• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer

Digging the Digital

Vol Blogdrift!

  • /Now
  • Nieuw? Start hier
    • Blogroll
    • Tag Index
  • Startgids Mastodon
  • WordPress en Indieweb
    • WordPress en het indieweb
    • Hoe gebruik je IndieAuth met WordPress
    • WordPress en webmentions
    • WordPress en Micropub
    • WordPress en de Post Kind plugin
  • Notities
  • Bookmarks
  • Likes

schilderij

Hoe Javascript scrollytelling me dichter bij poëzie bracht

20 March 2022 door Frank Meeuwsen 2 Comments

Poëzie zie ik vaak in de verte. Poëzie is overal om ons heen, in boeken, muziek, films, straatbeeld, maar ik besteed er weinig aandacht aan.

Het is daarom des te opvallender dat een speciale manier van scrollen door een pagina mijn aandacht naar de poëzie trekt. Ik lees een blogpost van Tom Critchlow over een manier van scrollen die al tijden mijn aandacht heeft. Ik vind het idee van “scrollytelling” fascinerend en zoek al een tijdje naar een goede reden om het eens in te zetten in het werk wat we met Kaliber Studio maken. Door Chritchlow’s voorbeelden kom ik terecht bij de kunst-sectie van The New York Times. Naast zijn voorbeeld over een impressionistisch schilderij, linkt hij naar een gedicht van W.H. Auden uit 1938. Hij noemt de naam van het NYT artikel in zijn link: A Poem (and a Painting) About the Suffering That Hides in Plain Sight (Paywall-vrije link) en die titel doet bij mij een belletje rinkelen.

Ik ken dit gedicht nog uit mijn VWO-tijd. Ik herinner me al decennia een flard van een gedicht wat we ooit in de Engelse les hebben besproken. De flarden in mijn hoofd gaan over een paard wat ongeïnteresseerd doorgaat met zijn leven terwijl er verschrikkelijke dingen om hem heen gebeuren. Ik kon me nooit meer herinneren over het gedicht en van wie het was. Tot nu. Het is het gedicht Musée des Beaux Arts van W.H. Auden!

Het artikel gaat dieper in op het gedicht. Per regel, per woord. Het is een genot om de uitleg te lezen bij de stanza en de betekenis van de woorden. In het gedicht verwijst Auden naar Brueghel’s schilderij Icarus. Maar nog interessanter wordt het als het gedicht wordt gekoppeld aan meer schilderijen van Brueghel.

Ineens verschijnt een netwerk van koppelingen en knooppunten. Schilderijen die ik wel eens heb gezien, maar waar ik klaarblijkelijk nooit naar echt naar heb gekeken. Waar ik niet lang genoeg bij stil bleef staan, in het museum en in mijn gedachten.

Het is adembenemend hoe je in het artikel A Poem (and a Painting) About the Suffering That Hides in Plain Sight door poëzie en kunst wordt geleid, hoe met korte annotaties je nog beter snapt hoe enorm intelligent en weldoordacht zowel het gedicht als de schilderijen in elkaar zitten. De combinatie van de korte teksten, het in- en uitzoomen op de schilderijen en de regels, dat alles in een passend scroll-formaat. Het wordt zo een guided tour waar je de tijd voor neemt en waar alle informatie op een gepaste manier bij je terechtkomt. In je eigen tempo en in je eigen volgorde. Wat mij betreft een mooi voorbeeld hoe de technologie van scrollytelling toegevoegde waarde krijgt.

Neem de tijd om de guided tour rustig te lezen en te bekijken. Het geeft je zelfs een ander zicht op de gebeurtenissen van hier en nu.

Naschrift: het is niet de eerste keer dat ik schilderskunst en technologie aan elkaar knoop.

Opgeslagen onder: webtech Tags: javascript, poezie, schilderij

De kracht van Van Gogh

14 February 2019 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Camille was de elfjarige zoon van een postbode in een klein dorpje in het zuiden van Frankrijk. Op een dag zag hij een ietwat vreemde man van de trein stappen, waar hij elke dag zijn vader hielp om de post uit te laden. “Ik ben Vincent, een schilder”, vertelde de man hem, en hij kwam in het gele huis tegenover de jongen te wonen. Om de mooiste doeken uit zijn korte carriére te schilderen.

