Digging the Digital

Vol Blogdrift!

kunst

Hoe we AI buiten het beeldscherm brengen

door 2 Comments

Dit is zo’n blogpost die al weken in mijn hoofd rondspookt, waar ik maar niet aan toe kom. Omdat ik zoveel wil vertellen. Omdat ik het complete verhaal wil vertellen. Van de eerste losse ideeën tot de presentatie en eerste feedback.

Maar laat ik beginnen met een korte video van Kaliber’s Snap-a-tron Ultra2000 Deluxe

We bouwden een oud telefoon switchboard om naar een selfie-machine. Nadat je een foto maakt kun je met de plugs combinaties maken van kunststromingen, artiesten en materialen. Anton Pieck in streetart met waterverf. Edward Hopper meets Vaporwave in claymation. Om het uiteindelijke resultaat vervolgens geprint in je handen te krijgen. We schreven er al een langere blogpost over.

Het is een geweldig project waar we bij Kaliber enorm trots op zijn. We mogen de Snap-a-tron op events tonen en vooral daar het verhaal vertellen waarom we met Kaliber zulke installaties maken. We willen de interactie die we zo gewend zijn óp het scherm naar de buitenwereld brengen. De intensieve interactie tussen mensen en technologie zichtbaar en tastbaar maken.

AI is meer dan de doemscenario’s en een weg naar onhoudbare technologie. Ik geloof sterk in creatief gebruik van AI, en deze Snap-a-tron is daar een voorbeeld van. Ik wil er hier op mijn eigen blog op mijn eigen manier nog wat aandacht aan besteden.

Wat zou jij willen weten over dit project?

Bookmark: The Rise and Fall of Internet Art Communities, from DeviantArt to Tumblr

door 6 Comments

How Social Media Killed Internet Art Communities door Kelsey Ables (Artsy)

Zany, early creative communities like DeviantArt and conceptart.org have been steamrolled by homogenous social media platforms.

Een interessante tijdlijn over de geschiedenis van kunst-communities op het web. Waarbij kunst een breed begrip is. Van schilderkunst tot web-art en animated gifs. Helaas zijn ook hier de grote netwerken debet aan het wegkwijnen van de kleine, maar levendige communities.

"Users traded dedicated artist communities for major social networks, leaving links to their new Instagram and Facebook accounts on their abandoned profiles."

"Ultimately, today’s internet is full of contradictions. There are more people to connect with than ever, and yet less room for the exploration and creativity that cultivates strong artistic communities."

Het is opvallend hoe tegenstrijdig het allemaal is. De kleinere niches hebben elkaar juist nodig en vonden elkaar op de losse netwerken. Maar op het moment dat de kolossen van Facebook opkomen besluiten velen de eigen kleine netwerken te verlaten. Terwijl die juist zo kenmerkend zijn geweest voor de eigen identiteit en vorming.

De kracht van Van Gogh

door Leave a Comment

Camille was de elfjarige zoon van een postbode in een klein dorpje in het zuiden van Frankrijk. Op een dag zag hij een ietwat vreemde man van de trein stappen, waar hij elke dag zijn vader hielp om de post uit te laden. “Ik ben Vincent, een schilder”, vertelde de man hem, en hij kwam in het gele huis tegenover de jongen te wonen. Om de mooiste doeken uit zijn korte carriére te schilderen.

Gele huis

Vandaag hoorde ik voor het eerst over Camille, de jonge vriend van Van Gogh. We waren voor het eerst in het Van Gogh Museum. Ondanks dat je zijn beroemde doeken kent. Ik zag ze op TV, het web, in tijdschriften of in het voorbij gaan op allerlei afdrukken. De overweldigende ervaring om een aantal van zijn schilderijen in levende lijve te zien. Om er vlakbij te staan en de dikke lagen verf op het doek te zien. Dat is altijd magisch.

Bovenstaande schilderij, het gele huis waar hij met zijn vriend Gaugin woonde. Ik had het al wel vaker gezien. Maar toen ik er vandaag voor stond en met eigen ogen de kleurexplosie zie in het blauw en geel, dat is iets wat je echt zelf moet ervaren.

