Je zou toch denken dat na zo’n 20 jaar online publiceren en bloggen het ritme er wel in zit. Maar daar moet je nog altijd hard voor werken. Net als Elja wilde ik weer meer regelmatig bloggen (naäpen mag namelijk volgens haar) en dat ging een paar dagen behoorlijk goed.
Maar zoals vaker slaat ineens de twijfel toe. Ik heb het geregeld over het idee om van een blog een commonplace book te maken. Niet alleen de plaats waar je op basis van een contentstrategie allerlei uitgekiende artikelen schrijft over een niche onderwerp. Maar waar je losse gedachten deelt. Een link zo nu en dan. Waar de breedte van je interessegebied een plaats heeft. Doe ik dat zelf in een constant tempo? Nee hoor. Want ik zit dan toch te twijfelen of ik die ene losse foto wel zal plaatsen. Zonder context en over een compleet ander onderwerp. Ik probeer toch een groter artikel te schrijven over datgene waar ik hier vaker over schrijf, zoals het indieweb.
En dan slaat de stilte toe. Dan gebeurt er eigenlijk helemaal niets en is de ketting verbroken. Ken je die “Don’t Break The Chain” productiviteitsmethode van comecian Jerry Seinfeld? Een interessante gedachte maar helaas lukt het me te weinig om het echt vol te houden. Zaken als werk, gezin, leven, gezondheid zitten vaak in de weg.
Maar aan de andere kant, een snelle foto heb ik zo op Instagram Stories geplaatst. Een meninkje is zo op Twitter gedropt. Waarom zou ik dat niet hier kunnen doen? Om jou er niet mee lastig te vallen? De context van de omgeving en de verwachtingen van jou, de lezer? Als ik naar mijn eigen gedrag kijk in mijn nieuwslezer, dan vind ik de mix van korte updates op blogs en wat langere berichten juist prettig. Terwijl ik zelf juist twijfel over die korte berichten. Sterker nog, ik verberg ze van de voorpagina zoals het doorplaatsen van mijn gedronken speciaalbier, de likes en mijn bookmarks. Maar dat heeft dan weer meer te maken dat ik nog altijd geen tijd neem om een betere vorm voor die laatste twee te bedenken.
Goed. Al met al heeft deze blogpost weinig levenslessen, geen tips om je eigen site beter te maken, geen inzichten hoe het web gebroken is en het is vooral een twijfel van mij die je leest. Het is vast geen onbekende twijfel. Veel bloggers en schrijvers hebben dit probleem. Jij misschien ook wel. Dus denk er dan aan, je bent niet de enige.
Ik vind ook een losse foto leuk, Frank. Dan weet je de volgende keer dat je in ieder geval één lezer blij maakt 😉
Dat vind ik fijn om te horen dus dat ga ik zeker doen nu!
Wat ik me afvraag: waar ben je bang voor? Dat lezers afhaken?
Ik zou me niet druk maken om die lezers. Doe gewoon je ding. Een blog is beter dan Twitter, Instagram of wat dan ook.
Dat is een goede vraag. Ik weet nog niet of ik echt bang ben. Het is de onbedoelde en ongewenste onzichtbare beperkingen die ik mezelf opleg wat ik op dit blog wel en niet zou moeten doen. Vanwege de naam Digging the Digital heb ik het idee dat ik hier vooral iets moet schrijven over het digitale domein. Omdat ik meer en meer focus op zaken als indieweb en open web, twijfel ik of ik wel iets over hardlopen moet plaatsen. Of die likes wel de moeite waard zijn voor de lezer of ze het maar onduidelijk vinden. Dank voor de aanmoediging!
Inderdaad, meer mensen hebben hier last van. Eigenlijk iedereen die ik ken wel die online met iets bezig is. Zij het een blog of vlogkanaal. Te veel denk ik na over de juiste frequentie van mijn vlogs en of ik het publiek niet overspoel met content. Maar het is altijd aan dat publiek om dat als teveel te ervaren of niet. Eigenlijk jammer dat er zoveel energie in dit soort gedachten gaat zitten. Je kunt die namelijk ook gebruiken om te creëren of die twijfeltijd gebruiken om niets te doen.
Hahaha, zo is het. Ik ben dit blog ooit begonnen om wat aan te klooien en te spelen. Maar toch wordt het altijd weer meer en groter en wil ik er meer mee. Terwijl het prima is om dat spelende er in te houden.
Ik vind een mix van allerlei soorten updates op een (persoonlijk) blog juist altijd prettig om te lezen. De worsteling herken ik en zie ik bij veel bloggers voorbij komen, maar van mij mogen ze allemaal hun ding doen wat dat op dat moment ook is. Liever regelmatig korte updats of een foto, dan een lange stilte (hou ik mezelf ook altijd voor).
Dat is goed om te lezen, dank je wel Peter!