Robert Scoble, de man die Microsoft een vriendelijk gezicht geeft, laat zich weer van zijn beste kant zien in een post over marketeers die denken dat alles wat chronologisch op datum staat gesorteerd, een weblog is. Zoals de nieuwe campagne van Captain Morgan :“No comments? Lame. That tells us you don’t think we’re important enough to listen to. No RSS? Lame. That tells us you don’t want connectors/sneezers/influentials to talk about you and you don’t want anyone to have a relationship with you on THEIR TERMS. No real human author? That tells us that you aren’t passionate or authoritative about your product and you aren’t willing to get over your fear of talking with real customers.” Nu moet ik zeggen dat ik de Captain’s Blog niet eens zo ellendig vind. Ik ken het merk niet, maar je hebt in elk geval de mogelijkheid om te reageren en ze hebben wel aardige content. De situatie doet me wel weer denken aan de “weblogs” bij Werkenbijgemeenten.nl en de “weblogs” bij InHolland . De Volkskrant had dit weekend ook een fraai stuk over dit scholenmonster. Het schijnt er echt een zooitje te zijn. De weblogs blijven ondertussen pais en vree schrijven… Wat is jullie mening over merken die weblogs beginnen? Of inderdaad, zo’n werkenbijgemeenten.nl die een weblog start? Hoe ver mogen of kunnen merken gaan volgens jullie? Disclaimer: Werkenbijgemeenten.nl is een onderdeel van Werkenbijdeoverheid.nl, een klant van ons. We hebben met werkenbijgemeenten.nl gesproken over de mogelijkheden van een weblog maar ze hebben een andere route gekozen.
Raging Scoble en de Captain’s Blog
door
Hee, Punkstah, Captain Morgan is een Rum-merk. Vergelijkbaar met Bacardi Rum. Vooral in de VS is Cptn Morgan erg populair waar het longdrinks en cocktails betreft.
Vooral dat weblog van Werkenbijgemeenten.nl ziet er niet uit en het leest voor geen meter. De moed zakt je al in de schoenen als je al die tekst ziet. Saai, taai, oubollig en in elkaar gezet door mensen die een concept gebruiken omdat het ‘goed’ voor ze is, zonder dat ze er zelf achter staan of in geïnteresseerd zijn.
Als een merk koste wat kost een weblog wil beginnen, dan zullen ze ervoor moeten zorgen dat er dagelijks (het liefst om de paar uur) nieuwe posts online komen, zodat bezoekers vele malen per dag even langs zullen wippen om te zien wat er nu weer online staat. En dat weblog moet geschreven en onderhouden worden door iemand die speciaal en fulltime voor het weblog in dienst is genomen en feilloos aanvoelt wat de doelgroep graag leest/ziet. Gekke berichten, vreemde filmpjes, hier en daar wat diepgang, een forum erin stoppen waarvoor je een account moet aanmaken, de mogelijkheid tot berichten achterlaten waar ook echt op gereageerd wordt en natuurlijk zo op z’n tijd een knuppeltje in een hoenderhok, zodat je ook lekker veel discussie op een bepaald berichtje krijgt. Als je niet aan deze eisen voldoet is er totaal geen reden voor bezoekers (jeugd, volwassenen) om het weblog te lezen. Kijk naar grote weblogs als Flabber bijvoorbeeld. Een continue stroom van berichten, duizenden geregistreerde leden op het forum, af en toe dikke discussies in het reactieveld en veel, heel veel, posts met geinige dingen, maar ook af en toe iets dat ‘schokkend’ is of tegen schenen aanschopt. Resultaat is dat je Flabber met recht een merk mag gaan noemen en hier en daar lees je ook geregeld dat een site is ‘doodgeflabberd’ omdat de 125000-plus bezoekers per dag elke link uit een postje bekijken en daarmee soms dus de gelinkte site teveel traffic bezorgen. Een geweldig weblog dus. Overigens kun je lullen tot je een ons weegt, maar ook weblogs als Retecool en Geen Stijl hebben een hele community van bezoekers. Ik denk dat als je als merk ook een dergelijk doel hebt, je de principes van ‘we willen ons merk niet relateren aan sex, discussie of meningen’, je een heel actief bezocht weblog kunt creëren dat je merk ‘cool’ maakt, om maar wat te noemen. Zit ik er zo teveel naast? Of zit er wat in? Ik ga puur af op wat ik persoonlijk bij een hoop ‘corporate weblogs’ denk.