What does it take to push a farmer to this point? The point where, fed up of thousands of disrespectful photographers, wannabe “influencers” and
Noodkreet van een fotograaf. We zijn met zijn allen doorgeslagen in het volplempen van Instagram met shots van de mooiste plekken op aarde. Het probleem is, het is te veel. We moeten altijd zelf in beeld staan, ten koste van de omgeving. De schrijver geeft een paar pijnlijk zichtbare voorbeelden hoe erg het mis kan gaan.
"Thousands upon thousands of uploads. Not of the stunning scenery, the beauty of the lavender fields and sunflowers in full bloom for this brief season each year. No, the uploads of ME. Me, me, me, me, me – that’s what the 4.9 million #lavender posts demonstrated as I looked through peoples’ feeds:
Me, myself, and I."
Interessant artikel. Bedankt dat je er aandacht aan besteedt, Frank. Ik zie in Amsterdam ook heel veel selfiesticks en mensen die op de brug bij een gracht staan te poseren, maar sommige van de foto’s in het artikel van Paul Reiffer zijn echt schokkend: die enorme groep fotografen die eigenlijk een hele plek verpesten. Vraag die dit bij mij oproept is: moet een bedrijf als Instagram hier zijn verantwoordelijkheid nemen? En zo ja, op welke manier?
Mijn favoriete handeling als ik ergens ben op een mooie plek is Instagram openen en zoeken op de locatie. Wat je dan allemaal ziet, hilarisch aanstellerig. En eenvormig, iedereen doet hetzelfde. Het is helemaal leuk als diezelfde mensen er NOG ZIJN. Stukken minder knap en slank dan op die foto’s natuurlijk. Ik moet er meestal om lachen, maar dan gaat er niets stuk, zoals in dit voorbeeld.
Volgens mij is het waar Instagram op drijft, de prikkel die mensen kennelijk prettig vinden. Zal lastig voor ze worden dat op te lossen.