De afgelopen weken heb ik genoten van een heerlijke vakantie met mijn gezin op Gran Canaria. Ik ben inmiddels al weer een week thuis. In die week heb ik me rustig gehouden online. Dat is een hele bewuste keuze geweest na de laatste jaren en het is me prima bevallen.
Een van mijn meest opvallende observaties deze vakanties is dat ik Twitter echt geen seconde mis. De vorige jaren had ik na een paar dagen wel het gevoel dat ik “even” op Twitter moest kijken wat er gaande was. Als ik dat eenmaal deed was het hek van de dam en zat ik weer dagelijks in de stream te kijken. Deels privé deels werk gerelateerd. Wat weer zorgde voor onrust in de vakantie, want toch weer met “werk” bezig.
Nu ben ik ook wel met mijn werk bezig, maar meer in mijn hoofd. meer aan het nadenken en peinzen wat mijn werk eigenlijk is en hoe ik er mee om zou moeten gaan. En dat doe ik behoorlijk goed zo zonder Twitter. Eenmaal thuis zijn Twitter en Facebook nog een paar dagen uitgebleven. Sinds vandaag heb ik ze weer “aangezet”. Vrijwel direct komt er op Facebook een stroom notificaties binnen van onbelangrijke meldingen over nieuwe posts in groepen. En vooruit, één melding van een verjaardagsfeestje. Maar daar kunnen we toch niet bij zijn. Op Twitter heb ik direct een stroom links, onbelangrijke meldingen en een paar mentions voor mijn kiezen. Weinig verheffends en zeker geen prioriteiten.
Hoe heb ik de netwerken uitgezet?
Het niet-aanzetten van sociale netwerken was in het verleden voor mij echt lastig. Zeker op een smartphone is het één druk op de knop om weer in de stroom terecht te komen. Ik heb mezelf voor de gek weten te houden de afgelopen weken. Dat heb ik als volgt gedaan:
-
Op de avond voor vertrek heb ik de wachtwoorden gewijzigd van Twitter, Facebook, Google Apps en Hootsuite. Ik heb dat gedaan door in 1Password zeer sterke wachtwoorden te maken die niet logisch zijn en niet te onthouden. Denk aan wachtwoorden als HDJKjh203*#0cjh3ed&09jfo30-(UHFNirfhn137rhfmvp[2m,f-2jnbwf&)u43k-
-
Deze wachtwoorden heb ik niet in 1Password opgeslagen, maar in een tekstbestand op mijn Mac.
-
De Mac bleef thuis in de kluis, inclusief de wachtwoorden.
-
Uitgelogd van bovengenoemde netwerken op mobiel en iPad
-
Klaar.
Na een dag merkte ik al dat ik de netwerken niet miste. Ik had Google eveneens uitgezet om me vrij van mail te houden en niet in de verleiding te komen om in Google Reader en Google+ te duiken.
Wat waren de alternatieven voor me op deze vakantie? Hoe kwam ik die “ik verveel me” momenten door? Een paar manieren:
-
Podcasts – Ik heb de podcasts herontdekt. Met name korte uitzendingen van Radiolab zijn erg geschikt om even te luisteren. 20 Minuten over een vaak boeiend onderwerp. Het geeft je weer wat gesprekstof. Langere podcasts zoals Macpowerusers laat ik liggen. Omdat deze langer dan een uur duren, ik ze graag in 1 keer hoor en dat niet lukt met twee kinderen in en om het zwembad…
-
Path – Het mini-Twitternetwerk. Eigenlijk is dit wel mijn alternatief voor Twitter aan het worden zoals ik eerder schreef. Kleiner, less noise, more signal. Met “slechts” 40 vrienden en kennisen op het netwerk is het bij te houden. Misschien moet ik eens een nieuwe lijst op Twitter aanmaken met mijn Path-vrienden, kijken wat er dan gebeurt…
-
Ebooks – Mijn iPad zit vol met verschillende ebooks, over het volledig Paperless gaan, de geschiedenis van de Seattle muziekscene en de biografie van Richard Branson. Ik zit in 4 -5 boeken tegelijk. Dan is een tablet toch echt makkelijker dan alles hardcopy meenemen.
-
Spelletjes – Ik word steeds beter in Subway Surfers 🙂
-
Schrijven – Dat gebeurt nog te weinig maar ik merk dat het heerlijk is om zo nu en dan wat zaken van me af te schrijven die niet direct publicatiewaardig zijn. Wat gedachten, kleine zaadjes rondom ideeen die nog wat moeten groeien. Ik ben blij dat ik zowel iPad als Logitech keyboard bij me heb.
-
Hangen – Gewoon. Helemaal. Niks. Doen. Lekker in een luie stoel in de zon hangen, ogen dicht en lekker even helemaal niets. Ik geef toe, dat is nog steeds moeilijk voor me, ik kon dat nooit echt goed. Als kind moest ik altijd al iets te doen hebben. Het echte goede vervelen is me nooit goed afgegaan. Gaat gelukkig steeds beter…
Een van de boeken die ik de afgelopen dagen las is Turning Pro van Steven Pressfield. Een klein, snel leesbaar manifest over het verschil tussen amateurs en professionals. In elk werkveld. Over de mindswitch die je maakt om van de ene staat naar de andere te gaan. Een van de hoofdstukken is me sterk bijgebleven. Het hele hoofdstuk bestaat uit de zin: An amateur tweets, a Pro works.
Ik heb werk te doen. Schrijven.
♻️
admin
