Digging the digital

TEDxAmsterdam – Live online te volgen

door

Helaas kan (mag?) ik dit jaar niet bij TEDxAmsterdam zijn, het jaarlijkse inspiratie event waar een volle dag wordt gesproken over Technology, Entertainment en Design (vandaar de naam). Weet je niet wat TED is, bekijk dan eerst de website van TEDx zelf. Maar wat ik met name boeiend vind, is dat het volledige programma live online is te volgen. Want goede ideeën moeten rondzingen, worden verspreid, gedeeld met anderen. Daar is waar TED om draait. Kijk hieronder naar de livestream en bekijk de live mindmap gedurende de dag. Let op, de stream start automatisch!

Lijstjes, lijstjes, lijstjes…

door

Het einde van 2010 is een fraaie samenloop van een oude traditie en nieuwe trend. Traditioneel komen vanaf half december de eerste lijsten overal tevoorschijn. De beste muziek, films, mode, restaurants, tv-programma’s, (blogs?), tweets, games, sites, wikileak-documenten, nieuwsberichten etc van 2010 zullen de komende tijd op allerlei sites, kranten en andere media de hoofdmoot voeren. Het afgelopen half jaar hebben we een enorme trend zien opkomen voor de online curator. Met een indrukwekkende serie artikelen van Robin Good ben je direct over deze trend op de hoogte. De software is er inmiddels, zoals ik een tijdje terug liet zien met Storify, nu moeten we er onze weg mee gaan vinden. Zoeken hoe je dit goed kunt gebruiken, de juiste regels leren en maken met elkaar.

Lijstjes en curatie, ik hou er wel van. Vooral als het over muziek gaat. Ik ben een muziekliefhebber, geen professionele kenner of recensent. Maar die liefhebberij heeft er onder andere voor gezorgd dat ik al een paar jaar lid kan zijn van een mailinglist waar 100 muziekliefhebbers hun mening en smaak delen. 100 man en vrouw die een jaar lang muziek delen en soms ook vertellen waarom de muziek gehoord moet worden. Zo nu en dan komt er een compilatie van een specifieke artiest of de muziek van dat moment, fraaie lijstjes, zorgvuldig samengesteld door een mede-liefhebber. De Perfect serie moet je in 2011 echt in de gaten gaan houden!

Maar eens per jaar moeten die 100 man met de billen bloot. De top 10 aanleveren voor de beste muziek van het afgelopen jaar. Welke albums raakten je, waren spannend, vernieuwend, opvallend, magisch, hartverwarmend? Lever de lijst aan en aan het einde van het jaar zal de organisatie van de mailinglist een definitieve top 20 publiceren. Deze top 20 is volgens de makers “een lijst om rekening mee te houden” (zie hier de lijst van 2009) en ik kan dat wel beamen. Wat ik nu al aan lijsten voorbij zie komen op de mailinglist laat een staalkaart zien van wat er met name op alternatief vlak is uitgebracht in 2010. Ik ben heel benieuwd wat de lijst dit jaar gaat worden. Hier is mijn top 10 van 2010. Zowel op Spotify als hieronder in Storify 🙂

De Dutch Bloggies – Het Grote Gedoe

door

De afgelopen dagen hadden iets weg van de laatste jaren organisatie Dutch Bloggies. Een hoop gedoe. Meningen die over en weer vliegen, fitties, halve en hele waarheden en een verkeerd gequote juryvoorzitter. Mijn agenda liet het niet toe om eerder een wat grotere uiteenzetting te geven over mijn achtergronden, mening en gedachten bij alls wat is gebeurd sinds de Dutch Bloggies besloot te stoppen. Bij deze. Doe er mee wat je wilt. Weinig links, vooral mening. Alsof Punkmedia, Raaphorst en Kerouac over mijn schouders meekijken. Rammen, typen, van hoofd via hart naar handen. Go.

