Echt bizar, het verlies van mijn moeder is bijzonder moeilijk voor mijn pa en mijzelf. Nu komt erbij dat er een hoop geregeld moet worden. Dingen waar je echt geen zin in hebt als je net je naaste bent verloren. Verzekeringen, rekeningen, abbonementen etc etc.
Ook moet je je aanmelden voor een nabestaandenregeling (tenminste mijn pa), dat heeft hij gedaan en aangezien hij zo’n 25 jaar in de WAO zit (100% afgekeurd door een hersentumor, tell me ’bout it) en mijn moeder zich altijd de pleuris heeft gewerkt in het Amphia ziekenhuis in Breda wordt de indruk gewerkt dat die centen waar mijn ma hard voor gewerkt heeft binnen ons gezin blijven.
Over het Amphia ziekenhuis is een hoop te zeggen, maar niet dat ze goed met hun personeel omgaan. Tijdens de ziekte van mijn moeder hebben ze haar meer dan schandalig behandelt. De oetlul van een chef heeft de eerste keer (bijna 4 jaar geleden) pas na maanden contact opgenomen met mijn ma om te vragen hoe het ging. Toen ze weer wilde en mocht gaan werken werd haar verteld door de arbo dienst dat ze voorlopig therapeutisch werk moest doen. Die koeko’s van haar afdeling vertelden haar toen dat dat niet kon en dat ze maar meteen diensten moest gaan draaien, fokkers. Toen mijn moeder een jaar later weer geopereerd moest worden werd ze weer achterlijk behandelt. Toen bij mijn moeder vorig jaar werd geconstateerd dat er niets meer aan te doen was had mijn moeder nog recht op vakantiedagen en geld ivm een terugwerkende salarisverhoging (die voor de hele afdeling niet goed was berekend, maar waar die koeko van een chef niet achteraan is/was gegaan, omdat hij daar zogenaamd geen tijd voor had). Meneer de chef zou daar zorg voor dragen dat dat in orde kwam. Tot nog toe hebben we daar geen nieuws over gehad, toen mijn moeder ziek was heeft hij mijn pa zelfs een paar keer gezegd dat hij daar gewoon geen tijd voor gehad had (och ja, een half uurtje werk om het uit te zoeken is zeker teveel moeite).
Tot nog toe hebben we geen nieuws van dat achterlijke ziekenhuis en die lompe oetlul van een chef.
Da’s één…
Iedereen weet waarschijnlijk dat je een bak met geld afdraagt aan de sociale verzekeringsbank van Nederland zodat je nabestaanden daar van een beetje profijt hebben (als je daar van kan spreken natuurlijk).
Dat bedrag is een aanzienlijk deel van je salaris.
Maar wat blijkt nu?
Als je daar je leven lang voor de pleuris werkt, steekt de regering dat mooi in zijn zak, omdat je als nabestaande eigenlijk nooit recht hebt op dat geld.
Mijn pa met zijn karige WAO-tje krijgt dus helemaal niets.
Nou kan je zeggen, gaat het je om dat geld?
Nee! Maar het is wel triest dat mijn moeder daarvoor gewerkt heeft en dat mijn pa dat nu niet krijgt, hij redt het zeker wel, maar wat mij betreft mogen ze die nabestaanden uitkering mooi afschaffen, want ze maken je letterlijk blij met een dode mus (beetje rare vergelijking in dit verband, maar ja, toch).
Ik weet niet of meer mensen deze rare regelingen zijn tegengekomen, maar echt, het is zo ongelofelijk kut in zo’n situatie dat je dit soort teringzooi op je dak krijgt.
En mocht je de kans krijgen om in het Amphia ziekenhuis te gaan werken, doe het niet, want ze naaien je waar je bijstaat.
Meer volgt nog.
