In 2012 kocht ik de Mac app Day One. Een digitaal dagboek, of de wat meer neutrale benaming, een journal. Want kom, ik ga toch niet in een dagboek schrijven? Ik besloot dat ik de uitdaging met mezelf wilde aan gaan om privé meer te schrijven wat me bezig houdt, wat ik zoal meemaak op een dag. Wat ik lees, doe en deel. Day One is een prima app, ik kan het zeker aanraden als je 2018 vol goede voornemens begint. Ik heb inmiddels geleerd dat het voor mij niet een app is die me helpt om de gewoonte van het dagelijks loggen vol te houden.
Menig onderzoeker en online productiviteits-expert praat elkaar al jaren na over een paar eigenschappen die nodig zijn om een gewoonte te laten beklijven. Ik geef je een incompleet overzicht van wat inzichten.
Don’t break the chain
Deze term wordt toegeschreven aan de stand-up comedian Jerry Seinfeld. Hij had een jaarkalender aan zijn muur hangen. Voor elke dag dat hij zijn taak doet (schrijven in zijn geval), kon hij een grote rode X door de dag zetten. Nu was het simpelweg het doel om de keten van rode X-en niet te breken. Omdat je die ketting van kruizen ziet blijf je gemotiveerd om door te gaan. (Bron: Lifehacker)
66 Days to a new habit
Hier zijn de onderzoekers het niet unaniem eens. Door de jaren heen zijn er verschillende uitspraken geweest, al dan niet ondersteund door de wetenschap. In de jaren ‘60 claimde Maxwell Maltz, een plastisch chirurg, dat het minimaal 21 dagen kost om aan een nieuw gezicht te wennen. Hij besloot dit in een boek te schrijven met de illustere titel Psycho-Cybernetics en toen begonnen de problemen. Elke zichzelf respecterende zelf-help-guru nam de claim over van Maltz. Alleen verging door de jaren heen dat ene woordje minimaal… En zo ontstond de mythe dat een nieuwe gewoonte 21 dagen nodig heeft om te beklijven.
Inmiddels is er meer onderzoek gedaan. Gemiddeld kost het 66 dagen om een nieuwe gewoonte te vormen. Dit kan varieren van 18 tot 254 dagen in de genoemde studie. Dat is wel wat anders dan 21 dagen… (Bron: Bustle)
Start small
Dit heb ik altijd een interessant inzicht gevonden. Tegelijk is het een inzicht waar ik persoonlijk moeite mee heb. Als je een nieuwe gewoonte wil vormen, begin dan klein. Het meest genoemde voorbeeld: Flossen. Wil je een betere mondhygiene, ga dan niet direct los met de flos door je hele gebit. Maar flos één tand. Dat is zo klein en zo minimaal, dat het bijna belachelijk is om het niet te doen. En langzaam maar zeker ontstaat de gewoonte om meer tanden te flossen. (Bron: TinyBuddha)
Mijn gewoonten in een app.
Als je alle studies en inzichten leest dan lijkt het toch alsof het niet mis kan gaan met zoiets als Day One. De kalender zorgt voor de keten, ik maak het mezelf niet te moeilijk en ik ga mijn best doen het een maand of 2 vol te houden. Toch gaat het al jaren mis.
Ik zal het laten zien aan de hand van screenshots van de kalender door de jaren heen. De blauwe datumvakjes zijn dagen waar ik één of meer items in Day One heb opgeslagen.
We beginnen met december 2012 en de eerste maanden van 2013.
In december, januari en februari gaat het prima! Lekker elke dag wat korte beslommeringen en her en der wat geïmporteerde foto’s van wat me bezighield.
Maar in maart gaat het mis. De ketting wordt onderbroken.
Als ik het zo teruglees ligt het vooral aan de manier waarop Day One werkt voor mij. Je kunt een tijd instellen dat je een notificatie krijgt om iets in Day One te schrijven. Echter, dat tijdstip is eigenlijk nooit echt goed. Het maakt niet uit welk tijdstip ik kies als ik mezelf teruglees, het werkt niet lekker. Zo gaat het heel 2013 verder. Zo nu en dan zijn er wat momenten die ik opsla. Maar dan komt 2014 om de hoek!
Goede voornemens in januari en februari. En dan is het weer maart.
Heel 2014 is net zo gefragmenteerd als die ene maand maart. Ik maak vooral automatische koppelingen tussen Day One en Pocket (mijn leeslijst) en Omnifocus (mijn takenlijst) Zo zie ik door het jaar heen best wel fraai wat ik heb gelezen en gedaan, maar het geeft niet echt een beeld van míj. Eind 2014 probeer ik het opnieuw. Nu heb ik een mooi script gevonden. Via de app Launch Center Pro krijg ik elke avond een vaste set vragen. Ik kan ze heel snel beantwoorden met sterren en emoji of een paar steekwoorden. Dat wordt automatisch een mooi tabelletje in Day One. Boem! Instant gratificatie, lekker efficient, niet te moeilijk.