Het Volkskrant artikel

Social media minnend Nederland begon zich al licht te roeren toen op Emerce een verkeerd gequote persbericht van de organisatie verscheen. De Dutch Bloggies zouden het webloggen dood hebben verklaard. Nu bleek al snel dat de verantwoordelijke journaliste de woordkeuze in het persbericht wat ruim had opgevat maar de toon leek gezet. Die toon werd alleen maar sterker toen gisterenavond een artikel op de Volkskrant verscheen met de titel “De blogger wijkt uit naar Twitter”. In dat artikel staan een aantal quotes van Jeroen Mirck, de juryvoorzitter van de Dutch Bloggies.

Ik kreeg het artikel een paar uur eerder al te zien omdat ik er in werd genoemd en Heleen wilde weten of alles klopte. Op een jaartal na was de informatie wat mij betreft correct maar ik was werkelijk stomverbaasd over de uitspraken van Jeroen. Hoe kan en kon hij het in zijn hoofd halen om de populariteit van Nalden aan de Dutch Bloggies te knopen? OK, Nalden heeft op 1 december 2009 de prijs ontvangen, maar een week later staat een groot interview met hem in Vrij Nederland. Nu wil ik blogs best veel invoed toedichten, maar ik denk dat het VN artikel meer heeft gedaan voor Nalden dan de Dutch Bloggies.

Jeroen komt met een blogpost waarin hij claimt verkeerd te zijn gequote. Ik vind dat vreemd. Een beetje Prem-gedrag. Want Heleen SMS’t mij na ons korte telefoongesprek om een jaartal echt te verifiëren. Heeft ze dat dan niet bij Jeroen gedaan? Sterker nog, Jeroen staat in die SMS genoemd. Waarom worden mijn uitspraken wel meegenomen en die van Jeroen niet? Ik heb het antwoord niet, maar ik vind het altijd vreemd als je achteraf bepaalde uitspraken moet goedpraten of uitleggen. Dan heb je ze niet goed uitgesproken.

Nog even over dat artikel: Jeroen claimt dat “‘De interesse in bloggen is niet meer zo heel groot. Bij blogworkshops voor bedrijven komt bijna niemand meer opdagen. Het momentum is verschoven naar sociale media. Het is veel hipper om het daar over te hebben”. Ik zeg: Je snapt er echt geen fluit meer van. Als je nu werkelijk denkt dat de interesse van bloggen weg is omdat bedrijven niet meer op komen dagen? Nee Jeroen, misschien ligt het aan de workshop? Er zullen vast workshops zijn waar niemand meer komt  opdagen maar is dat de reden om te zeggen dat de interesse in bloggen niet meer zo heel groot is? Ik zal het iets scherper verwoorden:

Bedrijven, reclamebureaus en marketeers vinden dat bloggen dood is omdat ze er al snel achter kwamen dat het pleurishard werken is om weinig geld mee te verdienen. Ze kwamen er achter dat je met blogs helemaal niet snel rijk kunt worden. Dus roepen ze maar snel dat het gedaan is met bloggen om door te gaan naar de volgende cash-cow: Twitter. En over zes maanden Location Based en wellicht over anderhalf jaar weer een nieuw speeltje.

Dus wat Jeroen doet is de Dutch Bloggies verbinden aan de commerciële kant van het webloggen. En nu komen we op het punt waar het allemaal werkelijk om draait. Het punt waar Matthijs in zijn uitstekende artikel al kort aan refereert omdat ik hem daar vanochtend over sprak: De commerciële slag die de Dutch Bloggies wilde maken.

De échte reden?

Toen we in 2003 als redactie van About:blank bij elkaar zaten om een nieuwe editie te bespreken, kwamen de Dutch Bloggies voorbij. Die waren een paar keer virtueel uitgereikt en zorgde toen al voor ophef over regels, categoriën en winnaars. We besloten om de DB’s over te nemen en er een echte uitreiking van te maken. Sinds 2004 hebben we dat gedaan. “We” zijn in dit verhaal Ton Zijp, Remco Sikkema en ikzelf. Om ons heen zijn er diverse waardevolle helpende handjes geweest van onder andere David Rietveld, Ramon Stoppelenburg, Helie Schmetz, Roswitha Kamps en Michiel Heijmans. Ik vergeet een hoop namen, dat weet ik.

