Een week geleden besloot ik mijn volledige lijst van Twitter-volgers te verwijderen en opnieuw te beginnen met mensen te volgen op het netwerk. Een nieuwe start.
Hoe ik dat deed kun je in dit artikel lezen, evenals hoe het 24 uur later was. Inmiddels zijn we een week verder en vertel ik graag wat me zoals is opgevallen. Het heeft een aantal facetten die ik niet had verwacht. Het voelt als een computerspel wat je opnieuw start met één van je overgebleven levens. Het is nog geen Game over voor Twitter. Verre van dat zelfs.
Er waren best wat mensen verrast dat ik ze “opnieuw” ging volgen. Als je iemand gaat volgen op Twitter krijgt deze een melding dat jij ze bent gaan volgen. Ze wisten niet dat ik ze was ontvolgd en dachten eerst dat er iets mis was met Twitter. Nadat ze het oorspronkelijke artikel hebben gelezen werd alles duidelijker. Daar vond ik het weer opvallend dat sommigen zich vereerd voelen dat ze in een kleine groep mensen zitten die ik volg. Als rasechte Nederlander vind ik het lastig om met dat soort complimenten om te gaan, temeer omdat er eigenlijk niet veel is veranderd op dat vlak.
Lijsten
Erwin Blom vroeg het me deze week, waarom niet die mensen in een lijst zetten en de rest zo laten? Waarom doe je zo omslachtig? Erwin weet dat ik veel knutsel en probeer, dat heeft er deels mee te maken. Maar er is nog een effect wat ik niet had verwacht. Ik had al een privé lijst met ongeveer dezelfde groep mensen die ik nu nog volg. Die lijst bekeek ik geregeld via Tweetdeck, in een aparte kolom. Dus inderdaad, daar zit niet veel verschil in. Maar sinds ik de overige 7800 volgers heb verwijderd, voelt het voor mij als veel overzichtelijker en veel lichter op Twitter. Door het exclusief volgen van een lijst, heb ik het idee dat je met een klein groepje mensen aan tafel zit te praten en de rest van het café vol vrienden links laat liggen. Terwijl die mensen misschien wel het idee hebben dat je aandacht hebt voor ze, want je volgt ze. Maar je hebt alleen oog voor je eigen tafeltje. Ik moet bij binnenkomst van de kroeg steeds denken aan welk tafeltje ik wil gaan zitten. Ik trek de analogie nog wat verder. Stel dat ik een nieuwe kroeg ontdek, dan moet ik daar net zo goed steeds dat ene tafeltje weer zien te vinden. In plaats van gewoon de vriendenkroeg binnenkomen en praten. Ik maak het nu overduidelijk dat ik in een kroeg wil zitten met alleen dat tafeltje. Eigenlijk wordt het tafeltje mijn kroeg. Dat maakt het minder omslachtig voor me op langere termijn.
Retweets
Ik kreeg de tip om retweets uit te zetten als je iemand volgt. Het algoritme van Twitter lijkt een voorkeur te hebben om retweets van je volgers eerder te laten zien dan originele eigen tweets. Een logische gedachte, want op deze manier kom je in aanraking met andere accounts die je mogelijk weer gaat volgen. Dat is weer gunstig voor het verdienmodel van Twitter. Maar voor mij hoeft dat niet. De verhouding retweets : eigen tweets is bij veel mensen erg uit balans valt mij op. Ik maak me er zelf net zo schuldig aan. Het is opmerkelijk om alleen de eigen stem van iemand te zien op Twitter in plaats van het laten horen van je stem via proxies als retweets. Daarom heb ik bij vrijwel iedereen de retweets uitgezet en zie ik alleen de eigen tweets. Ik merk in mijn eigen gedrag dat ik minder probeer te retweeten zonder context. Retweets zet je nu uit per persoon op de profielpagina. Ik zou het liefste een systeem-brede oplossing hebben. Er zijn voldoende apps waar je al kunt filteren om retweets uit te sluiten. Ik wil echter niet afhankelijk zijn van een app. Ik wil het bij de bron al goed hebben.
Het uitzetten van retweets geeft weer een ander rustpunt. De tijdlijn vernieuwt zich niet zo snel. Soms is het een half uur stil. Geen nieuwe tweet. Geen retweet. Maar gewoon rust. In plaats van het hamsterwiel waar constant updates verschijnen, iedereen over elkaar buitelt want #ophef en ik de stress voelde want ik zou iets kunnen missen. Jazeker, dat is mijn reactie op dat deel van Twitter en jazeker, er zullen altijd mensen zijn die daar prima mee om weten te gaan, die “al jaren al die ophef links laten liggen en geen stress hoeven te hebben”. Helaas mis ik dat superieuriteitsgevoel en moet ik anders oplossen.
Anderen waren verbolgen dat ik ze niet meer volgde. Misschien was het naïef om te denken dat niemand het persoonlijk zou opvatten. Ik neem nu de tijd om langzaam maar zeker mensen in mijn tijdlijn terug te krijgen die ik op langere termijn interessant vind om te lezen. Merk je dat ik je niet volg? Tja, sorry. Je mag het me kwalijk nemen. Je mag me er voor ontvolgen. Eerlijk gezegd heb ik die cijfers nooit zo in de gaten gehouden, maar ze blijken er wel te zijn in Twitter Analytics. 25 mensen hebben me ontvolgd de afgelopen week. Misschien heb ik daar dan weer wél een superieuriteitsgevoel bij, want ik merk dat het me weinig doet. Ik begrijp dat voor anderen de numbers-game een andere relevantie heeft en dat is prima.
Herstart
Tenslotte, ik heb het idee dat ik anderen wat inspiratie heb gegeven om hetzelfde te doen. Dat is mooi en ik waardeer elk experiment met sociale media. Alleen op die manier kunnen de netwerken en het internet beter worden. Hou er wel rekening mee dat het script wat ik gebruik niet perfect is en je mogelijk best wat zit te puzzelen hoe je alles voor elkaar moet krijgen. Dat is voor mij de charme van dit soort experimenten.
Is het experiment geslaagd? Ik denk het wel. Ik weet dat ik veel mis en ik vind dat OK. De betrekkelijk eenvoudige stap om iedereen te ontvolgen heeft me opnieuw na laten denken hoe ik een netwerk van mensen om me heen wil inrichten. Twitter heeft een andere rol gekregen in het media-landschap dan de eerste 5-7 jaren van het bestaan en ik vind het belangrijk om daar zelf bewuster mee om te gaan. Dit is één van de stappen die ik zet om daar bewuster mee om te gaan.
Het kan geen kwaad om zo nu en dan op je eigen Reset-knop te drukken en opnieuw te starten.
Eerdere artikelen: Begin opnieuw op Twitter & Twitter uitlezen
💬
Frank Meeuwsen
