“”Van je af tikken”?
Of -in de blogtsunami- je eerst even afvragen of jouw bijdrage iets toevoegt, of ‘t je lezer iets brengt.
Zeg ‘t maar…”
Aldus Aad Lips op Twitter over een opmerking in mijn vorige post over Blogdrift. Ik gebruikte die term in de laatste paragraaf om woorden te geven aan wat er was gebeurd. Letterlijk van me af getikt wat er in mijn hoofd gebeurde toen ik over de term blogdrift begon te schrijven.
Zonder al te veel redactie. Zonder te veel na te denken over de tussenkopjes. En sowieso niet nagedacht of mijn bijdrage iets toevoegt. Of het mijn lezer iets brengt.
Maar wel wat typefouten er uit gehaald.
Een zin ingekort.
Die link met Rutte toch maar niet uitgelegd.
Maar nadenken of mijn bijdrage iets toevoegt. Aan wat? Aan een bepaald discours? Aan een lopende discussie? Of het iets toevoegt aan de genoemde blogtsunami?
Nou nee. Niet over nagedacht. Waarom zou ik? Dit is mijn domein. Mijn moederschip. Mijn plek. Mijn huis. Dit is waar ík bepaal wat er komt en op welke manier. Dat kan gaan over onderwerpen die op dat moment actueel zijn, zoals Mastodon. Soms over iets kleins als een nieuw seizoen Mr Robot. Soms slaat iets aan. Soms niet. So be it.
De columns voor Numrush zijn fokking hard zweten voor me. Omdat het voor een andere titel is met andere belangen en andere lezers. Omdat ik daar op andermans domein ben en iets wil afleveren wat altijd de moeite is om te lezen.
De contentstrategie die ik voor opdrachtgevers maakte was vaak brutaal strikt en lastig om écht ziel en zaligheid in te leggen. Omdat het ineens een doordacht geheel werd. Omdat er ineens zelfopgelegde kaders zijn. Do’s en dont’s. Distributiestrategie.
Maar hier? Dit is mijn speeltuin. Hier kan ik gewoon doen wat ik wil. Ik kies er voor omdat in het publieke domein te doen. Waar iedereen mee kan kijken en er iets van kan vinden. Zoals Aad. En dat is zijn goed recht. En hij mag er helemaal niks van vinden. Drie minuten van zijn leven weggegooid. Maar dat weerhoudt mij niet om in mijn zandbak verder te spelen en gewoon door te gaan met wat ik doe.
Maar goed, Aad heeft het nu wel voor elkaar dat ik al tikkend aan deze post iets meer nadenk wat ik er mee wilde zeggen. Wat ik over wil brengen. Wat het toe kan voegen aan het geheel. Maar toch blijft het Punkrock Publishing voor me!
Dank je Aad!