Bij de editie van 2006 besloten we om het langzaam maar zeker wat professioneler aan te pakken. Met daarbij de behorende commerciële stappen die je moet zetten: sponsors, geld gedoe, jury, meer regels etcetera. We hebben toen heel bewust besloten om te kijken of we de Dutch Bloggies naar een hoger platform konden brengen. Ik heb een flinke hand gehad over de richting die we zouden moeten inslaan, maar het is juist de samenwerking met Ton en Remco die ons alledrie scherp hield. Met verschillende kwaliteiten vulden we elkaar prima aan en konden we elk jaar terugkijken op een leuk evenement (even afgezien van de perikelen die er elk jaar wel zijn) maar zagen we ook weer mogelijkheden voor het volgende jaar.

In 2008 besloot ik om diverse redenen te stoppen met de Dutch Bloggies. Net als Remco overigens. Dat betekende dus dat 66% van het vaste team ineens wegviel. Ton wilde de Dutch Bloggies in 2009 wel door laten gaan en heeft zich met Roswitha en anderen werkelijk het snot voor de ogen gewerkt om dat voor elkaar te krijgen. Ik ben er toen niet meer nauw bij betrokken geweest, maar ik zag wel dat er op de achtergrond wat steken waren gevallen. De vaak genoemde regels en criteria die bij de categorieën ontbreken als belangrijkste. Dat is tegelijkertijd de bottleneck voor het hele evenement. Wat we begonnen als een klein, underground evenement waarbij we elkaar waardering geven, een biertje drinken en het zeker in de beginjaren allemaal niet zo serieus namen, was ineens Een Instituut geworden.

Begrijp me goed, ik heb daar zelf aan mee gewerkt, ik ben er deels voor verantwoordelijk geweest. Dus ik begrijp heel goed dat met de editie 2010 de organisatie (Ton en Roswitha) het niet meer voor elkaar gebokst krijgt om weer zo’n evenement op te zetten. Met sponsors, catering, jury, logistiek. Dan moet je een slag maken van iets wat we in de avonduren erbij deden naar een fulltime organisatie. Als je die status verder wilt uitbouwen en behouden.

Waarom in het persbericht zo’n halfslachtig lulverhaal over social media wordt gegeven is mij echt een raadsel. Want dat is niet de reden, ik kan dat niet geloven. Ik ken Ton langer dan vandaag (heb hem helaas nog niet gesproken, maar wilde dit al wel schrijven) en ik weet hoe hij tegenover de spotlights staat. Daar blijft hij liever van weg. Die rol lag bij mij en soms bij Remco. En nu bij Jeroen. Dus dat Jeroen nu overal opspringt is begrijpelijk maar tactisch niet de beste zet. Bloggen gaat over transparantie, openheid en eerlijkheid. Ik had liever Ton de uitleg zien geven dan de juryvoorzitter.

Wil je meer over de geschiedenis en achtergronden weten van de Dutch Bloggies? In mijn boek Bloghelden staat alles uitgelegd.

Marketingfacts en de doorstart

De reacties op het Marketingfacts artikel zijn niet mals. Maar wat me vooral opvalt is dat bij het persbericht veel reacties waren dat men het zonde vindt. Dat de Dutch Bloggies zeker wel een naam hebben/hadden en nu dat weg is, is dat jammer. Tegelijkertijd lees ik op Marketingfacts dat er een aantal partijen zijn die een doorstart willen maken van de Dutch Bloggies. Toen ik dat las werd ik toch wat angstig. Fuck, zou dat sympathieke evenementje wat we in 2004 een gezicht gaven nu ineens worden overgenomen door commerciële partijen? Wat wij hebben opgebouwd in 10 jaar gaat nu ineens naar andere partijen? Of blijven Ton en Roswitha wel betrokken?