Gele huis

Vandaag hoorde ik voor het eerst over Camille, de jonge vriend van Van Gogh. We waren voor het eerst in het Van Gogh Museum. Ondanks dat je zijn beroemde doeken kent. Ik zag ze op TV, het web, in tijdschriften of in het voorbij gaan op allerlei afdrukken. De overweldigende ervaring om een aantal van zijn schilderijen in levende lijve te zien. Om er vlakbij te staan en de dikke lagen verf op het doek te zien. Dat is altijd magisch.

Bovenstaande schilderij, het gele huis waar hij met zijn vriend Gaugin woonde. Ik had het al wel vaker gezien. Maar toen ik er vandaag voor stond en met eigen ogen de kleurexplosie zie in het blauw en geel, dat is iets wat je echt zelf moet ervaren.

Zelfportret

Dit zelfportret uit 1887 is niet zo groot. Het is op karton geschilderd waardoor de originele paarse ondergrond verloren is gegaan. Maar de manier waarop het is geschilderd, de schijnbaar achteloze strepen waarmee hij een sfeer en een gevoel brengt. Die dieprode kleur in de biezen en zijn verschillend gekleurde ogen. Het heeft me direct diep geraakt en niet meer losgelaten. Een instante favoriet.

“Het is een kwestie van stijl toevoegen”

Deze zin bleef bij me hangen terwijl ik keek naar zijn schilderij “Kreupelhout“, wat hij schilderde terwijl hij in de inrichting in Saint-Rémy verbleef. Een prachtig doek. De zin komt uit een van de vele brieven aan zijn broer Theo. Deze brieven zijn in een fabuleuze online database terug te lezen, inclusief schetsen, de originele teksten en voetnoten. Wat Van Gogh in zijn hele carrière deed was toch wel iets meer dan “stijl toevoegen”. Hij laat ons de wereld door zijn ogen zien. Via zijn handen en de verf kwamen zijn diepste gevoelens en donkerste emoties naar buiten. Van de groene luchten onder het golvende koren in het Korenveld met maaier tot de felle blauwe kleuren in de amandelbloesem.

Na het bezoek van vandaag besef ik me hoe weinig ik eigenlijk weet over één van onze meest beroemde schilders. Hoe intens het kan zijn om oog in oog te staan met zijn werk en wat een indruk het achterlaat. Zowel zijn schilderwerk als zijn levensverhaal.

Credits

De volledige collectie van Van Gogh is terug te vinden op de site van het museum. Bovenstaande reproducties zijn gratis te downloaden en te gebruiken voor niet-commercieel gebruik met vermelding van de volledige credits

Het Gele Huis (De straat) Arles, september 1888 (olieverf op doek, 72 cm x 91.5 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

Zelfportret met strohoed, Parijs, augustus-september 1887 (olieverf op karton, 40.9 cm x 32.8 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

Amandelbloesem, Saint-Rémy-de-Provence, februari 1890 (olieverf op doek, 73.3 cm x 92.4 cm) Van Gogh Museum, Amsterdam (Vincent van Gogh Stichting)

Opgeslagen onder: random Tags: kunst, schilderij, van gogh

Footer

Wat is dit?

Frank MeeuwsenDigging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet.

Meer Frank

Bloghelden - De definitieve geschiedenis van webloggend Nederland

Op deze dag

  • 2 years ago...
    • Je notities zichtbaar verbonden in Obsidian
  • 3 years ago...
    • The Breakfast Club is jarig
  • 4 years ago...
    • The Breakfast Club 1984
    • Communities op de Dutch Comic Con
  • 10 years ago...
    • Hoe bepaal je de prijs van je eigen e-book?
  • 13 years ago...
    • Social Warfare tussen Nestl en Greenpeace
  • 20 years ago...
    • The hippie period of the Web is over
  • RSS
  • LinkedIn
  • GitHub
  • Mastodon
← An IndieWeb Webring →

Archives

  • Likes (268)
  • Bookmarks (267)
  • Notes (134)
  • Replies (53)
  • Articles (722)
  • All Posts

Digging the Digital staat op de state of the art server van Servebolt.
De snelste high-performance hosting met een sterke focus op schaalbaarheid en veiligheid.