De laatste georganiseerde hardloopwedstrijd waar ik aan meedeed was alweer in 2019. Ja, er kwam wat tussen met georganiseerde evenementen… Zelfs de Singelloop van 2 weken terug is op het laatste moment nog afgelast. Maar de Maliebaanloop in Utrecht ging gewoon door. Een prachtige herfstdag om over één van Nederlands mooiste lanen te lopen, de Maliebaan.
Ik liep samen met collega’s van Kaliber, al lopen we allemaal in ons eigen tempo. Geen dwingend sociaal contract om bij elkaar te blijven en samen over de finish te gaan. Alsjeblieft niet. We starten samen maar kwamen met plm 10 minuten verschil van elkaar binnen.
Een van mijn meest gemaakte fouten is dat ik te snel start in het begin. Ik wil te snel, te veel, waardoor ik halverwege snelheid verlies en uiteindelijk minder effectief loop. Maar het maakt de pret niet minder. De loop was iets onder de 6 kilometer. Ik had mijn zinnen gezet om op een tempo tussen 6:30 en 7 minuut per kilometer te lopen. Dat werd uiteindelijk een tempo van 6:07 minuut per kilometer. Ik kwam binnen op 34:29 minuten! Geen PR, een Personal Record, maar wel een goed resultaat na de laatste maanden.
Wat natuurlijk heeft geholpen is Finn die bij de finish stond met zijn Super Mario Power-Up Tik’em Aan bord, dat zorgde voor net even die eindsprint. Niet alleen voor mij, maar zeker voor meer lopers zoals bij de 10 kilometer is te zien.
Het was heerlijk om weer bij zo’n evenement te zijn, om in een groep te lopen, jezelf uit te dagen iets harder te gaan. Het smaakt weer naar meer. En ja, de belofte staat nog altijd, een marathon als ik 50 word. Juni 2023! Op Strava kun je de voortgang in de gaten houden!