Zelfportret

Dit zelfportret uit 1887 is niet zo groot. Het is op karton geschilderd waardoor de originele paarse ondergrond verloren is gegaan. Maar de manier waarop het is geschilderd, de schijnbaar achteloze strepen waarmee hij een sfeer en een gevoel brengt. Die dieprode kleur in de biezen en zijn verschillend gekleurde ogen. Het heeft me direct diep geraakt en niet meer losgelaten. Een instante favoriet.

“Het is een kwestie van stijl toevoegen”

Deze zin bleef bij me hangen terwijl ik keek naar zijn schilderij “Kreupelhout“, wat hij schilderde terwijl hij in de inrichting in Saint-Rémy verbleef. Een prachtig doek. De zin komt uit een van de vele brieven aan zijn broer Theo. Deze brieven zijn in een fabuleuze online database terug te lezen, inclusief schetsen, de originele teksten en voetnoten. Wat Van Gogh in zijn hele carrière deed was toch wel iets meer dan “stijl toevoegen”. Hij laat ons de wereld door zijn ogen zien. Via zijn handen en de verf kwamen zijn diepste gevoelens en donkerste emoties naar buiten. Van de groene luchten onder het golvende koren in het Korenveld met maaier tot de felle blauwe kleuren in de amandelbloesem.

Na het bezoek van vandaag besef ik me hoe weinig ik eigenlijk weet over één van onze meest beroemde schilders. Hoe intens het kan zijn om oog in oog te staan met zijn werk en wat een indruk het achterlaat. Zowel zijn schilderwerk als zijn levensverhaal.

Credits

De volledige collectie van Van Gogh is terug te vinden op de site van het museum. Bovenstaande reproducties zijn gratis te downloaden en te gebruiken voor niet-commercieel gebruik met vermelding van de volledige credits

Het Gele Huis (De straat) Arles, september 1888 (olieverf op doek, 72 cm x 91.5 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

Zelfportret met strohoed, Parijs, augustus-september 1887 (olieverf op karton, 40.9 cm x 32.8 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

Amandelbloesem, Saint-Rémy-de-Provence, februari 1890 (olieverf op doek, 73.3 cm x 92.4 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

De kracht van fotografie, de kunst van JR

door Leave a Comment

Ik vraag me wel eens af wat ik hier wel en niet moet plaatsen. Of bepaalde sites en verhalen die ik zie of lees, hier een plaats hebben. In the end, ik denk dat dit een plek kan en moet zijn voor alles wat mij inspireert en beweegt. Daarmee kan ik anderen wellicht verder helpen.

Onderstaande video’s zijn de beste 17 minuten die je kunt hebben op deze maandag. De eerste video is een 12 minuten documentaire van fotograaf/kunstenaar JR, Wrinkles of the city. De tweede video is een telefonisch interview met JR omdat hij een TED Prize Winner is. En dan herken je ineens zijn werk. Briljant. Inspirerend. Het brengt een glimlach op je gezicht. Meer over JR op zijn Inside Out Project site.

(Via Mary…inderdaad…die Mary)

Hendrix in een weiland

door 2 Comments

Als je vanuit Utrecht met de trein naar Den Bosch rijdt dan weet je wat deze titel betekent. Na Zaltbommel, na het viaduct, even tot 10 tellen en dan naar links kijken. Gelukkig, hij staat er nog steeds.

Al sinds mijn studententijd in Utrecht (1992) zat ik dagelijks in de trein van en naar Breda en kwam ik altijd langs dat ene huisje in het weiland, bij die boer. Zou het een soort heiligenverering zijn? Een enorme fan? Ik heb met een vriend een keer het plan gehad om er op een zondag heen te rijden en foto’s te maken. Dat is er nooit van gekomen. Afgelopen week zat ik sinds lange tijd weer in die trein van Breda naar Utrecht en zat ik, toevallig, aan de goede kant van het raam. En ja, dat ene huisje met die prachtige muurschildering van Jimi Hendrix staat er nog steeds. Ik ging op zoek naar de herkomst van de muurschildering maar er is verdacht weinig over te vinden online. Op n waanzinnig filmpje en artikel van Leon Giesen na. Check het. En ga dan zelf kijken, 10 tellen na het viaduct bij Zaltbommel.