Hadden de Dutch Bloggies toch dat underground partijtje moeten blijven wat we in 2004 met een krat bier en wat chips in de gang van een museum vierden? Terugkijkend misschien wel. Misschien moet het juist die kant weer op. Juist om te laten zien dat blogs van het volk zijn, niet van marketeers en reclame_peeps_. Als je vandaag je eerste verjaardag van je weblog viert, dat je dat juist moet vieren en niet moet denken dat je achter de troepen aanloopt. De stap naar professionalisering betekent niet dat het een marcom-feestje moet worden, wat het eerlijk gezegd de laatste jaren wel is geworden. Dat is jammer, dat zou anders moeten. Bij deze dus mijn aanbod om eens mee te praten en te luisteren op dat topoverleg wat Marketingfacts, AdFactor en Seats2Meet binnenkort gaan voeren. In 2008 heb ik gezegd dat ik het niet meer zou doen. Vanmiddag heb ik in de mail tegen iemand gezegd dat ik het niet meer doe. Nu ik de reacties lees bij Marketingfacts draai ik bij. Bloggen is meer dan een corporate blog en een blogworkshop. Dat moet dan iemand toch duidelijk maken. De huidige juryvoorzitter doet dat in elk geval niet.

Blog on.

De 5 Bloggers van het Decennium

door

Vandaag is definitief de stekker getrokken uit de organisatie van de Dutch Bloggies. Eerlijk gezegd voelde ik het al een tijdje aankomen dat de jaarlijkse blogprijs dit jaar geen nieuwe editie zou zien. Te lang bleef het stil vanuit de organisatie en traditiegetrouw waren de eerste berichten voor een nieuwe editie nu wel de digitale ether ingeslingerd. Waarna de geijkte blogs als Retecool, Sargasso, De Jaap etc weer hun afkeer zouden laten blijken van deze, ik quote:

“wanvertoning van doorgaans D66-stemmende zichzelf tot blogkenners verheven hebbende types met tentakels die vuistdiep in de marketing- en communicatie (marcom heet dat, spreek uit “marrrrrrrrjcom”) wereld zitten.”

Prima. Aan alles moet een keer een eind komen, zo ook aan de Dutch Bloggies. Maar wat me dan zo tegenvalt is de tendentieuze titel van het artikel op Emerce: “Dutch Bloggies verklaart bloggen dood en stopt”. In de reacties bij het artikel wordt al snel duidelijk dat niemand bij de Bloggies vindt dat bloggen dood is. Sterker nog, het is here to stay. Ik vermoed dat bloggen zelfs aan een tweede jeugd begint, als ik de gretigheid en enthousiasme zie bij studenten gisteren in de PR Studentenchat. Het principe van bloggen, het uitdragen van je eigen mening zonder tussenkomst van een derde partij als redactie en zonder de noodzaak van studio, drukpers of uitzendstraat, dat gaat niet meer weg. Het evolueert naar andere mediatypen als Twitter, Flickr en Youtube. Het krijgt steun van sociale netwerken als Facebook en Hyves waar het delen van kennis, informatie en inspiratie een normale bezigheid is. De kop van Emerce die gretig wordt geretweet gaat zo een eigen leven leiden en dat is zonde. Dat verdient de organisatie niet.

En nu? Geen Dutch Bloggies meer? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. Het staat iedereen vrij om een alternatief te organiseren. Geen Stijl riep al jaren dat ze wel eens zouden laten zien hoe je zoiets organiseert, Sargasso en Retecool hebben met hun Salon Bloggies een poging gewaagd en Marco Raaphorst denkt na over een doorstart. In januari zal de Dutch Bloggies zichzelf te grave dragen tijdens een nieuwjaarsborrel waar eveneens de Blogger van de Decennium wordt uitgeroepen. Wie dat zal zijn? Als ik een voorzetje mag doen uit de losse pols voor de organisatie. Op volgorde van hoe het zo toevallig uitkomt:

  1. Wim de Bie – Met zijn Bieslog ontdekte hij dat het medium internet en weblogs specifiek een veel rijker repertoire kon opbouwen dan hij op TV kon.

