Nu het even makkelijk is om online een artikel van een jaar geleden op te vragen of van eergisteren, waarom ligt het belang toch altijd bij het laatste nieuws? Waarom vinden we de oudere artikelen van mindere waarde? Waarom zeggen we niet “Ik luister niet meer naar dat album, want het is vorig jaar”? Waarom kijken we nog wel naar films van jaren geleden maar lezen we geen nieuwsartikelen meer van jaren terug?
Het ligt aan de krantindustrie. Die ons heeft wijsgemaakt dat het nieuws van gisteren alleen nog interessant is om de vis in te verpakken of voor de kattenbak. Maar nu deze industrie is ingehaald door snellere media, waarom zouden we dan geen oudere, meer tijdloze artikelen onder de aandacht brengen?
Waarom besteden redacties kostbare mens- en denkkracht aan het publiceren van losse flodders terwijl je net zo goed waardevolle, diepere, tijdloze stukken kunt maken én terugvinden in je archief? Waarom zou je dat niet aanbieden als verdienmodel? Zonder advertenties, zonder opsmuk? Zet daar een redactie op in plaats van het kopje “Entertainment”. Zoek nieuwe wegen, zoek opnieuw 1000 fans.
Succes.
(Geïnspireerd door het artikel Net Wisdom op FT.com, helaas alleen na inloggen beschikbaar)
