“Wacht even…waarom ís dat zó?”
“Huh? Onlogisch.”
Vrijwel alles in je direct omgeving is niet zomaar patsboem uit de lucht komen vallen of uit de grond gekropen. Tenminste, dat hoop ik niet. De tafel waar je aan zit, het scherm wat je nu leest, de kleding om je lijf (je bent toch wel gekleed he?), alles is door een ontwerpproces gegaan. We staan er niet altijd bij stil. En toch moet je dat eens doen. Op die momenten dat je je afvraagt “waarom is dat zo?” dan ben je een weeffout op het spoor. Ik heb er vandaag eens extra op gelet en dit zijn zo wat “knipsels” van de dag die laten zien dat er nog een hoop verbeterd kan worden.
De Fietsen Coupe
De trein van Utrecht naar Amsterdam vanochtend om 9.10. Spitsuur, dus druk. Logisch. Ik vind een plekje in de treingallerij waar een gezin met kinderwagen zit en een kantoorwerker verdiept in zijn iPad. Samen met een handvol treinreizigers staan we in de brede galerij die bedoeld is voor fietsen. Daar kwamen we al snel achter door een overduidelijk te lang getrouwd stel die stommelend met de vouwfiets en Gazelle binnenkwamen. Te Lang Getrouwde Vrouw begint een relaas dat wij fietslozen hier toch echt fout staan. Zij hebben namelijk voor een plekje in de fietscoupé betaald. Ik verzin die term niet, ik hoorde het vanochtend voor het eerst. De Fietscoupe. Volgens mij moet je in de ochtendspits niet teveel snerpende onnodige argumenten richting vaste forenzen schieten. Dat kan tegen je werken. Dat had Te Lang Getrouwde Vrouw niet helemaal door, wat resulteerde in een discussie van een paar minuten over de in te nemen ruimte door fietsen, fietseigenaren en fietssloten.
Ik hoorde het verbaasd aan, probeerde me maar zo nonchalant mogelijk van de hele discussie af te wenden. Maar ik dacht “Waarom is dit zo?” Waarom is er geen duidelijker onderscheid tussen fietscoupé en niet-fietscoupé? Zou daar niet nog een creatief slagje overheen te slaan zijn? Zodat een treinreis wat prettiger kan beginnen dan met een oorverdovende discussie van Te Lang Getrouwde Vrouw met de rest van de wereld?
Shuffle Me This…
Bij Amsterdam Amstel had ik een zitplaats en zat ik wat muziek op Spotify te luisteren (oude Queens of The Stone Age in afwachting van het nieuwe album). Ik zag in de playlist dat de nummers niet werden geshuffled. Prima. Tot het huidige nummer eindigde en ik een ander nummer kreeg ik dan ik verwachtte. Verbazing. Hoe kan dat nou? Na wat klikken kwam ik er achter. Er is nóg een shuffle-knop. Op een andere, meer verborgen plaats. Waarom? Ik snap het niet. Er zal vast een verklaring voor zijn maar een goede app of mediaspeler heeft geen uitleg en verklaring nodig. Kan dus handiger!
Kabelbreuk
Aangekomen op de plaats van bestemming kwam ik met goede vriend Mark de Kock in gesprek over iPhonekabels. Geen idee waarom eigenlijk. Mark vertelde me dat zijn kabels heel snel breken, met name van de iPhone 5. Heel snel heb je kabelbreuk, tenzij je de kabel op een specifieke manier uit het toestel haalt. Ja, ik snap wel dat je er niet met harde hand aan moet trekken. Maar volgens mij is daar nog wel winst te halen. Betere kabels. Steviger. Standvastiger.
Anyway, als je zo’n dagje rondkijkt kom je genoeg situaties tegen waarin je het idee krijgt dat het brede begrip design nog altijd relevant is. Zelfs steeds relevanter wordt. Of het nu om apps, gebruiksapparatuur of je omgeving gaat.
Dan ben ik toch blij dat er zoiets als Design Thinking bestaat! 😉
