De wittebroodsweken lijken er op te zitten voor Google+ en we kunnen ons beter de vraag stellen: En nu? Is Google+ de moeite waard? Naast de vele jubelverhalen zie ik een andere tendens. Naast het gegeven dat ik dagelijks door veel voor mij onbekende G+ accounts wordt gevolgd, zie ik een aantal van de Nederlandse digitale voorhoede zich erg stil houden op Google+. Ze zijn wel aanwezig, hebben een account, maar doen er zelf niet veel mee. Tijd om ze eens aan de tand te voelen. Is Google+ het zoveelste netwerk en ben je netwerkmoe of is er iets anders aan de hand? Ik vroeg het aan 10 vrienden van me die actief zijn op Twitter maar een stuk minder op Google+…
| Anna-Maria Giannatassio (@puur | G+) |
Tja, Google plus grijpt me nog niet echt. Past niet in mijn hap/snap leven. Mijn tempo is van de hak op de tak en daar past Twitter, Instagram en Facebook beter bij. In die volgorde. Ik wil direct vermaken en ook worden vermaakt. In woord, foto en link. Als ik extra tijd moet stoppen in discussies en gedoe van Google plus… dan kies ik er eerder voor om de tijd te besteden aan contacten IRL. Net zo gecompliceerd en diep… 😉
| Mark de Kock (@markies | G+) |
Het is geen bewuste keuze om Google+ (nog) niet te gebruiken. Ik ben goed in contact met mijn vrienden en kennissen via Facebook en Twitter. Deel info via deze kanalen met de mensen. Voor grotere stukken gebruik ik blogs. Daarin is geen verandering gekomen sinds G+ er is. Echt interessante info lees ik via anderen op G+. Het geeft me weinig impuls om zelf content toe te voegen. De virale werking van het netwerk heeft daarbij niet geholpen vermoed ik. Er komen zoveel mensen langs die vaak bekend zijn (en dus overlappend met andere netwerken). Maar ook veel mensen die jou toevoegen waarvan je totaal geen idee hebt waarom en via wie. Ik geloof niet in eeuwigheid van netwerken. De mens volgt nuttigheid en relevantie. Wil een filterwerking zien die interactie ondersteund en optimaal maakt.. Wellicht dat er dus nog verandering komt in mijn gedrag. Dat andere netwerken de rol van FB en Twitter gaan overnemen. Dat zal dan waarschijnlijk komen doordat bovenstaande proces zijn werking doet. Facebook en Twitter ontwikkelen ook, wellicht dat daar ook nog een impuls uit voortkomt die een verandering zal starten. Gelijk hebben is niet hetzelfde als gelijk krijgen zei iemand mij ooit. Is G+ het beste en wint het daarom de strijd met FB en Twitter? Er zijn meerdere factoren van belang die succes bepalend zullen zijn.
| Marco Derksen (@marketingfacts | G+) |
Eigenlijk heel simpel, Google+ is net voor mijn vakantie gelanceerd waardoor ik nog niet voldoende tijd heb gehad om er echt in te verdiepen. Vraag me derhalve ook af of de zomerperiode wel een goede periode is om een nieuw netwerk te lanceren. Denk dat ik deze keer met de tweede golf mee ga 😉
| Kirsten Jassies (@hotlipzz | G+) |
Ik zeg het niet graag hardop als die-hard fan van alles wat nieuw is in de digitale wereld, maar dit keer wacht ik inderdaad even af. Ik vermoed wel dat het big gaat worden (‘dat internet gaat nog groot worden’ :-)) en kijk daarom elke week ff wat er gebeurt. Maar met Facebook voor mijn echte vrienden en de plusminus 10 pages van de websites van mn werk, Instagram voor mn foto-log en twitter voor al het andere zit ik wel ‘vol’. Oja, en Linkedin. En Youtube. En Flickr. En Myspace. Alles naar elkaar doorgezet, soms weet ik niet meer welke account ik naar welke heb doorgezet en in welke richting. Dus ja, ik wacht ff, maar als iedereen naar google+ moved ga ik wel mee.
| Sjoerd Goderie (@sjoerd | G+) |
Vermoeidheid. Social overload. What’s new met Google+? Nog steeds is de basis hetzelfde als al die social networks. De interface is anders ja, er zitten misschien wel betere functionaliteiten in, maar he… wat mis ik als ik het niet doe. Vluchtig sociaal gedrag doe ik nog altijd via Twitter, mijn sociale netwerk zie ik in real life en via Facebook. Dus wat gaat Google+ me brengen? Nog niets. Misschien heb ik het mis hoor, maar sociale media zijn ontworpen om dingen te missen. Dus het doet me nog niet zoveel.