  2. Sargasso – Jarenlange kwaliteit en diepgaande series over onder andere de Europese Grondwet

  3. Verbal Jam – Ondanks dat ik Arnoud niet dagelijks volg is zijn Verbal Jam al wel sinds 2001 een vaste pijler in de Nederlandse blogosfeer.

  4. Martine de Jong – Met haar 10e.nl al sinds jaar en dag aan het bloggen en nu met Recensiekoning een enorme hit.

  5. Tonie van Ringelenstein – De oervader van het journalistieke bloggen. Door velen als inspiratie gezien om zelf te gaan bloggen

Ik ben blij dat ik 8 jaar deel heb mogen uitmaken van de Dutch Bloggies. Aan al het goede moet een keer een einde komen. Ton, Roswitha, Jeroen (maar ook Remco, David, Ramon, Helie, Michiel, Peter en alle anderen in de afgelopen jaren!) dank voor dit evenement en tot de borrel in januari!

En wil je weten hoe die 10 jaar bloggen in Nederland er verder uitzagen? Dan is er altijd nog het boek Bloghelden! 🙂

Social media? Het gaat om de mentaliteit, niet om het middel

door

Blogs blijven relevant. Of het nu een persoonlijk blog is waarin iemand duiding geeft aan zijn (professionele of priv) omgeving, of het een online magazine is wat blogsoftware gebruikt of een afdeling die rondom een project de voortgang bijhoudt, blogging als activiteit zal niet meer weggaan. Evenals het idee achter Twitter niet meer zal verdwijnen uit de internetcultuur. Je kunt met elkaar beargumenteren wat de relevantie van veel blogs is en of bloggers journalisten zijn, maar het principe van directe zelfpublicatie zonder tussenkomst van een redactie of een kostbaar logistiek apparaat (studio, drukpers, extra personeel) is voor mij n van de mooiste uitvindingen van de afgelopen 15 jaar.

Ondanks de relatieve ouderdom van het bloggen zijn er nog altijd genoeg vragen en onduidelijkheden over het hoe en waarom. Vandaag was ik in de gelegenheid om tot tweemaal toe enige opheldering te geven. Daarbij besefte ik me wederom dat bloggen en het delen van informatie online voor velen nog een zwart gat is, een onduidelijk en ongrijpbaar fenomeen. Tijdens de eerste sessie, voor een groep communicatieprofessionals belast met online  persbeleid, daagde het me dat in de gesprekken en de discussies het veelal gaat om de invulling van de middelen. Maar het mag duidelijk zijn dat het meer is dan dat. Sterker nog, ik ben er van overtuigd dat het middel totaal niet meer relevant is.

Het gaat in dit tijdperk van social media meer en meer om de mentaliteit om iets te vertellen en te delen, dan om het middel wat je er voor inzet. Je kunt in je werk alle zeilen bijzetten voor een communicatieplan, een fraai geschreven boekwerk waarin alle stappen staan vermeld om diverse online kanalen in te zetten, inclusief de strategie voor social media. Maar het begint allemaal met de mentaliteit van de organisatie om daadwerkelijk te willen, kunnen en mogen delen. Om die conversatie aan te willen gaan.

In de discussie vanmiddag kwam een treffend voorbeeld van een overheidsorganisatie waar een beslissing is gevallen om bepaald beleid te voeren. De medewerker die ik sprak is vanuit zijn persoonlijke opinie tegen het gekozen beleid, maar in zijn professionele rol als ambtenaar, als beleidsmedewerker, moet hij dat beleid uitvoeren. Als hij besluit om zijn ongenoegen online te uiten via een blog, twitter of ander kanaal, dan kan hem dat duur komen te staan. Want het is bij de wet geregeld (en ik parafraseer nu even de andere aanwezigen, ik heb dit nog niet gecheckt) dat beleidsmedewerkers zich niet publiekelijk uitspreken tegen het gekozen beleid.

