rock and roll

Vorige week was Almost Famous op de buis en dat is voor mij weer een reden om eens heerlijk nostalgisch te kijken naar de opkomst van rock and roll. Ik heb het allemaal niet meegemaakt, maar ik kan me altijd erg vermaken met de oude hits uit de jaren ‘60 en ‘70, zeker als daar om heen een verhaal wordt verteld van een belangrijk en invloedrijk muziekblad, Rolling Stone Magazine. Het blad, samen met veel andere underground ‘zines, is er mede voor verantwoordelijk dat vele jochies en meiden een muziekcarrière startten. Succesvol of niet, dat maakte niets uit. Maar kijkend naar de iconische fotografie in de bladen en denken dat je zelf daar ooit eens zult staan…

Hoe zuur was mijn reactie toen ik dit weekend deze blogpost las met de bijbehorende advertentie! Wat krijgen we nu? Rolling Stone Magazine gaat zich uitspreken tegen de digitalisering van deze tijd? Voert een campagne tegen downloaden van muziek? OK, het creatieve element van de campagne is fraai, een LP-hoes net zo lang copiëren tot er niets van over blijft, maar kom op zeg, waar is f-in’ rock and roll attitude gebleven? Niet dat downloaden van muziek nu zo rock and roll is, maar met deze advertentie laten ze zich wel heel erg naar de poppen dansen van de grote maatschappijen. Menig artiest zou zich ka-pot schamen als hij ziet wat er met zijn hoes is gebeurd.

Een saillant detail is wel het gebruik van de hoes van Led Zeppelin’s eerste album. Hier staat het nummer _Dazed and Confused _op. En laat daar nu NET een rechtzaak over bezig zijn (40 jaar te laat, maar toch) dat Page & Plant dit nummer hebben gestolen van een folk-zanger. Niet dat het de eerste keer is. Als je luistert naar Zep’s Whole lotta love en daarna Muddy Water’s You need Love luistert, dan vind je de overeenkomsten eveneens. Led Zeppelin is zo wel meer “geïnspireerd” door folkartiesten van weleer. Maar ja, die hadden geen platenmaatschappijen achter zich om de rechten af te kopen…
En trouwens, als je dan een website in je advertentie zet, zorg dan wel dat hij toegankelijk is…