In mijn profielen zul je vaak de term Stay Hungry, Stay Foolish tegenkomen. De beroemde quote van Steve Jobs tijdens zijn Stanford speech. Maar die speech is zoveel meer. Het uitgangspunt van zijn verhaal toen was “Connecting the dots” en dat gevoel heb ik vanochtend op TNW Conference gekregen met de eerste sprekers. Tijdens de lunchpauze sprak ik Bram Alkema even over het maken van een punt in een blogpost. Bram, bij deze alvast, ik weet nog niet welk punt ik ga maken. Dat zien we aan het einde wel.
De dag begon goed voor me. Ik had de kans om een minuut met de Google Glass te spelen. Natuurlijk met het exemplaar van Robert Scoble, die in zijn presentatie een verwachtingsvol toekomstbeeld laat zien van een wereld die draait om context en “an anticipatory and personalized future”. Op de pijlers van 5 grote trends (Wearable computing, data computation, location data, social network data en sensor data) leidt Scoble ons langs voorbeelden die een nieuwe wereld schetsen. Een wereld die enerzijds helderder is, meer overzicht geeft, op jou is afgestemd. Maar eveneens een wereld met nieuwe issues rondom privacy, datatracking en sociaal gedrag. Zijn verhaal kreeg een verrassend vervolg met Andy Budd. Zijn verhaal ging over design als concurrerend voordeel. Hoe we van een wereld vol “gebruik” nu bewegen naar een plaats waar design belangrijker is. Aan de hand van aansprekende voorbeelden uit de consumentengoederen zien we de evolutie van design in producten en diensten. Andy legt in zijn verhaal een duidelijk verband tussen de invloed van design, designers en het succes van diensten en producten. Hij laat eveneens zien waarom een goed designer niet is te vinden op sites als 99designs.com of met het kopen van een WordPress theme. Dat is het stylen van de ideeen van de CEO of marketeer naar wat ze in hun hoofd zetten. Een goed designer heeft visie, durf, kijkt verder, denkt na over de eindgebruiker. Andy’s verhaal was voor mij een duidelijke wake-up call over hoe ik naar producten en diensten kijk die ik zelf ontwikkel of wil ontwikkelen.
Na Andy werden we weer even wakkergeschud door Stephen Wolfram, de bedenker en maker van Wolfram Alpha, de waanzinnige zoekmachine. Al kun je het eigenlijk geen zoekmachine meer noemen. Het gaat verder. Het gaat dieper. Wolfram zelf heeft het een aantal keer over “A computational universe of possibilities” en dat laat hij met een demo zien. Hij wil onderzoeken hoe binaire patronen uit de computerwereld relateren aan patronen in de natuur. Is er wel zo’n relatie? Die is er zeker, kijk bijvoorbeeld naar sneeuwvlokken, die door middel van een relatief simpel algoritme worden gemaakt. Wolfram gaat vervolgens dieper op de materie in en probeert te achterhalen of het universum door een algoritmisch patroon is na te bootsen. Het definitieve antwoord is er niet, maar ik heb het gevoel dat ze op de goede weg zijn. Als ze zo’n ontdekking kunnen doen heeft dat enorme implicaties. Je zou dan, theoretisch, alles wat we weten en kennen kunnen reproduceren door middel van patronen.
Wolfram weet uiteindelijk de voorgaande presentaties voor mij te verbinden. Voor de zoekmachine is enorm veel data nodig. Niet zozeer data die op webpagina’s staat, zoals Google doet, maar data uit devices, uit mensen, gebeurtenissen, grotere sociale data. Die data komt nu meer en meer beschikbaar via nieuwe devices. Aan de andere kant voelt de site van Wolfram Alpha erg intimiderend. Alsof je een leeg klaslokaal inloopt waar professoren zitten verstopt. Je moet een slimme vraag stellen anders komen de professoren niet tevoorschijn om je het antwoord te geven. Hier speelt design een belangrijke rol lijkt me.
Deze ochtend op The Next Web Conference was voor mij behoorlijk mindblowing. De drie presentaties zetten me aan het denken, naar de toekomst kijken, enthousiast worden over die toekomst en er proberen een deel van te zijn.
Connecting the dots. Ik zie de dots, ze zijn er. Ik moet ze nog op een manier aan elkaar knopen. Een mooie taak voor de komende tijd.
