Gisteren deed ik al een petje af voor ome Seth Godin die 7000 blogposts heeft geschreven op zijn eigen moederschip. Diezelfde avond was er een #Blogpraat chatuurtje op Twitter.
Blogpraat bestaat al zo’n 7 jaar en is ooit door Elja Daae (check haar blog!) bedacht en opgestart. Inmiddels zijn er wat meer mensen bij betrokken en is het meen ik niet meer een wekelijks iets, maar maandelijks. Gisteren viel ik toevallig in de discussies over “Beter Bloggen”, waar het ging over tips en inzichten om zelf meer te schrijven. Of meer gevarieerd. Welke nieuwe en bewezen mogelijkheden er zijn beter in zoekresultaten te komen. Erg leuk om weer eens te volgen en een beetje in mee te doen.
Vandaag lag ik als een ziek vogeltje op de bank. Nog steeds eigenlijk. Het voordeel van ziek zijn in het digitale tijdperk is dat je niet beduimelde Suske & Wiske’s voor de 100e keer moet lezen omdat er niks anders voorhanden is. Maar dat je een beetje bij kunt lezen over dingen die er ook toe doen. Niet alleen werkgerelateerd, maar gewoon dingen die je voor de lol doet.
Na wat uiltjes te hebben geknapt besloot ik eens wat “Te Lezen” lijstjes er bij te pakken en wat willekeurige RSS-feeds door te nemen. Zo kom je altijd weer verrassingen tegen.
Zoals het fraaie “The Return of the Weblog”, hoe ondernemer Ben Werdmuller zijn blog weer nieuw leven inblaast om vooral kleine updates over zijn leven en werken te delen. Niet alleen grote omvangrijke “thinkpieces” maar meer free flow schrijfsels.
Ik twijfel of het een teken van de tijd is, waarbij creatieven weer kiezen voor een eigen plaats in plaats van alleen op sociale netwerksilo’s aanwezig te zijn. Of het is een typisch gevalletje tunnelvisie/confirmation bias waarbij ik alleen zie wat ik wil zien…
