Vandaag kon ik na een wijze tip op Twitter, zet de instellingen op de Engelse taal, mijn Twitter archief downloaden. Een overzicht van alle tweets die ik de wereld in heb geslingerd sinds 6 maart 2007. Grappig om terug te zien dat ik na de eerste tweets die ik in het luchtledige gooide, een week later al bedacht of ik niet een Twitterstream voor de Dutch Bloggies van dat jaar kon maken. Helaas was dat nog iets te hoog gegrepen in die begindagen.
http://twitter.com/frankmeeuwsen/statuses/8349361
http://twitter.com/frankmeeuwsen/statuses/9261001
Het doorbladeren van de HTML versie van mijn archief voelt een beetje als een reis in een tijdmachine met een absurd gevoel voor detail. Terwijl ik door een aantal memorabele momenten blader zie ik gelijktijdig alles wat er om heen gebeurde. Bijvoorbeeld de start van The Incredible Adventure starts here. Ik weet nog goed dat ik die tweet schreef, maar alles wat er om heen gebeurde die dag, dat was ik even kwijt. Ik kan het nu allemaal makkelijk teruglezen. Hetzelfde geldt voor bijzondere Twitter momenten zoals de eerste borrel, Bowlr-videos, Twitter bij Pinkpop 2007, Erwin Blom die vanuit de Efteling Twittert, verhuizingen, geboortes etc. Ik weet ze nog, maar niet exact wat er op die dag verder gebeurde. De hoeveelheid tweets over muziek, bier en friettenten zegt trouwens ook wel iets over mijn dagelijks leven.
Een denkrichting
Het archief van elke twitteraar is in zekere zin publiek materiaal. Tenzij je een besloten profiel hebt, zijn je tweets publiek, dus zou je archief publiek moeten zijn. Als we al deze publieke archieven openbaar maken en aan elkaar knopen, krijgen we een aantal prachtige snapshots van het dagelijks leven. Natuurlijk is er een verschil tussen je tweets die openbaar op Twitter.com staan en de verzameling die je als csv bestand downloadt. De laatste versie laat makkelijker trends zien, laat zien waar je over tweet door de tijd heen. Maar als we bewust kiezen om archieven samen te voegen, kunnen we een mooi beeld krijgen. Denk ik.
Gelijktijdig denk ik aan mijn vroege jaren in Breda. De jaren dat ik in de weekenden in de kroeg zat en lange en soms doelloze gesprekken had met vrienden en (on)bekenden. Ik kan me een aantal van die gesprekken nog goed herinneren. Er zijn een paar gebeurtenissen in die jaren die ik niet snel zal vergeten. Maar wat er verder om die gebeurtenissen plaatsvond is troebel geworden. De exacte gesprekken, de muziek die draaide, wat er op TV was. Het moment is belangrijk, de uitkomst is wat telt. De rest is omgevingsruis. Niet direct van belang.
Die omgevingsruis heb ik nu in een database. Kan ik doorzoeken, grafieken op loslaten en uitrekenen hoelang mijn gemiddelde tweet is. Zou daar iets nieuws uitkomen? Zou ik daar nieuwe inzichten uit krijgen over mijn eigen interesses en denkrichting? Ik weet het niet…
Het is razend interessant om het dagelijks leven uit vergane jaren te bevriezen in een leesbaar formaat. Of dat nu perkament is, foto’s, geluidsopnamen, een blog of een csv met tweets. Ik weet zeker dat hier over tientallen jaren zeer boeiende informatie over maatschappij en cultuur uit zal komen.
Maar omdat het nu zo dichtbij is, zo in your face doorzoekbaar, voelt het weer beangstigend. Wil ik het allemaal wel weten?
