie. Bekijk de uitleg-video van Phil om te zien wat er zo bijzonder is aan Mmhmm, behalve de naam.

Ik heb 5 gratis beta-uitnodigingen om weg te geven. De eerste 5 die reageren op deze mail met “mmhmm, lekker!” maken een kans!

Dit was de OPEN nieuwsbrief weer voor deze week. Heb je tips, verbeteringen of opbouwende kritiek? Stuur me een bericht of reageer onder de blogpost bij deze nieuwsbrief!, ik lees alles! En als altijd, een gedeelde nieuwsbrief is een blije nieuwsbrief.