Je voelt hem al aankomen?
Natuurlijk gaat het de eerste maanden goed. En dan is het maart. Nou ja, april.
Zo gaat heel 2015 weer door. In 2016 zie ik dat in februari nog wel een poging waag om meerdere dagen in Day One te beschrijven, maar eigenlijk laat ik de boel gewoon lopen. Eind 2016 besloot ik dat ik de poging niet nog een keer zou wagen. Ik zou het gewoon lekker op zijn beloop laten. Dus in 2017 heb ik Day One vrijwel niet gebruikt. Tijdens de zomervakantie heb ik het wel heel bewust gebruikt om onze dagen in Italië te beschrijven met foto’s en momenten.
Dat had nog een uitloper in augustus en september met wat interessante quotes, tweets en artikelen. En wat losse momenten die in en om ons gezin gebeurden. Maar sindsdien gebruik ik Day One niet meer actief.
En ik ben niet van plan dat te veranderen.
Na zo’n 5 jaar zie ik een duidelijk patroon in de manier waarop deze gewoonte zich probeert te ontwikkelen. Het gaat zo’n 70 -100 dagen goed en dan is het ineens afgelopen met de pret. Misschien had ik daar geen vijf jaar voor nodig gehad, maar ach. Het is geen race die ik hoef te winnen. Het is wat meer zelfkennis die ik nu met langdurige data kan onderbouwen.
Terug naar die drie onderzoeken en inzichten van het begin. Wat betekent het nu voor mij? Allereerst, Don’t Break The Chain heeft op mij totaal geen invloed bij een digitale kalender. De 66 dagen voor een nieuwe gewoonte, daar zit zeker een kern van waarheid in. Al denk ik dat het bij mij meer tegen de 100 dagen zal lopen als ik het zo zie. En Start Small? Hmm… Ik heb constant getracht het mezelf niet te moeilijk te maken. Als ik echter oudere momenten teruglees, dan lees ik iemand die worstelt met wat hij nú weer moet schrijven. Wat er dan zo interessant is geweest aan een dag. Dus al wilde ik het klein houden, ik zie dat ik er moeite mee heb. Al snel wil ik er meer van maken. Moet het groeien. Maar het gezegde is niet voor niets “gras groeit niet harder als je er aan trekt”.
Zelfkennis en hardlopen.
Ik ben er voor mezelf inmiddels van overtuigd dat ik gewoon ergens moet beginnen met nieuwe gewoontes. Ik moet er niet té moeilijk over doen als iets niet lukt maar tegelijkertijd wel in mijn achterhoofd houden dat die 100 dagen belangrijk zijn. Daarom begon ik na de zomervakantie met hardlopen. Niet pas in januari. Maar in september. Op een willekeurige dag. Helaas gooide in oktober een blessure roet in het eten, maar inmiddels ben ik wel weer aan het trainen. Langzaam weer opbouwen zodat ik in maart de 5 kilometer kan lopen op de Utrecht Science Park Run. Niet geheel ontoevallig in maart natuurlijk. En zo heb ik in 2018 nog minimaal vier andere hardloop evenementen waar ik aan mee wil gaan doen.
Ik begin weer klein. Ik loop nu zo’n 2 tot 3 kilometer in 25 minuten. Ik oefen naar meer. Als mijn uithoudingsvermogen en fysiek het mogelijk maakt. Ik hou er rekening mee dat zoiets tijd kost. Of het nu 21, 66 of 100 dagen is. Maar ik ga er komen. En ik wil minimaal twee keer per week lopen. Liefst drie keer per week. Dus hang ik in de keuken een kleine kalender waar ik een kruis kan zetten wanneer ik heb gelopen. Het is geen keten van dagelijkse kruizen, maar het gaat me helpen.
Eén van mijn kerstcadeaus is de Panobook van Studio Neat. Een heel fraai notitieboek in een wat groter formaat dan je gewend bent van bijvoorbeeld Moleskine. Ik ga hier ook weer klein in beginnen. In plaats van een scherm waar ik eindeloos in zou kunnen typen, geef ik me in dit Panobook elke dag een klein vakje. Elke week past zo op één pagina. De beperking van de vakken zorgt dat ik niet de hele dag hoef te beschrijven. Een woord kan genoeg zijn. Of een tekening. Een kleine schetsje. Ik heb geen idee hoe dit gaat werken. Ik ga in elk geval de eerste 100 vakjes tekenen komend weekend. Dan mag dát geen belemmering meer zijn
Christa Romp says
ik heb een wix-website en die heeft ook een blogfunctie, maar die is wel wat omslachtig.