Dan kun je dus als overheid (op lokaal, provinciaal of landelijk niveau) nog zo graag willen dat je een open en transparante conversatie aangaat met je publiek, maar als je je eigen medewerkers op deze wijze al grenzen stelt, dan kan het nog wel eens knap lastig worden. Nogmaals, ik ga hier uit van de informatie die mij is gegeven, ik weet niet of het werkelijk bij de wet is geregeld.

De mentaliteit van het niet mogen delen van je mening is door geen enkel middel op te lossen. Zeker niet door social media.

De tweede sessie vandaag was online, via Twitter. Studenten konden vragen stellen via de hashtag #PRSC, wat staat voor PR Studenten Chat. De chatsessie is georganiseerd door Coopr en studenten kunnen vooraf vragen insturen. Tijdens de twitterchat worden de vragen afgevuurd en kunnen anderen nog extra vragen stellen via de hashtag. Het was een intensief uurtje Twitteren met veel vragen over SEO, hoe je je blog interessant houdt en wat je met gastbloggers moet doen. Erg leuk om te doen en ik hoop dat studenten en anderen er waardevolle tips uit hebben gehaald. Tussen de regels door is hier weer het mantra: De mentaliteit is belangrijker dan het middel. Alle SEO tips ten spijt en alle handige plugins die er zijn voor elk blogplatform, het begint allemaal met je eigen mentaliteit om het willen delen van kennis. De mentaliteit om zelf beter, slimmer, handiger te worden door te leren van anderen. De mentaliteit om fouten te maken en hier van te leren. Dan komen de middelen vanzelf wel.

Johan Voets was zo aardig om de chatsessie met de studenten in een Curated.by verzameling te zetten. Kun je alles nog eens op je gemak nalezen!

En laat Erwin Blom vanochtend nu eveneens een fraai stuk hebben geschreven waarin overheden de 2.0 boot missen. Met de treffende quote: “Social media zijn geen trucje. Succesvolle inzet vergt een open structuur en transparante communicatie. Een cultuurverandering dus. Een fundamentele verandering. En daar hoort een leerproces bij.”

Mooi tagging experiment op de Hogeschool Utrecht

door

Op de Hogeschool Utrecht begint Yammer langzaam een grotere rol te krijgen in de communicatie tussen medewerkers, dwars door alle organisatielijnen en fysieke beperkingen heen. Zo kwam ik op een thread terecht waarin werd aangekondigd dat er zou worden geëxperimenteerd met live tagging in colleges. Met een mobiele of webapplicatie kunnen studenten tijdens het college tags geven aan specifieke tijdsmomenten waarin iets wordt uitgelegd. Het college wordt op video geregistreerd en je kunt later op specifieke tags naar delen van het college terugkijken. Een fraai experiment wat goed is verlopen gezien dit bericht:

“Volgens verwachting was niet alles even serieus. In de huidige situatie kan men alleen public-tags plaatsen die dus voor iedereen zichtbaar zijn. Ook kan men bij het invoeren zien wat de andere reeds ingevoerd heeft. Het gevolg was dat enkele studenten het systeem gingen gebruiken om met elkaar te communiceren. In de volgende versie zal voor studenten deze functionaliteit worden uitgeschakeld en alleen te gebruiken zijn voor docenten. Na een half uur waren er zo’n driehonderd tags geplaatst waarvan de helft serieus waren. Een resultaat waar we erg tevreden over zijn.”

Wat hier wordt beschreven is exact de situatie zoals ik in mijn eigen colleges meemaak als ik studenten voor een gedeeld Google Spreadsheet zet en die op de beamer projecteer. De opdracht is om in de spreadsheet kenmerken te geven van diverse media, maar de eerste paar minuten is het vooral jolige opmerkingen en elkaars input weer weghalen. Daarna wordt het serieuzer. Grappig dat studenten zo voorspelbaar zijn 🙂

Maar ik vind het live tagging een mooi experiment wat volgens mij ook prima zou werken bij diverse conferenties (MoMo?) en workshops.

Filed Under: Uncategorized