Ben meer een observator, niet zozeer een creator. En in die zin observeer ik nog niet wat me echt anders doet denken. In werk of in privé.
| Indira Reynaert (@indirareynaert | G+) |
Ik krijg G+ uitnodigingen aan alle kanten van mensen waar ik elders ook al mee geconnect ben. Veelal dezelfde mensen die ook al aan het pionieren waren met Twitter destijds, dezelfde updates maar een ander kanaal. Het zijn de mensen die voor mij de netwerken maken en niet de systemen, dus waarom zou ik mij verbinden aan mensen waar ik al mee verbonden ben. Ik heb nu een duidelijke lijn tussen Twitter, Facebook en Linkedin, ik gedraag mij op die media ook verschillend: onderscheidende systemen met eigen context. G+ lijkt een ultieme vorm van context collapse te zijn. Ik weet niet hoe ik mij daar moet gedragen en eerlijk gezegd heb ik nog geen zin gehad om de moeite te nemen om dat uit te zoeken, nu ik vooralsnog verbonden ben met oldskool twitterazzi die ik ook al tegenkom op twitter. Geen zin an! Vergelijk het met een frikandel die je kan bestellen bij de Heinekenhoek ergens aan de Costa del Sol. Andere omgeving, maar toch weer veel van hetzelfde… 😉 Ik ga G+ nog wel induiken, maar dan uit hoofde van mijn functie als nieuwe media adviseur en niet omdat ik echt geinteresseerd ben in het medium. Immers de mensen maken voor mij het netwerk, en niet de techniek.
| Johan Voets (@johanvoets | G+) |
Wat me momenteel echt opvalt is een grote hoeveelheid dubbele content (blogposts, mobypictures) die men spreidt via Facebook, Twitter en Google+. Voor informatie vergaren is het dus misschien vooralsnog meer ruis dan een toevoeging. Zelf merk ik bijvoorbeeld ook dat het merendeel van de mensen die mij volgt op Google+ ook mensen zijn die mij volgen op Facebook en Twitter. De content die ik dus zou kunnen / willen delen via het netwerk hebben zij dus al via een van die andere kanalen binnen. Maar het allerbelangrijkste is dat ik nog geen plek heb weten te vinden in het sociale ecosysteem voor Google+. Dat heeft ook te maken met het diffuse karakter: ik kan in cirkels publiceren, alles wat ik publiek publiceer is ook weer leesbaar voor mensen die ik in principe niet ken, etc. Oftwel: waar ik Twitter gebruik als publiek microdialoog/monoloog tool, Facebook alleen toegang geef aan mensen die ik echt ken en mag (en die dus bepaalde zaken mogen weten) en LinkedIn gebruik voor zakelijke contacten, valt Google+ nog een beetje tussen dat alles in. Tel daarbij op dat ik de afgelopen maanden nauwelijks tijd heb gehad het goed te onderzoeken en je komt tot de huidige situatie! 🙂
| Ruben Steeman (@Rust | G+) |
Ik zie het nut er nog niet zo van in in vergelijking tot Twitter en Facebook. Ik wacht even af. Ik zie het als een twitterkiller, maar dat is het nog niet echt. Het verwart me dat het werkt als Facebook maar er heel veel vreemden me toevoegen. Eigenlijk wacht ik gewoon even af.
Conclusie?
Als je op basis van deze antwoorden een conclusie kunt trekken, het is met name het intensieve gebruik van andere netwerken als Twitter en Facebook die ze nog tegenhouden om Google+ te gebruiken. Ik vind het antwoord van Indira wel interessant over de context collapse. Deze term beschrijft het volgende principe: Als je een gesprek hebt met twee vrienden aan tafel, dan ken je de context van het gesprek, je weet tegen wie je praat, welke termen je kunt gebruiken en hoe je bepaalde reacties kunt krijgen. Zit je aan dezelfde tafel maar nu met twee familieleden, dan kan de context anders worden. Het onderwerp van gesprek kan hetzelfde zijn maar de soort reacties, de manier waarop je iets uitlegt, kan veranderen. Omdat je nu zichtbaar tegen andere mensen spreekt.
Op het web, in sociale netwerken, wordt dat al lastiger. Dat begon met weblogs. Je schrijft iets met een groep mensen in het hoofd, maar in feite is dat wat je schrijft zichtbaar voor iedereen op het web. De context waarin je een verhaal schrijft is weggevallen. Het lijkt op het gebruik van BCC in een email. De ontvangers die in de BCC staan kunnen niet zien wie de mail nog meer heeft ontvangen. Maar ik als zender kan wel zien aan wie ik iets stuur. Echter, bij een sociaal netwerk valt dat weg. Ik kan niet meer inschatten wie mijn updates of berichten lezen. Bij Google+ kun je dat inderdaad zelf organiseren, maar recent werd al duidelijk dat de meesten vooral publiek posten en de kringen/circles gebruiken om van specifieke groepen bij te lezen. Het gegeven dat je je in verschillende circles anders kunt gedragen (zoals studenten op school zich anders gedragen dan in de kroeg) legt een extra laag voor sommigen om vol gebruik te maken van Google+
Hoe gebruik ik zelf nu Google+? Ik loop tegen dezelfde redenen aan als hierboven beschreven. Veel dubbele informatie, moeilijk(er) te filteren door de soms enorme overload aan lange reacties. Ik heb één circel aangemaakt waarin ik een aantal hele specifieke mensen volg op het gebied van de DIY ontwikkelingen en de Open Source Hardware movement. Maar de rest volg ik mondjesmaat. Twitter blijft mijn belangrijkste kanaal, door de snelheid, breedte van volgers, korte updates en het platform wat het biedt om bv iets door te sturen naar mijn leeslijst, te retweeten of op een andere manier te delen.
Google+ is zeker op weg om een grote speler te worden in de sociale netwerken, maar ik denk dat het minder interessant is om Facebook of Twitter voorbij te streven. Deze presentatie maakt duidelijk hoe Google+ binnen de kantoormuren interessant kan worden, als tegenhanger van Microsoft Sharepoint.
